ยาวหน่อยนะคะ เพราะเป็นการระบายความรู้สึกไปในตัวพิมผิดพิมถูกยังใงขออภตยด้วยนะคะ
ตั้งแต่เมื่อ2ปีที่แล้ว จิตใจฉันโดนทำร้ายจากแม่สามี
แล้วเราซึมไปเป็นปีๆแถมทำร้ายตัวเองโดยการกรีดแขนทั้งแขนลงไปครั้งนึง เมื่อมีอากานเสียใจหรือหดหู่,เครียดก็จะทำมันอีกมาเรื่อยๆ จากคนชอบเที่ยวเป็นคนเก็บตัว ไม่ออกจากบ้านหลายเดือน
จนเรากลับมาอยู่บ้านเรา(ตอนแรกอยู่กทม.) ก็มีสามีและเพื่อนสนิทคอยเป็นกำลังใจทำให้เราเริ่มหายดีขึ้น ต่อมาเมื่อปีที่แล้วเดือนพฤษจิกายนเราคลอดลูก เรารู้สึกหงุดหงิดง่ายแต่ไม่มากนักเพราะสามีอยู่ ต่อมาเมื่อลูกอายุได้5-6เดือนอากานหงุดหงิดง่ายโมโหมันก็มากขึ้นจนเผลอตีลูกไปครั้งนึงเพราะเขาซนและไม่ยอมกินข้าว เรื่องราววันนั้นฝังใจและรุ้สึกผิดมาก เราตั้งสติและขอโทษลูกตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ต่อมาแฟนเราตกงาน แฟนเราจึงไปทำงานที่กทม.ส่วนเรากับลูกอยู่บ้าน ้ร่ะเราต้องอยู่ดูแลแม่ที่ประสบอุบัติเหตุ เราอยากตามเเฟนไปมากค่ะติดที่เเม่อย่างเดียว นี่เลยเป็นจุดเริ่มต้นของความเครียด
ต่อมาไม่นานเราเครียดเพราะเเม่เราเป็นโรคประสาทพูดเพ้อหลงลืม บางทีก็พูดอะไรที่ทำใก้เราเครียด เราหงุดหงิด หงุดหงิดมากเราจึงมักนำโทรศัพท์มาทุบที่หัวของตัวเองแรงๆเวลาหงุดหงิด เราหยุดไม่ได้ที่จะไม่หงุดหงิดที่จะไม่ทำร้ายตัวเอง เพราะเมื่อเราทำร้ายตัวเองอากานหงุดหงิดจะหายออกไป
ต่อมาเดือนนี้ เมื่อกี้นี้เลย เราก็มีอากานเครียดขึ้นมาอีกเพร่ะทะเลาะกับแม่ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราหงุดหงิด หงุดหงิดที่มันไม่ได้ดั่งใจ จนเราหน้ามืดวูปนึง เราก็บอกให้แม่พอเถอะเเม่อย่าทำให้หนูหงุดหงิดเลย แม่เขาก็ไม่เข้าใจ จนเราทเอาโทรศัพท์ทุบหัวตัวเองตอนแม่เผลออีกจนได้ จนตอนนี้เรามีอากานเวียนหัว และปวดหัวขึ้นมา
เคยบอกแม่ว่าอยากไปหาหมอให้หมอตรวจเรื่องทางจิตดูนะ
แม่เขาก็ไม่เข้าใจบอกว่าจะไปทำใมเมื่อก่อนแม่ก็เคยเป็นเดี่ยวอายุมากกว่านี้ก็คิดได้เองว่าเพราะอะไร จะให้แฟนพาไปแฟนก็ไม่อยุ่รถที่บ้านก็ไม่มีบ้านเราค่อนข้างบ้านนอกปรึกษาเรื่องแบบนี้กับใครเขาก็สมเพช เพื่อนสนิทเราก็แนะนำให้ไปเราก็กล้าๆกลัวๆแถมลูกตอนนี้ยังพึ่ง10เดือน
ทุกคนคิดว่ายังใงคะ? เราหงุดหงิดปกติ หรือเราเสี่ยงเป็นโรคทางจิตรึเปล่า?
