อยากถามว่า เมื่อไหร่ ที่เลิกซื้อขยะเข้าบ้านกัน อายุ และเหตุผล

อายุ 50 ปีนี้ เหตุผลที่ตัดใจว่าจะเลิกซื้อขยะซะที คงเป็นตอนที่ตัดสินใจขายบ้าน แล้วต้องให้เขามากำจัดของกระจุกกระจิในบ้านออกไป ถึงกับเกาหัวเลยว่าทำไมเราถึงสะสมขยะได้มากขนาดนี้  สุดท้ายเกิดเปลี่ยนใจไม่ขายบ้าน แต่เริ่มติดใจความไ่ม่รกรุงรังเป็นแบบนี้มาได้เกือบ 4 เดือนแล้ว และจะพยายามให้เป็นแบบนี้ตลอดไปค่ะ

ที่บ้าน เราจะเป็นฝ่ายทิ้งของค่ะ อะไรที่วางขวางหูขวางตา และไม่ได้ใช้งาน เสร็จเราหมด
แต่คนในบ้านอีกสองคน อยู่ฝ่ายเก็บมาวางไว้ที่เดิม

ทั้งสองฝั่งต่อสู้บลัฟกันไปมามาพักใหญ่เลยค่ะ

ตอนนี้เราเลยต้องปรับยุทธวิธีใหม่ ทิ้งคืนวันอังคาร หรือวันศุกร์ เพราะรถขยะจากเขตมาขนไปตั้งแต่เช้ามืด

บ้านโล่งขึ้นเยอะเลยค่ะ

เมื่อก่อนชอบซื้อโมเดลรถครับ เพราะผมเป็นคนชอบดีไซน์ของรถมาก ชอบการออกแบบอ่ะครับ ชอบเส้น ชอบเหลี่ยมมุม ชอบดูอะไรพวกนั้นน่ะ
เลยเริ่มจากตอนเด็กๆเก็บเงินค่าขนมซื้อโมเดลรถเล็กๆ คันละ 200-300 เอามานั่งดู แบบเอาไว้นั่งดูเลยนะ วันๆก็นั่งปัดฝุ่น เช็ดคราบอยู่นั่นน่ะ
จนจบ ม.6 โมเดลเล็กๆพวกนั้นเต็มห้องนอนไปหมด บางคันพันกว่าบาท ซึ่งก็ถือว่าเยอะนะครับสำหรับผมตอนนั้น แพงสุดน่าจะสามสี่พันมั้ง ทำไมกล้าซื้อไม่รู้ ฮาาๆๆ

จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนั้นแหละครับ จบม.6 ต้องไปต่างประเทศ จะขนของรักไปก็คงไม่ไหว เลยทิ้งไว้บ้าน
กลับมาของรักของผมมันได้กลายเป็นเศษเหล็กไปเรียบร้อย เพราะหลานมันเอาไปเล่น หายไปก็เยอะ บางคันสีถลอก เป็นสนิม สารพัด
เพราะที่บ้านคิดว่ามันคือของเล่น ก็เลยปล่อยให้หลานเล่น ไม่ได้มองว่ามันคือของสะสมของผม
เลยเริ่มรู้สึกว่าพอดีกว่า จริงๆยังชอบอยู่นะครับ แต่ไม่ซื้อเพิ่ม เพราะผมชอบตอนที่มันสมบูรณ์ พอมันมีตำหนิแบบนั้นผมก็ไม่ชอบละ
แล้วตอนนั้นทำใจลำบากมากอ่ะ จะทิ้งหรือยกให้คนอื่นก็เสียดาย เพราะก็ยังรักมันอยู่ แต่จะเก็บไว้ก็รกบ้าน เพราะมันไม่สวยสมบูรณ์เหมือนตอนซื้อมาแรกๆแล้ว
เลยใช้วิธีบอกแม่ว่า ถ้าใครอยากได้ก็ให้เค้าไปนะแม่ แต่อย่าเข้าไปตอนที่ผมอยู่ เพราะผมจะทำใจไม่ได้ แล้วอย่าให้เด็กแถวบ้านด้วย ถ้าไปเจอถูกทิ้งอยู่จะรู้สึกไม่โอเค ฮ่าๆๆ
แม่เลยแอบเข้าไปแพ็คใส่กล่องแล้วส่งไปมูลนิธิ หรือโรงเรียนเด็กซักที่นี่แหละ จำไม่ได้แล้ว อันไหนเล่นต่อไม่ได้จริงๆแม่ก็เอาใส่ถุงดำแล้วทิ้งไปเลยโดยไม่บอก
เป็นการปิดฉากการสะสมโมเดลรถของผมโดยสมบูรณ์

ตอนนี้อีกไม่กี่ปีจะ 40 แล้วค่ะ

เป็นคนไม่สะสมอะไร ไม่มีงานอดิเรก
ของส่วนตัวเลยเป็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า

สมัยเรียน ก็เริ่มช้อปปิ้งแล้ว ส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้า รองเท้า

ทำงาน 1-5 ปีแรก ช้อปหนักมาก
เพราะหาเงินได้เอง ไม่ต้องเกรงใจใครแล้ว หนักที่เสื้อผ้า รองเท้า เหมือนเดิม

แล้วก็เน้นกินอาหารอร่อยๆตามประสาคนเมือง ซูชิ อิตาเลียน ฝรั่งเศส คาเฟ่ที่ไหนดีที่ไหนอร่อย ตามไปลองหมด

ทำงาน 6-10 ปี ช้อปน้อยลงเยอะมาก เพราะซื้อมาก็ไม่ได้ใส่ เน้นซื้อของแบรนด์ ใช้ได้นานๆ แต่เงินหมดไปกับท่องเที่ยวต่างประเทศ

ช่วงนี้รู้สึกเริ่มแก่แล้วจริงๆค่ะ
เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ซื้อแบบ classic ส่วนใหญ่เน้นคุณภาพไม่เน้นแบรนด์ ยกเว้นกระเป๋ากับนาฬิกาที่ขอมีแบรนด์เพราะต้องเจอลูกค้า

ในชีวิตไม่เคยอยากได้ hermes
ตอนนี้เริ่มเล็งๆไว้ละ ขี้เกียจขายกระเป๋าทิ้งตอนมันตกเทรนด์ อยากซื้อไว้ใช้นานๆเลย จะได้จบๆไป

รองเท้า มีครบทุกแบบที่จำเป็น
ถ้าไม่พังก็จะไม่ซื้อใหม่

แล้วก็ไม่อยากเที่ยวแล้ว เบื่อเมืองหลวงทั่วโลก เบื่อการไปต่างประเทศแบบถ่ายรูปแล้วจบ

ถ้าจะเที่ยวคืออยากหาทริปที่เน้นประสบการณ์ เช่น ได้อยู่กับคนท้องถิ่น ที่อยู่ home stay เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนพื้นที่ หลังๆเลยใช้ airbnb experiences ได้คุยกับคนท้องถิ่น สนุกดีค่ะ

แล้วก็หันมาสวดมนต์ ทำสมาธิ
เวลาว่างหาเวลาช่วยเหลือสังคมตามแต่สะดวก เริ่มเห็นทุกอย่างเป็นของนอกกาย

นี่เราแก่แล้วจริงๆใช่มั้ย 😅

/แก้คำผิด