ความพิเศษในตัวนักสืบสัญชาติฝรั่งเศส Jules maigret นิยายนักสืบ สืบสวน ของ Geores Simenon นักเขียนชาวเบลเยี่ยม

จูลส์ เมเกรต์ (Jules Maigret) สร้างสรรค์โดย จอร์จส์ ซิเมนง (Georges Simenon) มีวิธีการสืบสวนที่โดดเด่นและแตกต่างจากนักสืบในวรรณกรรมสืบสวนทั่วไปอย่างเชอร์ล็อก โฮล์มส์ หรือแอร์กูล ปัวโรต์ ซึ่งมักเน้นการวิเคราะห์หลักฐานทางกายภาพหรือตรรกะอย่างเข้มงวด เมเกรต์กลับเน้น จิตวิทยา และ เหตุผลที่อิงจากความเข้าใจมนุษย์ มากกว่า

นอกจากงานเขียน maigret ก็มีซีรี่ส์ มีละครวิทยุและอื่นๆ และน่าสงสัยว่า rowan atkinson นักแสดงตลกที่ดังในบทมิสเตอร์บีนนี่เขาเคยรับบท maigret นี่จริงหรือเปล่า

รายละเอียด

เมเกรต์เป็นคนอดทน ใจเย็น และมีความเห็นอกเห็นใจ เขาไม่ใช่นักสืบที่เน้นการใช้ตรรกะแบบเชอร์ล็อก โฮล์มส์ แต่ใช้สัญชาตญาณและการสังเกตที่เป็นกลางเพื่อเข้าใจแรงจูงใจของอาชญากร
เขามักเข้าถึงจิตใจของผู้ต้องสงสัยด้วยการฟังมากกว่าซักถาม ทำให้เขาเข้าใจความซับซ้อนของมนุษย์และปัญหาสังคม


เขามีความอ่อนไหวต่อความอยุติธรรมในสังคม และมักเห็นใจอาชญากรที่ก่อเหตุจากความสิ้นหวังหรือสถานการณ์


เขาชอบอาหารฝรั่งเศส โดยเฉพาะอาหารที่ภรรยาทำ เช่น pintadeau en croûte (พายนกกระทา) และ fricandeau à l’oseille (เนื้อหมูปรุงกับซอสผัก)


เขามีอาการกลัวที่แคบ (claustrophobia) และสามารถนอนหลับสั้น ๆ ได้ทุกที่เพื่อเติมพลัง

วิธีการสืบสวนของเมเกรต์

จิตวิทยาและความเห็นอกเห็นใจ

เมเกรต์มักพยายาม "เข้าไปในหัว" ของผู้ต้องสงสัยและผู้ที่เกี่ยวข้องกับคดี เขาจะสังเกตพฤติกรรม ท่าทาง และแรงจูงใจ โดยไม่ตัดสินพวกเขาทันที เขาเชื่อว่าการเข้าใจบริบททางสังคมและอารมณ์ของบุคคลจะนำไปสู่การแก้คดี เขามักใช้การฟังมากกว่าการซักถามแบบดุดัน เช่น นั่งคุยในร้านกาแฟหรือบาร์เพื่อให้ผู้ต้องสงสัยรู้สึกผ่อนคลายและเผยข้อมูลโดยไม่รู้ตัว
ตัวอย่างเช่น ในนิยาย Pietr-le-Letton เขาจะเดินไปในสถานที่เกิดเหตุ ซึมซับบรรยากาศ และพูดคุยกับคนในท้องถิ่นเพื่อเข้าใจสภาพแวดล้อมและแรงจูงใจของอาชญากร


สัญชาตญาณมากกว่าหลักฐานกายภาพ

แม้ว่าเมเกรต์จะไม่ละเลยหลักฐาน เช่น รอยนิ้วมือหรือวัตถุพยาน แต่เขาไม่ได้พึ่งพาการวิเคราะห์ทางนิติวิทยาศาสตร์อย่างหนักหน่วงเหมือนนักสืบสมัยใหม่ เขามองว่าหลักฐานเป็นเพียงส่วนหนึ่งของปริศนา
เขาจะใช้สัญชาตญาณที่พัฒนามาจากประสบการณ์ในการมองคนและสถานการณ์ เช่น การสังเกตสีหน้าหรือความลังเลเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งอาจบ่งบอกถึงความรู้สึกผิดหรือความลับ


ความเข้าใจปัญหาสังคม


เมเกรต์มักเห็นใจอาชญากรที่ก่อเหตุเพราะความยากจน ความสิ้นหวัง หรือสถานการณ์ทางสังคม เขามองว่าอาชญากรรมมักเป็นผลจากความไม่สมบูรณ์ของมนุษย์และสภาพแวดล้อมมากกว่าความชั่วร้ายโดยธรรมชาติ
ในหลายเรื่อง เช่น Maigret and the Headless Corpse เขาจะสนใจไปที่ชีวิตส่วนตัวและความทุกข์ของตัวละครมากกว่าตัวคดีเอง เพื่อหาเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงลงมือ


วิธีการที่เป็นธรรมชาติ

เมเกรต์ไม่ใช่นักสืบที่ใช้แผนการซับซ้อนหรือกลอุบาย เขามักปล่อยให้คดี "คลี่คลาย" เองโดยการสังเกตและรอจังหวะที่เหมาะสม เขาจะเดินไปในย่านต่าง ๆ ของปารีส หยุดที่ร้านกาแฟ หรือสูบไปป์เพื่อครุ่นคิด ซึ่งช่วยให้เขาเชื่อมโยงข้อมูลต่าง ๆ เข้าด้วยกัน
เขามักทำงานในสภาพแวดล้อมที่สมจริง เช่น เดินฝ่าฝนในปารีส หรือนั่งในบาร์เล็ก ๆ ซึ่งทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่าเขาเป็นนักสืบที่ "ติดดิน" และเข้าถึงได้


ความพิเศษเมเกรต์

การที่เมเกรต์เน้นจิตวิทยาและเหตุผลที่อิงจากความเป็นมนุษย์ทำให้เขาเป็นตัวละครที่สมจริงและเข้าถึงได้ ผู้อ่านรู้สึกว่าเขาไม่ใช่แค่นักสืบที่เก่งกาจ แต่เป็นคนธรรมดาที่มีความเห็นอกเห็นใจและเข้าใจความซับซ้อนของชีวิต วิธีการของเขายังสะท้อนภาพปารีสในยุค 1930-1970 ซึ่งเต็มไปด้วยสีสันของชีวิตประจำวันและปัญหาสังคม ทำให้เรื่องราวของเมเกรต์มีมิติมากกว่าการเป็นแค่นิยายสืบสวน


ป.ล. คุกกี้ไม่ใช่ผู้แปลบทความให้เป็นภาษาไทย แค่มีส่วนใช้ AI แปลกับสรุปในสิ่งที่คุกกี้สนใจ รู้จักนักสืบเมเกรต์จากบทความแนะนำนักสืบที่ท้ายเล่มการ์ตูนนักสืบจิ๋วโคนัน ในตอนนั้นคุกกี้เป็นเด็ก ตอนเด็กๆคุกกี้ยังไม่มีโอกาสหารายละเอียดของงานนิยาย เป็นยุคก่อนเล่น internet ก่อนมีความสะดวกของสมัยนี้