ค้างคืนมรณะในป่า(ตอนสองจบ)

Link ของตอนแรกตามนี้นะครับ

https://pantip.com/topic/39193685

ผมได้ยินประโยคนั้นชัดทุกถ้อยคำ ความเย็นแผ่ซ่านในร่างกายจนขนลุกซู่ หูผมไม่ฝาดแน่ๆ

ความง่วงงุ่นหายเป็นปลิดทิ้ง ใจเต้นกระดอนอยู่ในอก  ไม่ผิดแล้วผมเจออาถรรพ์ป่าหรือเจอดีอะไรตามคำบอกเล่าเข้าให้แล้ว แว่วได้ยินเสียงต่อไปว่า

“อย่าๆ เจ้าล้วงบ่ถนัดดอก ล่อหลอกให้เจ้าหนุ่มคนนั้นโยนบันไดลงมาดีกว่า ฮิ ฮิ จะได้กินกันถ้วนหน้า”

ผมมั่นใจได้ว่าได้ยินเสียงพูดที่กึ่งภาษาคนปนกับเสียง”คร่อกๆ” พร้อมทั้งสำเหนียกอะไรบางอย่างที่มีชีวิตมากกว่าหนึ่งกำลังกระโดดโลดเต้นอยู่เบื้องล่างบนดินผืนป่าที่เฉอะแฉะด้วยน้ำฝนจนเกิดเสียงแจะๆ 

จากนั้นผมได้ยินเสียงเดินสับสนวนไปรอบเสาไม้ตะแบกทั้งสี่อย่างงุ่นง่าน คล้ายกับอะไรก็ตามนั้นกำลังพยายามหาทางขึ้นมา

“บ่มีประโยชน์ดอก ฮิ ฮิ” เสียงหัวเราะหนึ่งดังขึ้น “ บอกให้เจ้าหนุ่มน้อยคนนั้นโยนบันไดลงมาดีกว่า มันบ่ได้หลับแล้ว ฮิฮิ” 

ผมชาดิกไปทั้งตัวเมื่อได้ยิน อะไรกัน มันกำลังเล่นสงครามจิตวิทยากับผมอยู่หรืออย่างไร เหมือนมันรู้อากัปกิริยาผมว่ากำลังลืมตาโพลงอยู่ด้วยความกลัว

แล้วก็มีเสียงเหมือนกล่อมปนสะกดตามมา

“เจ้าหนุ่มเอ๋ย เจ้าบ่หลับดอกข้ารู้ดี  รีบโยนบันใดมาสู่พวกข้า”

มีเสียงเร่งขึ้นมาเซ็งแซ่ว่า “ เร็ว เร็ว หิว หิว”

อยู่ดีๆผมก็รู้เสึกเคลิ้มเหมือนกับจะลืมตัว อยากลุกขึ้นไปหยิบบันไดลิงหย่อนไปข้างล่างเสียจะได้เสร็จเรื่องแล้วกลับมานอนต่อ แต่แล้วก็เกิดพลังงานความร้อนอย่างหนึ่งที่ทรวงอก เมื่อเอามือไปจับก็พบว่าเป็นหลวงพ่อวัดห้วยจระเข้ที่แขวนคอไว้ตลอดเวลาตั้งแต่ได้มา

ราวกับมีคนเอาน้ำมาสาดหน้าผมตอนสลึมสลือ ผมกลับคืนสติทันที เลยหยุดชะงักอยู่แค่นั้นตามด้วยเสียงคำรามดังขรมอย่างขัดใจดังมาจากใต้เพิงสูง เหมือนกับสิ้นสุดความอดทนของอะไรบางอย่าง

ทันใดนั้น ผมสาบานได้ว่าเห็นมือหนึ่งขาวโพลงในความมืดที่เลือนลางโผล่ขึ้นมาตรงขอบไม้ยาววางพาดกั้นกันคนพลัดตก มันเป็นมือปีศาจอย่างไม่ต้องสงสัย มืออันยาวเฟี้อยนั้นเมื่อยืดขึ้นมาสุดก็เริ่มคลำหาอะไรอย่างเอาเป็นเอาตาย เริ่มควานหาไปทั่ว เหมือนคนตะกละตะกรามหาของกิน

แต่ก่อนที่มืออุบาทว์ของสิ่งชั่วร้ายเหนือธรรมชาตินั้นจะคลำต่อไปจนเจอร่างใครเข้าก่อน แล้วมีการกระทำที่วิปริตอย่างหนึ่งอย่างใดตามมา

