ปกติไม่ค่อยได้สนใจเท่าไร่ว่าใครจะมาใส่ใจเราไหม หรือ สนใจเราไหม แต่วันนี้เกิดเหตุการณ์นึงขึ้น ทำให้ผมเพิ่งรู้ว่า
บางครั้งหรือหลายครั้งหรือตลอดเวลา
มีคนสนใจมากกกกกกก ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่หรือพูดคุยอะไรอยู่
คือวันนี้นั้งคุยกันที่โต๊ะทำงานตอนพักเที่ยงกับพี่ที่นั้งติดกันด้านหน้า
และมีโต๊ะอาหารเล็กๆนั้งได้ 5 คนตั้งอยู่ข้างโต๊ะผมมีแค่ฉากกั้นในออฟฟิศกั้นไว้
หัวหน้าและบรรดาลูกรักเขานั้งทานกันอยู่คุยกันเสียงดังไม่ได้หยุด
ผมก็นั้งคุยกับพี่ผมไปด้วยน้ำเสียงเบาๆไม่อยากให้เขารู้
คุยไปคุยมาเรื่องอะไรจำไม่ได้ ประมาณว่าพี่เขาบอกว่ามีคนฟังเราอยู่ตลอดเวลาแกเชื่อไหม
ผมบอกบ้าใครจะมานั้งฟังเรื่องที่คนอื่นคุยตลอดเวลา เสียเวลาตายเลย เสียสมาธิ ไม่ต้องทำงานทำการกันพอดี (โต๊ะกินข้าวก็คุยกันเสียงดังต่อเนื่องไม่ได้หยุดเหมือนเดิมทุกวัน)
แล้วพี่แกพูดว่าไม่เชื่อแกลองเงียบหยุดคุยกันแปปนึงดูซิ
ผมลองเลยโดยหยุดคุยกันแต่มองหน้ากันเฉยๆ แค่ 5 วิเท่านั้นที่ผมกับพี่เริ่มหยุดคุย คนในโต๊ะกินข้าวที่ติดกันและคุยเสียงดังก็เงียบเสียงลงสนิท ไม่มีแม้เสียงขยับตัว(เหมือนเขาเงียบเพื่อฟังเรา)
ผมรอซักพักราว 30 วิ ก็ยังเงียบ ซึ่งปกติพวกเขาไม่เคยเงียบ
ผมตกใจมาก ว้าววววว
ผมคุยกับพี่ข้างหน้าต่อ เสียงโต๊ะกินข้าวก็กลับมาเป็นปกติวุ่นวายเหมือนเดิม
ผมว้าวววววมาก อย่างกับละคร ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีเรื่องแบบนี้อยู๋จริง มีคนที่คอยฟังเราอยู่ตลอดเวลาจริงๆ เขามีความพยายามมาก 55555 เขาไม่เหนื่อยหรือที่ทำอย่างนั้นอยู่ตลอดเวลาแม้เวลาพักเที่ยงกินข้าว ผมอึ้งไปเลย
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมได้รู้ว่า มีคนสนใจเราอยู่เสมอตลอดเวลา ไม่ว่าตอนนั้นเราจะทำอะไรกันอยู่ก้อตาม
เพิ่งรู้ว่ามีคนสนใจเรื่องของผมมากขนาดนี้
บางครั้งหรือหลายครั้งหรือตลอดเวลา
มีคนสนใจมากกกกกกก ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่หรือพูดคุยอะไรอยู่
คือวันนี้นั้งคุยกันที่โต๊ะทำงานตอนพักเที่ยงกับพี่ที่นั้งติดกันด้านหน้า
และมีโต๊ะอาหารเล็กๆนั้งได้ 5 คนตั้งอยู่ข้างโต๊ะผมมีแค่ฉากกั้นในออฟฟิศกั้นไว้
หัวหน้าและบรรดาลูกรักเขานั้งทานกันอยู่คุยกันเสียงดังไม่ได้หยุด
ผมก็นั้งคุยกับพี่ผมไปด้วยน้ำเสียงเบาๆไม่อยากให้เขารู้
คุยไปคุยมาเรื่องอะไรจำไม่ได้ ประมาณว่าพี่เขาบอกว่ามีคนฟังเราอยู่ตลอดเวลาแกเชื่อไหม
ผมบอกบ้าใครจะมานั้งฟังเรื่องที่คนอื่นคุยตลอดเวลา เสียเวลาตายเลย เสียสมาธิ ไม่ต้องทำงานทำการกันพอดี (โต๊ะกินข้าวก็คุยกันเสียงดังต่อเนื่องไม่ได้หยุดเหมือนเดิมทุกวัน)
แล้วพี่แกพูดว่าไม่เชื่อแกลองเงียบหยุดคุยกันแปปนึงดูซิ
ผมลองเลยโดยหยุดคุยกันแต่มองหน้ากันเฉยๆ แค่ 5 วิเท่านั้นที่ผมกับพี่เริ่มหยุดคุย คนในโต๊ะกินข้าวที่ติดกันและคุยเสียงดังก็เงียบเสียงลงสนิท ไม่มีแม้เสียงขยับตัว(เหมือนเขาเงียบเพื่อฟังเรา)
ผมรอซักพักราว 30 วิ ก็ยังเงียบ ซึ่งปกติพวกเขาไม่เคยเงียบ
ผมตกใจมาก ว้าววววว
ผมคุยกับพี่ข้างหน้าต่อ เสียงโต๊ะกินข้าวก็กลับมาเป็นปกติวุ่นวายเหมือนเดิม
ผมว้าวววววมาก อย่างกับละคร ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีเรื่องแบบนี้อยู๋จริง มีคนที่คอยฟังเราอยู่ตลอดเวลาจริงๆ เขามีความพยายามมาก 55555 เขาไม่เหนื่อยหรือที่ทำอย่างนั้นอยู่ตลอดเวลาแม้เวลาพักเที่ยงกินข้าว ผมอึ้งไปเลย
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมได้รู้ว่า มีคนสนใจเราอยู่เสมอตลอดเวลา ไม่ว่าตอนนั้นเราจะทำอะไรกันอยู่ก้อตาม