พ่อเเม่เลี้ยง เเสนเย่ +บ้านไม่ใช่เซฟโซน

ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นเด็กกำพร้าเเม่ค่ะ อยู่กับกับย่ามาตั้งเเต่เด็ก เเต่สิ่งที่ทำให้เจอกับพ่อเเม่เลี้ยงได้หรือเรียกลุงกับป้า เพราะตอนเด็กเขาเอาเรามาจากที่ๆนึง ซึ่งเป็นบ้านเเม่เรา เราเกิดมาพ่อกับเเม่ก็เเยกทางกันเลยค่ะ พ่อเราก็ติดเหล้า เเบบหนักมาก ใช้เเต่อารมณ์ใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆ พอทีนี้เขาเอามาให้ย่ากับปู่เราเลี้ยงย่าเราก็สติไม่ดี ตอนนั้นย่าเราเป็นประสาท เพราะเครียดหนักมากๆ เขาก็ไปทำงาน เงินนานๆส่งที พอเราอายุ3-4ขวบ เขาก็กลับมา เขาก็ไม่ได้เลี้ยงเราหรอกค่ะ ตอนนั้นปู่เราก็ติดเหล้าอีก บุหรี่อีก จนไปทำงานไม่ได้ เงินก็หมดง่ายมากๆ ตอนนั้นย่าเราก็ดีขึ้นเเล้วค่ะ เเล้วทีนี้ย่าเราก็ต้องไปขอเงินตลอด ส่วนคนเป็นพ่อเเท้ๆติดผู้หญิงอีก ไม่ซ้ำหน้าเลยสักคนเเบบเรียกว่าพึ่งพาไม่ได้เลย ส่วนพ่อเเม่เลี้ยงไม่เคยที่จะให้เองเลย  พอเราเริ่มโตขึ้นเขาเริ่มมามีบทในชีวิตเรามากขึ้น เเต่มีวันนึงเราเล่นไม่รู้เรื่อง ตามประสาเด็ก ตอนนั้นก็มือบอลทำของพัง เขาก็ด่าสาระพัดเลยค่ะ ชาติเปรตบ้าง ปาของบ้าง เราจำได้ดีเลย เขาก็เริ่มใช้งานเรา ไปออกงานเวที เราอดหลับอดนอนตลอด เสียงก็ดังมากๆ  พอเรางอเเงเขาก็ว่าไร้สาระ ของเล่นเราอยากได้ ก็ไม่ได้ เคยพูดว่าอย่าตามใจเดี่ยวเสียคน ซึ่งเราไม่ได้อะไรเลย งานวันเกิดไม่เคยมี เที่ยวก็ไม่เคยไป ถ้าได้ไปคงต้องเรียกว่าไปทำงานมากกว่าเที่ยวค่ะ ถึงได้ไป เเต่ไม่ได้เที่ยวเลย เสร็จงานพ่อเลี้ยง(ลุง) ก็กินเหล้าโวยๆวายหนักมากๆพังข้าวของเหมือนคนบ้ามาก เราต้องเจออะไรเเบบนี้ตลอดๆ เราก็คิดถึงปู่กับย่า ย่าก็อยากให้มาอยู่ด้วย เขาก็ชอบบอกย่าว่าเดี๋ยวมันโตไปก็ทำอะไรกินไม่เป็นชอบตามใจมันจริงๆ ซึ่งย่าเราไม่ได้ตามให้เสียคนค่ะ คอยบอกคอยสอน ที่เราคิดได้ในหลายๆรอบ เพราะย่าเลย  พอมีวันนึงที่ดินเขาอยากให้ลุงกับป้าออกไป เขาเลยมาอยู่บ้านปู่ย่า มาทุบบ้านสร้างบ้านเเบบย่าไม่โอเคมากๆ เขาก็ทวงสิทธิ์เรื่องที่ดินซึ่งมันเป็นบ้านของย่าค่ะ เขากล้าพูดได้เต็มปากมากว่าเป็นบ้านเขา เเต่จริงๆโฉนดไม่มีค่ะ มันเหมือนจะหายไป  ป้าก็เอาเเม่มาอยู่ด้วย เวลาเรากับย่าเเละปู่ทำอะไรชอบไปฟ้องๆๆๆ เเละเป่าหูตลอด จนเวลามีอะไรชอบมาลงกับย่า ย่าเราก็เครียดหนักมาก ตอนนั้นเราติดย่ามากจนเขาไม่โอเคเรื่องนี้ด้วย จนปัจจุบัน เราได้ตัดสินใจ ที่จะเลิกยุ่งกับเขาสักที เริ่มจากตอนที่ เเม่ของป้าไปฟ้องเรื่องเราตลอดๆ ลุงกลับมาก็ปรี๊ดเเตก ระเบิดอารมณ์ใส่เรา ด่าเราเหมือนหมูเหมือนหมาเลยค่ะ จนเราทนไม่ไหวเเล้ว เราเลยไม่ยุ่งกับเขาอีกเลย ปกติเราจะคอยทำความสะอาดเเละคอยเป็นคนใช้ให้ตลอดพอไม่มีเราเขาก็มาง้อ เเต่หลุดปากตลอดว่าเนี่ยไม่มีคนคิยช่วยทำความสะอาดให้ เอาเงินมั้ยลูก พอเราไม่ไปเเล้ว เขาก็เริ่มที่จะเเกล้ง โดยการ ไม่ซื้อกับข้าว ไม่จ่ายค่าไฟ เเล้วก็คอยจับผิด เเล้วบ่นย่าว่าไม่สอนลูกสอนหลาน เนรคุณ ชั่ว เดี๋ยวมันก็มาฆ่าเเกสักวัน เราก็มาปลอบย่าตลอดเลย จนทีนี้เราก็เจ็บเหมือนกันค่ะ เราเหนื่อยจากทำงานวันนึง ก็บ่นๆๆ เราก็เหนื่อยเเละเครียดสุดๆ ย่าเราเลยมาหาเรา ย่าก็คุยกับเราจนเราดีขึ้น จริงๆย่าไม่เเคร์อยู่เเล้วค่ะ ย่าเราหน่ะ เข็มเเข็งกว่าที่เราคิดมาก จนตอนนี้เราก็ร่วมบ้านกับเขา เราอึดอัดไม่อยากกลับบ้านเลย อยู่ก็คอยเเต่จะจับผิดตลอด คอยว่าตลอด เราก็ไม่รู้จะทำยังไงค่ะ เราพยายามเข็มเเข็งมากๆ เเต่ก็ยังไปเเคร์อยู่ดี ขอทริคดีๆได้มั้ยคะ เครียดจริงๆ