สิ่งแวดล้อมรอบข้างเราที่มีคนจ้องจะจับผิดตลอดเวลา เรารู้สึกอึดอัดมาก มานานพูดกับใครไม่ได้ รอบข้างกดดันให้เราเป็นอย่างที่เขาบอก เราต่อต้านมาตลอด เราไม่โอเค แม่เราก็ชอบบังคับ เราพูดอะไรหรือแสดงความคิดเห็นอะไรที่เป็นของเรา ถ้าไม่ตรงกันก็จะผิดไปเลย อธิบายอะไรไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอะไร หรือไม่ทำอะไรเราผิดหมด หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยพูดกับใคร เก็บตัวเงียบ เรามีแฟน พอเราปรึกษาแฟน คำตอบที่ได้มาคือ ไม่รู้ให้เคลียเอาเอง เราไม่มีกำลังใจ รอบข้างเจอแต่คำนินทาสารพัด เรารู้และเราอดทนมาตลอด เป็นปีๆ เรารู้สึกว่าเราไม่ไหวจะรับมืออะไรกับใครแล้ว เราอยู่แต่ในโซนของเรา ไม่อยากพบใคร ไม่ค่อยกินอะไร เรารู้สึกอยาดนอนเฉยๆ เบื่อตัวเอง และเราเครียดกับภาะวะต่างๆ ผิดหวัง เราดคยบอกแฟน แต่เขากลับคิดว่าเราเรียกร้องความสนใจ เขาไม่เชื่อเรา พอทะเลาะกันเราก็รู้สึกไม่โอเค เราทำร้ายตบตีตัวเอง บางครั้ง และเราก็อยากจะไปจากจุดนี้ให้พ้น และอยากฆ่าตัวตายบ่อยครั้ง แต่เรายังไม่ถึงขั้นที่จะลงมือทำ ในตอนนี้ เรากลัวทุกคนรอบข้างแม้กระทั้งแฟนเราเอง แม่เราเอง และทุกๆคนรอบตัว
เราต้องแกล้งทำเป็นมีความสุข เราไม่มีความสุข เราเป็นแบบนี้มานานแรมเดือนแล้ว แล้วเราก็ทำแบบทดสอบของจิตแพทย์ พบว่าเราอยู่ในขั้นรุณแรง และเสี่ยงจะฆ่าตัวตาย. เราชวนแฟนเราไปะบหมอด้วนกัน สุดท้ายก็ทะเลาะกันจนเราเครียดหนักมาก เราขาดที่พึ่ง ความรู้สึกเราเหมือนตัวคนเดียว ทุกคนอาจจะเห็นเราเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วเราพร้อมหักและเปราะบางตลอดเวลา เราไม่เอาอะไรแล้ว คือเราเหมือนอยากจะตายไปเลยให้จบ คุยอะไรกับใครก็ไม่ได้เขาว่าเราเพ้อเจ้อ เราเบื่อโลก เบื่อทุกอย่าง แม้กระทั้งตัวเองตอนนี้ เรารู้สึกหดหู่ตลอดเวลา ทรมารไม่คิดจะอยากอยู่แบบนี้ด้วย เราพยายามหาอะไรทำ มันก็แคให้เราไม่ฟุ้งซ่าน แต่มันก็แค่ชั่วคราว แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม ใจเรารับอะไรไม่ค่อยไหวแล้วจริงๆ ถ้าเราจะไปพบหมอด้วยตัวเองคนเดียวมันจะดีไหม
ภาวะซึมเศร้าที่ฉันกำลังเผชิญ
เราต้องแกล้งทำเป็นมีความสุข เราไม่มีความสุข เราเป็นแบบนี้มานานแรมเดือนแล้ว แล้วเราก็ทำแบบทดสอบของจิตแพทย์ พบว่าเราอยู่ในขั้นรุณแรง และเสี่ยงจะฆ่าตัวตาย. เราชวนแฟนเราไปะบหมอด้วนกัน สุดท้ายก็ทะเลาะกันจนเราเครียดหนักมาก เราขาดที่พึ่ง ความรู้สึกเราเหมือนตัวคนเดียว ทุกคนอาจจะเห็นเราเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วเราพร้อมหักและเปราะบางตลอดเวลา เราไม่เอาอะไรแล้ว คือเราเหมือนอยากจะตายไปเลยให้จบ คุยอะไรกับใครก็ไม่ได้เขาว่าเราเพ้อเจ้อ เราเบื่อโลก เบื่อทุกอย่าง แม้กระทั้งตัวเองตอนนี้ เรารู้สึกหดหู่ตลอดเวลา ทรมารไม่คิดจะอยากอยู่แบบนี้ด้วย เราพยายามหาอะไรทำ มันก็แคให้เราไม่ฟุ้งซ่าน แต่มันก็แค่ชั่วคราว แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม ใจเรารับอะไรไม่ค่อยไหวแล้วจริงๆ ถ้าเราจะไปพบหมอด้วยตัวเองคนเดียวมันจะดีไหม