อากานแบบนี้เป็นโรคทาจิตรึเปล่า?
ตั้งแต่เมื่อ2ปีที่แล้ว จิตใจฉันโดนทำร้ายจากแม่สามี
แล้วเราซึมไปเป็นปีๆแถมทำร้ายตัวเองโดยการกรีดแขนทั้งแขนลงไปครั้งนึง เมื่อมีอากานเสียใจหรือหดหู่,เครียดก็จะทำมันอีกมาเรื่อยๆ จากคนชอบเที่ยวเป็นคนเก็บตัว ไม่ออกจากบ้านหลายเดือน
จนเรากลับมาอยู่บ้านเรา(ตอนแรกอยู่กทม.) ก็มีสามีและเพื่อนสนิทคอยเป็นกำลังใจทำให้เราเริ่มหายดีขึ้น ต่อมาเมื่อปีที่แล้วเดือนพฤษจิกายนเราคลอดลูก เรารู้สึกหงุดหงิดง่ายแต่ไม่มากนักเพราะสามีอยู่ ต่อมาเมื่อลูกอายุได้5-6เดือนอากานหงุดหงิดง่ายโมโหมันก็มากขึ้นจนเผลอตีลูกไปครั้งนึงเพราะเขาซนและไม่ยอมกินข้าว เรื่องราววันนั้นฝังใจและรุ้สึกผิดมาก เราตั้งสติและขอโทษลูกตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ต่อมาแฟนเราตกงาน แฟนเราจึงไปทำงานที่กทม.ส่วนเรากับลูกอยู่บ้าน ้ร่ะเราต้องอยู่ดูแลแม่ที่ประสบอุบัติเหตุ เราอยากตามเเฟนไปมากค่ะติดที่เเม่อย่างเดียว นี่เลยเป็นจุดเริ่มต้นของความเครียด
ต่อมาไม่นานเราเครียดเพราะเเม่เราเป็นโรคประสาทพูดเพ้อหลงลืม บางทีก็พูดอะไรที่ทำใก้เราเครียด เราหงุดหงิด หงุดหงิดมากเราจึงมักนำโทรศัพท์มาทุบที่หัวของตัวเองแรงๆเวลาหงุดหงิด เราหยุดไม่ได้ที่จะไม่หงุดหงิดที่จะไม่ทำร้ายตัวเอง เพราะเมื่อเราทำร้ายตัวเองอากานหงุดหงิดจะหายออกไป
ต่อมาเดือนนี้ เมื่อกี้นี้เลย เราก็มีอากานเครียดขึ้นมาอีกเพร่ะทะเลาะกับแม่ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราหงุดหงิด หงุดหงิดที่มันไม่ได้ดั่งใจ จนเราหน้ามืดวูปนึง เราก็บอกให้แม่พอเถอะเเม่อย่าทำให้หนูหงุดหงิดเลย แม่เขาก็ไม่เข้าใจ จนเราทเอาโทรศัพท์ทุบหัวตัวเองตอนแม่เผลออีกจนได้ จนตอนนี้เรามีอากานเวียนหัว และปวดหัวขึ้นมา
เคยบอกแม่ว่าอยากไปหาหมอให้หมอตรวจเรื่องทางจิตดูนะ
แม่เขาก็ไม่เข้าใจบอกว่าจะไปทำใมเมื่อก่อนแม่ก็เคยเป็นเดี่ยวอายุมากกว่านี้ก็คิดได้เองว่าเพราะอะไร จะให้แฟนพาไปแฟนก็ไม่อยุ่รถที่บ้านก็ไม่มีบ้านเราค่อนข้างบ้านนอกปรึกษาเรื่องแบบนี้กับใครเขาก็สมเพช เพื่อนสนิทเราก็แนะนำให้ไปเราก็กล้าๆกลัวๆแถมลูกตอนนี้ยังพึ่ง10เดือน
ทุกคนคิดว่ายังใงคะ? เราหงุดหงิดปกติ หรือเราเสี่ยงเป็นโรคทางจิตรึเปล่า?