/
เมื่อดาวอยากเป็นพระจันทร์
ดาวน้อยดวงหนึ่ง ได้มีโอกาสคุยกับพระจันทร์ ในค่ำคืนที่พระจันทร์
เต็มดวงเมื่อดาวน้อยมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับพระจันทร์มากที่สุดว่า….
“ข้าอยากเป็นพระจันทร์ เช่นเจ้าจัง” ดาวน้อยเอ่ยดังพอที่พระจันทร์จะได้ยิน
“ทำไมล่ะ” พระจันทร์ยิ้มให้กับดาวน้อย
“มีแต่คนชมว่าเจ้าสวย เจ้างาม เจ้าน่ารัก มีแต่คนอยากดูเจ้าทุกวันทุกคืน” ดาวน้อยตอบ
“เจ้าก็สวย เวลามีเจ้าอยู่เป็นเพื่อนข้า ท้องฟ้าดูมี ราศี และสวยขึ้นมาก
เจ้าไม่สังเกตล่ะ เวลาเมื่อ ใดที่มีแต่ข้า แล้วไม่มีเจ้า ผู้คนเค้าก็ถามหาเจ้า
เหมือนกัน ว่า….. ทำไม คืนนี้ไม่มีดาว ???”
“ถึงอย่างไร เจ้าก็ดูยิ่งใหญ่ กว่าข้าอยู่ดี”
ดาวน้อยตอบตัดพ้อน้อยใจในวาสนาของตัวเองที่เป็นแค่ดาวดวงน้อย
“ยิ่งใหญ่เท่าใด งานก็เยอะมากเท่านั้น ข้าต้องเป็น
ยามอยู่บนท้องฟ้าทั้งคืนโดยทีข้าจะหลับไม่ได้
ข้าต้องทำหน้าที่เป็นบุรุษไปรษณีย์ คอยส่งความสุข
คิดถึงให้คนโน้นที คนนี้ที ข้าต้องอยู่เป็นเพื่อนพวก
เค้าเวลาที่พวกเค้ามานอนจ้องมองข้า
และข้าต้องยิ้มสวย ๆ ทำแสงนวล ๆ เวลาที่พวกเค้า
ต้องการวาดภาพข้า อีกจีปาถะมากมายข้าต้องทำ
ตลอดเวลา เพราะข้ามีหน้าที่ต้องทำ”
พระจันทร์หาเหตุผลมากมายมาตอบดาวน้อยเพื่อให้ดาวน้อยรู้สึกดีขึ้น
“ที่เจ้าพูดมาไม่เห็นจะยากตรงไหนดูสนุกออกแบบนี้ข้าก็ทำได้”
ดาวน้อยยังอยากเป็นพระจันทร์เหมือนเดิม
“อืมม์…. ถ้าเจ้าอยากเป็นข้า ได้ ข้าจะให้เจ้าเป็นข้า แล้วข้าเป็นเจ้า สักวัน ก็ได้”
พระจันทร์คิดบางอย่างออกมาได้บางทีให้ดาวน้อยลองเป็นเค้าสักพัก
อาจจะทำให้ดาวน้อยได้รู้และได้คิด
“จริง ๆ นะเจ้าสัญญากับข้าแล้วนะ” ดาวน้อยฉีกยิ้มกว้างดีใจเป็นที่สุด
“ข้าสัญญา แต่เจ้าต้องทำหน้าที่ทุกอย่าง ของข้า
ไม่ให้บกพร่อง และเมื่อไรที่เจ้าสู้สึกไม่ไหวเพราะ
เหนื่อย เจ้าต้องบอกข้า ข้าจะได้รีบเปลี่ยนทัน
เจ้าจะ ดับแสงในตัวข้าไม่ได้เด็ดขาด”
พระจันทร์กำชับดาวน้อย
“ได้สิ…… สบายมาก” ดาวน้อยยิ้มอยากเป็นสุขที่จะได้เป็นพระจันทร์
…………….
ค่ำคืนของวันใหม่ ซึ่งเป็นวันที่ พระจันทร์ ได้สัญญากับดาวน้อย
ไว้ว่าจะให้ดาวเปลี่ยนเป็นพระจันทร์
“เป็นยังไงบ้าง สนุกไหม” พระจันทร์ถามซึ่งบัดนี้อยู่ในร่างของดาวน้อย
“นี่ข้าเปลี่ยนกับเจ้า นานกี่ชั่วโมงแล้ว?” ดาวในร่างพระจันทร์ถามกลับ
“สามชั่วโมงแล้วล่ะ สนุกไหม?”
