มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ผูกพันกับความทรงจำ ความรู้สึก และสิ่งของทางกายภาพ “การเก็บ” จึงไม่ใช่แค่การสะสมสิ่งของ แต่คือการรักษาความรู้สึกและช่วงเวลาบางอย่างไว้ในรูปแบบที่เราสัมผัสได้ เราเก็บของขวัญจากคนรัก เก็บจดหมายเก่า รูปถ่าย หรือแม้แต่เสื้อผ้าที่ไม่ใส่แล้ว เพราะสิ่งเหล่านั้นมีความหมายบางอย่างในใจ บางครั้งแค่เห็นสิ่งของ เราก็ย้อนกลับไปมีความสุขในวันวานได้อีกครั้ง

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็อาจพบว่าการ “ทิ้ง” กลับเป็นการปลดปล่อยตัวเองจากภาระที่เราไม่รู้ตัวว่าแบกไว้ การทิ้งไม่ใช่แค่การลบล้าง แต่คือการยอมรับว่า “สิ่งนั้นได้ทำหน้าที่ของมันจนสุดทางแล้ว” การเก็บหรือทิ้งจึงไม่ใช่เรื่องผิดหรือถูก แต่คือจังหวะของใจในแต่ละช่วงชีวิต… และท้ายที่สุด เราไม่ได้เก็บไว้เพื่อครอบครองตลอดไป แต่เก็บไว้เพื่อระลึก ว่าเราเคยมีความหมายอะไรกับสิ่งนั้นในเวลาหนึ่งก็เพียงพอแล้ว.

แล้วคุณละ .. ยัง "เก็บอะไรไว้บ้าง" ทั้งๆที่ก็รู้อยู่แล้วว่า... วันหนึ่งต้องทิ้ง ?