พระอรหันต์สาวก จะไม่มีทางสอนธรรมะผิด

เหตุก็เพราะว่า ถ้าพระอรหันต์รูปนั้นๆท่านบรรลุธรรมด้วยวิธีใดหนทางใด ท่านก็จะสอนด้วย หนทางนั้น-วิธีนั้น ท่านจึงไม่มีทางสอนธรรมะผิด
(เพราะสอนเท่ากับที่ตัวเองบรรลุจริงและทำได้จริง จึงไม่มีทางสอนผิด)
เพราะฉนั้น คำสอนของพระอรหันต์สาวกจึงเชื่อถือได้

และพระอรหันต์ท่านจะเป็นผู้ที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัยยิ่งกว่าชีวิต ท่านจึงระมัดระวังการพูดในคุณธรรมที่ตัวเองไม่มี (เพราะกลัวอวดอุตริมนุสธรรม)
ท่านจึงไม่พูดสอนเกินสิ่งที่ท่านทำได้จริงและบรรลุได้จริง ท่านจึงไม่มีทางสอนธรรมะผิดก็เพราะเหตุนี้

แต่มันเป็นปกติธรรมดาของพระอรหันต์สาวก
ที่จะไม่มีทาง รู้รอบ-รู้กว้าง และ รู้ลึกได้อย่างละเอียดลึกซึ้งเท่ากับพระพุทธเจ้า ผู้เป็นสัพพัญญู ผู้เป็นศาสดาเจ้าของศาสนาอยู่แล้ว

เพราะฉนั้น การยกเอาเรื่องที่พระอรหันต์สาวก ย่อมไม่มีทางที่จะรู้ได้เท่ากับพระพุทธเจ้าผู้เป็นสัพพัญญูได้อยู่แล้ว
แล้วยกเอาประเด็นนี้ขึ้นมาเคลมเหมาให้เชื่อว่าคำสอนของพระอรหันต์สาวกในเรื่องอื่นๆย่อมที่จะเชื่อถือไม่ได้ไปทั้งหมด จึงเป็นคำสอนที่บิดเบือน

เพราะว่าจริงๆแล้วพระอรหันต์สาวก ท่านมีความรู้ความชำนาญเฉพาะจุดในส่วนที่ท่านบรรลุธรรมได้ มีจริงอยู่ ไม่ใช่ไม่มี
แต่ในส่วนของรายละเอียดความรู้ของศาสนาโดยภาพรวมทั้งหมด ย่อมจะมีแต่พระสัพพัญญู ผู้เป็นศาสดาเจ้าของศาสนาเท่านั้น
ถึงจะ รู้รอบ-รู้กว้าง และรู้ได้อย่างละเอียดลึกซึ้งถึงขนาดนั้นได้

เปรียบเสมือนคุณไปถามช่างซ่อมรถ ช่างซ่อมรถเขาย่อมซ่อมรถได้ และเขาก็จะทำได้แค่สอนวิธีซ่อมรถให้กับคุณได้เท่านั้น
แต่คุณดันไปถามช่างเขาว่า อู่ซ่อมรถนี้เขาบริหารอู่ยังงัย? เขาต้องใช้ทุนเท่าไร? เขาบริหารจัดการเรื่องบัญชีอะไหล่และภาษียังงัย? ฯลฯ
คุณไปถามช่างซ่อมรถ ช่างซ่อมรถย่อมให้คำตอบที่ถูกต้องแน่นอนเป๊ะๆกับคุณไม่ได้ ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดา (ถูกน้อย แต่ไม่ใช่ผิดทาง)
เพราะคำถามนี้มันสูงเกินระดับความรู้ของคนที่เป็นลูกจ้างอย่างเขา คำถามนี้จะต้องให้ผู้ที่เป็นเจ้าของกิจการอู่ซ่อมรถเท่านั้น ถึงจะตอบได้

แต่ถ้าพูดสอนโดยเฉพาะจุดในเรื่องของการบรรลุธรรม
พระอรหันต์สาวกท่านจะสอนไม่มีผิดพลาด เพราะท่านสอนเท่ากับที่ตัวเองบรรลุจริง และ ทำได้จริง