“แรก ๆ ก็สนุกดี แต่ตอนนี้ข้าชักจะเหนื่อยแล้วล่ะ
ไม่ไหวเจ้าทำได้ยังไงงานมากมายขนาดนี้”
“ก็ข้าทำของข้ามาตั้งแต่แรกแล้วนี่ข้าชินแล้ว”
“ดูสิ มีแต่คนบอกว่า คืนนี้ทำไมพระจันทร์ ดูหมอง ๆ เศร้า ๆ
ไม่เห็นเหมือนทุกวัน คงเพราะข้าไม่มีพละกำลังจะเปล่งแสง
ข้าไม่อยากเป็นเจ้าแล้วล่ะ ข้าเหนื่อยเหลือเกิน”
ดาวน้อยในร่างพระจันทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
“ได้สิ ขอบคุณมากที่เจ้าช่วยทำหน้าที่แทนข้า
ข้าได้พักผ่อนสบาย 3 ชั่วโมงกว่า
ขอบคุณมากๆ เลยนะ”
พระจันทร์ในร่างของดาวน้อยกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ
“ข้าไม่น่า อยากเป็นเจ้าเลย ข้าเป็นดาวน้อยสบายที่สุดแล้ว
หน้าที่ของข้าก็ อยู่เป็นเพื่อนเจ้าและช่วยให้เจ้าสวยเพิ่มขึ้น
เวลามีข้า ระยิบ ระยับ อยู่บนท้องฟ้า เท่านี้ข้าก็น่าจะภูมิใจแล้ว
ตอนนี้ข้ารู้แล้วล่ะ ว่า ข้าต้องทำหน้าที่ของข้าให้ดีที่สุด
ส่วนเจ้าก็ทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีที่สุด ข้าผิดเอง ที่ข้าไม่พอใจ
ในสิ่งที่ข้าเป็นอยู่ ข้าเข้าใจแล้วตอนนี้”
ดาวน้อยทำหน้าเศร้า
“ข้าดีใจด้วย ที่เจ้าคิดได้แบบนี้ งั้นข้าเปลี่ยนร่างเลยนะ”
นับตั้งแต่วันนั้น ดาวน้อยก็ไม่เคยเอ่ยปากอยากเป็นพระจันทร์
กับพระจันทร์เพื่อนรักของเขาอีกเลย
……..
THE END
เมื่อดาวอยากเป็นพระจันทร์
เมื่อดาวอยากเป็นพระจันทร์
ดาวน้อยดวงหนึ่ง ได้มีโอกาสคุยกับพระจันทร์ ในค่ำคืนที่พระจันทร์
เต็มดวงเมื่อดาวน้อยมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับพระจันทร์มากที่สุดว่า….
“ข้าอยากเป็นพระจันทร์ เช่นเจ้าจัง” ดาวน้อยเอ่ยดังพอที่พระจันทร์จะได้ยิน
“ทำไมล่ะ” พระจันทร์ยิ้มให้กับดาวน้อย
“มีแต่คนชมว่าเจ้าสวย เจ้างาม เจ้าน่ารัก มีแต่คนอยากดูเจ้าทุกวันทุกคืน” ดาวน้อยตอบ
“เจ้าก็สวย เวลามีเจ้าอยู่เป็นเพื่อนข้า ท้องฟ้าดูมี ราศี และสวยขึ้นมาก
เจ้าไม่สังเกตล่ะ เวลาเมื่อ ใดที่มีแต่ข้า แล้วไม่มีเจ้า ผู้คนเค้าก็ถามหาเจ้า
เหมือนกัน ว่า….. ทำไม คืนนี้ไม่มีดาว ???”
