คนเก่งมักไม่เคยมีค่า

เราอายุ 15 ย่างเข้า 16 เราเป็นเด็กที่เรียนไม่ค่อยเก่งเก็บม 1 เลยไม่ค่อยดีได้แค่ 3.14 นิดๆแม่เราเป็นคนที่ไม่ค่อยที่จะจริงจังกับการเรียนเราเลยไม่เคยโดนกดดันจากใครพอเริ่มเข้าม 2 แล้วเริ่มมีความคิดที่อยากมีอนาคตอยากเข้าเรียนโรงเรียนดีๆเลยตั้งใจเรียนตั้งแต่นั้นเกรดเราเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งเกรดเราอยู่ที่ 3.84เราจำได้ว่ากว่าจะได้เกรดนี้มามันต้องได้หลายอย่างเราเหนื่อยเราพยายามทุกอย่างแต่พอเราไปบอกเกรดแม่เราแม่เรากลับหันหน้ามาแล้วยิ้มให้แล้วบอกว่าดีแล้วใครบางคนอาจจะคิดว่าเขายังให้คำชมแต่สำหรับเราคือทั้งน้ำเสียงทั้งหน้าตาทั้งทุกๆอย่างที่เขาทำมันดูเรียบเฉยคนนึกถึงคนที่หันหน้ามาเฉยๆแล้วพูดว่าดีแล้วพร้อมหันไปเล่นโทรศัพท์ต่อเราเคยขอแม่ว่าถ้าเกรดดีขึ้นขอรางวัลเป็น​หนังสือนิยายเล่มนึงที่เล่มราคาไม่ถึง 200 ด้วยซ้ำเงินเดือนแม่เราสามารถซื้อได้สบายมากแต่ก็นะผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้วเขายังไม่เคยซื้อให้เลยเราขอหนังสือเล่มนี้ทุกปีแต่ไม่ก็ไม่เคยซื้อให้เลยถามว่าเราสามารถเก็บเงินซื้อเองได้ไหมเราบอกคำนี้ว่าเราสามารถเก็บเงินคืนได้แต่อยากให้หนังสือเล่มนี้เป็นของรางวัลที่เราได้เกรดดีอยากได้ของรางวัลจากแม่แต่ก็ไม่เคยได้เลย