สวัสดีค่ะ เราอึดอัดมาก จนไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟังแล้ว เรารู้สึกว่าบ้านเราตอนนี้ไม่ใช่เซฟโซนของเราแล้ว เริ่มต้นความอึดอัดมาจากปู่เรา ตลอดเวลาที่อยู่ม1-5 เราจะอยู่กับปู่แค่2คน ปู่ชอบหาอะไรทำอยู่ตลอด และทำเราอึดอัดอยู่หลายครั้ง เช่น บางครั้งเราได้ทำงานอยู่หรือนอนก็จะชอบให้เราไปช่วยการซ่อมแซ่มบ้าน หรือการชอบมาย้ายของในห้องเราเวลาเราไปรร.โดยไม่ถามเราก่อน ของสำคัญของเราหายและฉีกขาดไปเยอะมาก บางครั้งเราทำอาหารก็มายื่นหน้าเตาดูว่าเราทำอะไร ชอบถามร่ำไร ด้วยความที่เราเป็นวัยรุ่น เราไม่โอเคมากๆในบางครั้ง แต่เราเก็บไว้ เพราะบางครั้งเราเคยพูด ก็จะถูกพ่อว่าขึ้นมาว่าเถียง บางครั้งก็เคยบอกแม่ว่าเหนื่อยจากจุดตรงนี้บ้าง แม่ก็บอกว่าให้ทน จนมาม.6 ย่าก็เข้ามาอยู่ด้วย ท่านชอบคิดว่าตัวเองเป็นใหญ่ บางครั้งเราต้องทำงานเป็นกลุ่มเลิกดึกๆ ก็จะชอบโทรมาว่าเรา พร้อมบอกว่าตัวเองเคยเป็นนู้นนั่นนี่ บลาๆ เราอึดอัดในตรงนี้มาก และเวลาโมโหก็พาลไปทุกเรื่อง เช่น เรื่องที่เราเรียนพิเศษเยอะ แล้วก็ว่าเราเรียนจนจะเป็นบ้า ทั้งที่จริงเราเรียนแค่2วิชา หรือเรื่องมีของมาส่งบ้านเราทุกอาทิตย์ จนมาถึงพ่อกับแม่ เป็นจุดที่ทำเราเหนื่อยมาก เราเคยขอไปค่ายช่วงม.5เพราะอย่างมีผลงานในportบ้าง ท่านบอกว่า ไม่จำเป็นต้องไป คนเรียนหมอไม่ไปก็ติดได้ พ่อก็ดูอยู่นะ ไม่ใช่ไม่ดู ตอนนั้นเราทั้งไม่เข้าใจในตัวพ่อและเหนื่อยกับความคิด เรากำลังกินข้าวทั้งครอบครัวไม่อยากให้เสียบรรยากาศ พอวันนึงเราขอเรียนวิชาฝรั่งเศษ พ่อก็เลยถามว่าเราอยากเข้าอะไร เราเลยบอกว่านิเทศ พอ2-3วันไลน์มาบอกว่าพ่อไม่ยอมรับนิเทศ เราอ่านแล้วเสียใจมาก ความรู้สึกปะปนไปหมด เราก็พยายามอธิบายว่าเราชอบจริงๆ พ่ออยากให้ไปทางสายหมอ บางครั้งก็ให้คนอื่นมาคุย มาถามว่าเราไม่ชอบคณะนี้เหรอ อะไรแบบนี้ บางวันแม่ก็มาให้เราเลือก5คณะที่จะเข้า เราตอบไปทางนิเทศ นวัตหมดเลย ท่านก็บอกว่าไม่เอากายภาพเหรอ เราก็ตอบว่าไม่ไหว ท่านก็บอกมาอีกว่าแล้ววิศวะล่ะ แต่ละอย่างที่ให้เลือกมันไม่ใช่ทางเราเลย เราเหนื่อยทุกครั้งที่มาตอบคำถามนี้ มันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเราอยู่พอสมควร เรื่องเล็กๆน้อยๆกับปู่และย่าก็เกิดขึ้นเกือบทุกวัน บางครั้งเราเหนื่อยก็ไปบอกให้แม่ฟัง แม่ก็บอกเราว่า หยุดได้แล้ว เราไม่รู้เลยจะไปปรึกษาปัญหากับใคร ช่วงนี้ร้องไห้เกือบทุกวัน มีวิธีไหนจะทำให้เราอยู่บ้านแล้วมีความสุขบ้างมั้ยคะ TT
ม.6 มีปัญหากับครอบครัวเกือบทุกวัน เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วค่ะ