“ถึงอย่างไร เจ้าก็ดูยิ่งใหญ่ กว่าข้าอยู่ดี”
ดาวน้อยตอบตัดพ้อน้อยใจในวาสนาของตัวเองที่เป็นแค่ดาวดวงน้อย
“ยิ่งใหญ่เท่าใด งานก็เยอะมากเท่านั้น ข้าต้องเป็น
ยามอยู่บนท้องฟ้าทั้งคืนโดยทีข้าจะหลับไม่ได้
ข้าต้องทำหน้าที่เป็นบุรุษไปรษณีย์ คอยส่งความสุข
คิดถึงให้คนโน้นที คนนี้ที ข้าต้องอยู่เป็นเพื่อนพวก
เค้าเวลาที่พวกเค้ามานอนจ้องมองข้า
และข้าต้องยิ้มสวย ๆ ทำแสงนวล ๆ เวลาที่พวกเค้า
ต้องการวาดภาพข้า อีกจีปาถะมากมายข้าต้องทำ
ตลอดเวลา เพราะข้ามีหน้าที่ต้องทำ”
พระจันทร์หาเหตุผลมากมายมาตอบดาวน้อยเพื่อให้ดาวน้อยรู้สึกดีขึ้น
“ที่เจ้าพูดมาไม่เห็นจะยากตรงไหนดูสนุกออกแบบนี้ข้าก็ทำได้”
ดาวน้อยยังอยากเป็นพระจันทร์เหมือนเดิม
“อืมม์…. ถ้าเจ้าอยากเป็นข้า ได้ ข้าจะให้เจ้าเป็นข้า แล้วข้าเป็นเจ้า สักวัน ก็ได้”
พระจันทร์คิดบางอย่างออกมาได้บางทีให้ดาวน้อยลองเป็นเค้าสักพัก
อาจจะทำให้ดาวน้อยได้รู้และได้คิด
“จริง ๆ นะเจ้าสัญญากับข้าแล้วนะ” ดาวน้อยฉีกยิ้มกว้างดีใจเป็นที่สุด
“ข้าสัญญา แต่เจ้าต้องทำหน้าที่ทุกอย่าง ของข้า
ไม่ให้บกพร่อง และเมื่อไรที่เจ้าสู้สึกไม่ไหวเพราะ
เหนื่อย เจ้าต้องบอกข้า ข้าจะได้รีบเปลี่ยนทัน
เจ้าจะ ดับแสงในตัวข้าไม่ได้เด็ดขาด”
พระจันทร์กำชับดาวน้อย
“ได้สิ…… สบายมาก” ดาวน้อยยิ้มอยากเป็นสุขที่จะได้เป็นพระจันทร์
…………….
ค่ำคืนของวันใหม่ ซึ่งเป็นวันที่ พระจันทร์ ได้สัญญากับดาวน้อย
ไว้ว่าจะให้ดาวเปลี่ยนเป็นพระจันทร์
“เป็นยังไงบ้าง สนุกไหม” พระจันทร์ถามซึ่งบัดนี้อยู่ในร่างของดาวน้อย
“นี่ข้าเปลี่ยนกับเจ้า นานกี่ชั่วโมงแล้ว?” ดาวในร่างพระจันทร์ถามกลับ
“สามชั่วโมงแล้วล่ะ สนุกไหม?”
“แรก ๆ ก็สนุกดี แต่ตอนนี้ข้าชักจะเหนื่อยแล้วล่ะ
ไม่ไหวเจ้าทำได้ยังไงงานมากมายขนาดนี้”
“ก็ข้าทำของข้ามาตั้งแต่แรกแล้วนี่ข้าชินแล้ว”
“ดูสิ มีแต่คนบอกว่า คืนนี้ทำไมพระจันทร์ ดูหมอง ๆ เศร้า ๆ
ไม่เห็นเหมือนทุกวัน คงเพราะข้าไม่มีพละกำลังจะเปล่งแสง
ข้าไม่อยากเป็นเจ้าแล้วล่ะ ข้าเหนื่อยเหลือเกิน”
ดาวน้อยในร่างพระจันทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
“ได้สิ ขอบคุณมากที่เจ้าช่วยทำหน้าที่แทนข้า
ข้าได้พักผ่อนสบาย 3 ชั่วโมงกว่า
ขอบคุณมากๆ เลยนะ”
พระจันทร์ในร่างของดาวน้อยกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ
“ข้าไม่น่า อยากเป็นเจ้าเลย ข้าเป็นดาวน้อยสบายที่สุดแล้ว
หน้าที่ของข้าก็ อยู่เป็นเพื่อนเจ้าและช่วยให้เจ้าสวยเพิ่มขึ้น
เวลามีข้า ระยิบ ระยับ อยู่บนท้องฟ้า เท่านี้ข้าก็น่าจะภูมิใจแล้ว
ตอนนี้ข้ารู้แล้วล่ะ ว่า ข้าต้องทำหน้าที่ของข้าให้ดีที่สุด
ส่วนเจ้าก็ทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีที่สุด ข้าผิดเอง ที่ข้าไม่พอใจ
ในสิ่งที่ข้าเป็นอยู่ ข้าเข้าใจแล้วตอนนี้”
ดาวน้อยทำหน้าเศร้า
“ข้าดีใจด้วย ที่เจ้าคิดได้แบบนี้ งั้นข้าเปลี่ยนร่างเลยนะ”
นับตั้งแต่วันนั้น ดาวน้อยก็ไม่เคยเอ่ยปากอยากเป็นพระจันทร์
กับพระจันทร์เพื่อนรักของเขาอีกเลย
……..
THE END