ผมกระเด้งตัวลุกขึ้นมาทันที คนอย่างผมเมื่อกลัวถึงขีดสุดก็แปรเปลี่ยนเป็นความบ้าระห่ำ ผมร้องลั่นปลุกทุกคนให้ตื่นพลางปราดเข้าไปเอาเท้าเหยียบมืออมนุษย์มือนั้น  ชักมีดพกที่ติดตัวออกมา อีกมือกำหลวงพ่อวัดห้วยจระเข้ที่แขวนอยู่บนอก อาราธนาสั้นๆพร้อมปักมีดในมือลงไปยังมือผีนั้นอย่างรวดเร็ว

เสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดก้องกังวานในความมืด ท่ามกลางป่าพรุแดนดินเปียกต้นไม้รากใหญ่ในอาณาบริเวณนี้ กิ่งไม้ไหวสะท้าน 

เมื่อแสงไฟกระจ่างขึ้นด้วยหลอดไฟอิเล็กทรอนิกส์ที่ต่อกับพาวเวอร์แบงค์ ผมเองก็ต้องตะลึง เมื่อมองเห็นมีดของผมปักลงบนระแนงไม้ที่ว่างเปล่า ปราศจากอะไรทั้งสิ้น

ทุกคนสะดุ้งตื่นมา จะให้เมาแค่ไหนก็ตาม  ตาสว่างทันที เมื่อได้ยินเรื่องจากผมก็พาหนาวๆ ใจหวิวไปตามกันๆ คืนนั้นต่างคนต่างไม่มีใครนอนต่อกันอีกแล้วเหล้าขวดใหม่ก็ถูกเปิดออกมาวนเวียนรินดื่มรอบวงแทนเหล้าขวดเก่าที่หมดไป

รุ่งเช้าพวกเราลาจากป่าแห่งนั้นอย่างไม่อาลัย เดินออกป่ามาทั้งๆที่ยังเมาเหล้ากันอยู่นั่นแหละ นายเคอะแอบกระซิบกับผมหลังจากพากันเก็บข้าวของขึ้นรถจิ๊ปเสร็จเรียบร้อย

“ผีขโมด พวกนี้อยู่ในป่า บางทีดูเหมือนเป็นชาวบ้านธรรมดามีตัวตน ตอนกลางวันจะหลับนอนอย่างเดียว แต่พอตอนกลางคืนจะครึกครื้นออกเที่ยวหากิน บางทีก็ไม่มีตัวตนแต่เที่ยวหลอกหลอนคนมาค้างแรมในป่า”

แล้วนายเคอะก็รับสารภาพด้วยเสียงอ่อยๆ

“เมื่อคืนผมโดนสะกดตัวแข็งทื่อเลย ได้ยินและเห็นทุกอย่างตามที่คุณเห็นแต่เนื้อตัวกระดิกไม่ได้ โชคดีที่คุณจิตแข็งและมีของดีคุ้ม ไม่งั้น” 

ผมไม่มีโอกาสได้ถามต่อว่า “ไม่งั้น” สิ่งที่ตามมาจะเลวร้ายอย่างไร เพราะว่าเจ้าคงและเจ้าโรจน์พร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว คำสนทนาเราจึงสิ้นสุดแต่เพียงเท่านั้น คำถามนี้จึงค้างคาใจไปตลอด

ท้ายที่สุด จนมาถึงทุกวันนี้ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่า สิ่ง(ไม่)มีชีวิตพวกนั้นที่ผมเจอในป่าจะมีฤทธิ์ถึงขั้นฉีกอก ควักเอาใส้พุงพวกเรามากินได้จริง หรือเพียงสร้างภาพอันน่ากลัวมาหลอกหลอนจิตเราให้ผวาเพียงอย่างเดียว อารามรีบร้อนเก็บข้าวของกลับในเช้าวันนั้นนับตั้งแต่แสงสว่างแรกของรุ่งอรุณทำให้ไม่ได้ตรวจสอบดูว่ามีรอยเท้าของสิ่งมีชีวิตอื่นนอกเหนือจากพวกเราหรือไม่

ได้แต่ภาวนาให้ไม่มีกลุ่มนักท่องป่าเคราะห์ร้ายกลุ่มใดหลงเข้าไปในอาณาเขตนั้น เพราะไม่อาจรู้ได้ว่าเภทภัยอะไรจะเกิดขึ้น

สำหรับพวกเรานั้นไม่เคยคิดที่จะหวนกลับมายังป่าแห่งนี้อีกเลย. ตลอดกาล

โปรดติดตามผลงานต่อไปของผมนะครับ ขอบพระคุณอย่างสูงที่อ่านจนจบ
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่