อยากแชร์เรื่องราว และอยากขอคำแนะนำว่าเราควรไปต่ออย่างไร
เรากับแฟนคบกันมา 7 ปี และรักกันมาก มีกันและกันในทุกๆวัน เราเจอกันทุกวัน. และอยู่ด้วยกันมาตลอด จนซื้อบ้านร่วมกัน วันนึงเราทะเลาะกันด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องมาก กับเรื่องผลิตภัณฑ์ของบริษัทขายตรงแห่งหนึ่งและพี่อัพไลน์ที่เค้าเทิดทูนและเค้าบอกเสมอว่าพี่เค้าหวังดีแต่ขายของ ในขณะที่ความหวังของเราเค้าไม่เคยเห็นเห็นแต่มองเราว่าเราปากร้ายแต่เรานี่ให้ทุกอย่าง ซื้อทุกอย่างที่เค้าต้องการด้วยเงินเดือนเราทั้งนั้น ตั้งแต่เค้าไม่ทำงาน ช่วงหลายปีทุกอย่างเราช่วยเค้าจ่ายแม้แต่ค่ากินอยู่เราก็จ่ายในตอนที่เค้ามาอยู่กับเรา แต่เราทำไรก็ไม่มีค่าในสายตาเค้าจนเรารู้สึกว่าเค้าคงหมดรักเราแล้วจิงๆ และตอนนี้เค้าก็ไม่กลับหรือติดต่อหาเราอีกเลยเป็นเวลาหลายเดือน เค้าอาจจะมีคนใหม่แล้ว เราไม่เคยพิสูจน์หรือสืบหา เราตามหาเค้าในทุกที่ ติดต่อกับทุกคนที่รู้จัก แต่ทุกคนไม่มีใครพูดความจริงเลยสักคน เราไม่เคยบุกไปบ้านเค้าเพราะไม่อยากรบกวนผู้ใหญ่ เลยได้แต่เฝ้ารอใกล้ๆทั้งวันทั้งคืนมาหลายเดือน เคยไปยืนรอ เฝ้ารอหลายๆที่ เคยได้เจอและเค้าบอกว่าจะกลับมาคุย แต่จากวันนั้นถึงวันนี้ เค้าไม่เคยกลับมาเลย โทรศัพท์ ทุกอย่างไม่สามารถติดต่อเค้าได้ ได้แต่ส่งเมลล์ไปหวังว่าเค้าจะเห็นบ้าง แต่ผ่านไปกี่วันกี่เดือนเค้าก็ไม่เคยติดต่อกลับ เรายอมรับหลายๆอย่างเราเอาแต่ใจ แต่เราก็ขอโทษและพร้อมจะแก้ไขเสมอ เราไม่เคยทิ้งเค้าในวันที่เค้าไม่มีทั้งงานทั้งเงิน และทะเลาะกะที่บ้านมา เราอยู่เคียงข้างและช่วยเหลือเค้าเสมอ  ตอนนี้เรากลับไม่เหลืออะไรแถมทิ้งภาระให้เราแบกรับคนเดียว เราไม่เข้าใจตัวเองว่าเรามาถึงจุดๆนี้ได้ยังไง เราเดินมาไกลมากจนเรางงตัวเองมากว่าความที่รักคนๆนึงเราทำไรหลายๆอย่างให้เค้า. ทนที่จะเสียใจอีกกี่ครั้งเพื่อกลับไปอยู่กับเค้าเราก็ยอม เจ็บที่สุดตอนนี้คือวันเกิดเราเองที่เราเฝ้ารอคอยเค้าแต่เค้าไม่มาและติดต่อไม่ได้เราสงสัยตัวเองวันทำไมเราถึงไม่หยุดรอเค้า  เค้าหลอกเรามามาก ทำไมเรายังไม่เลิกรักเค้า เราโคตรเหนื่อยกับความรู้สึกตัวเองและเหนื่อยที่ต้องหาเงินใช้หนี้หลายๆอย่างที่เค้ายืมบัตรเราใช้ วันนี้เราไม่เหลือไรเลยนอกจากภาระและความโดดเดี่ยว ความเจ็บปวดหัวใจ เราไม่เข้าใจว่าเรามีเวรกรรมอะไรขนาดนี้เมื่อไรเราจะหลุดพ้นจากความรู้สึกแบบนี้สักที่ เราเจ็บปวดมากเหลือเกิน  ทุกวันไปทำงานต้องเป็นอีกคน อยู่บ้านเป็นอีกคน  อยู่คนเดียวก็เศร้าแอบร้องไห้คนเดียว แม้มีเพื่อนคุยมันก็ยังไม่เคยหายเสียใจเลย เราแค่เจ็บปวดมากนานมากอยากขอระบายความเศร้าในใจเรา 
ถึงแก้วที่แตกระเอียดจนยากที่จะต่อหรือประสาน เราก็พยายามจะต่อมันแม้มันจะเจ็บจะเลือดออกจะตำมือก็ตาม เพรามันเป็นแก้วที่เรารักมากที่สุด ถึงมันจะเป็นอดีต เราก็อยากเก็บแก้วใบนี้ไว้เหลือเกิน
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