ลูกสาวคนโตที่มีพี่น้อง4คน

เราแค่อยากเล่าอยากอธิบายความเป็นพี่สาวที่มันเหนื่อย เรามีน้อง3คนหญิง 1 ชาย 2 พ่อแม่เราอยู่ในฐานะปานกลาง ตั้งแต่เราจำความได้มันฝังใจเรามาตลอดพ่อแม่ที่เลี้ยงลูกมาแบบลำเอียง วันเกิดเราไม่มีการจัดวันเกิด แต่น้องเรามีทุกปี เราถามตลอดว่าทำไมคำตอบที่ได้เราคือพี่ทุกอย่างน้องมาก่อนตลอดเราไม่เคยได้ ขอของที่อยากได้ก็ต้องรอหรือเราต้องเก็บตังซื้อเองมาตลอด จนตอนเราอยู่ป.6ตั้งย้ายมาอยู่ใกล้ป้าเรามีวันเกิดปีแรกวันเกิดที่ป้าเป็นคนจัดให้และเราจำได้ว่าทุกปีลุงกับป้าจะถามว่าเราอยากได้อะไรป้ากับลุงก็ซื้อให้เราแบบที่เราบอกตลอดแต่คำถามคืนถ้าเราจัดวันเกิดเราพ่อกับแม่ก็จะบอกจัดให้ทำไมโตแล้วทุกปีทั้งที่งานวันเกิดป้ากับลุงเป็นคนจัดให้แล้วก็มีอยู่ปีที่เราอยู่ม.3ลุงกับป้าถามเราว่าอยากได้อะไรเคาตอบว่สอยากได้พระสมเด็จนางพระยาจะมาใส่คู่กับสร้อยที่ป้าเคยซื้อให้ตอนวันเกิดลุงกับป้าบอกพระที่อยากได้แพงนะแต่พอถึงวันเกิดเราลุงกับป้าก็ให้เราพระที่เราอยากได้จริงพร้อมเลี่ยมนากให้ใส่คู่กับสร้อยทองที่ป้าซื้อให้ลุงเราเป็นคนชอบเล่นพระ แต่สิ่งที่เราได้ยินจากพ่อแม่เราคือจะให้ทำไมแค่จัดวันเกิดให้ก็เปลืองตังแล้วจนป้ากับลุงต้องย้ายกับไปดูแลตายายเราก็ไม่มีวันเกิดอีกเลยและเราต้องคอยมาจัดให้น้องๆ3คนตลอดและไม่เคยมีปีไหนที่ไม่ได้จัดเลย
และวันที่เราเรียนจบเราต้องทำงานเราส่งเงินให้พ่อแม่เพราะน้องยังเรียนไม่จบเราส่งให้ตลอดจนวันที่เรามีครอบครัวเราหยุดส่งเพราะเราส่งต่อไม่ไหวเพราะเราไม่ได้ทำงานแล้วเราเลี้ยงลูกอยู่บ้านแต่แล้ววันที่เรามีหนี้สินเพราะแม่เราต้องไปหากู้เงินให้แม่เพราะน้องเราเป็นหนี้แถมเราต้องพาครอบครัวเราลำบากอีกเพราะต้องหาเงินมาใช้หนี้ก้อนที่เราไม่ได้ใช้ตอนนี้เราอายุ31ปีเราเหนื่อยแต่เราก็ต้องส่งเงินให้ทางบ้านเพราะน้องเราทำงานแต่ไม่ส่งเงินให้พ่อกับแม่ภาระทุกอย่างตกอยู่ที่เราหมดเลยทั้งไหนครอบครัวเราไหนจะพ่อแม่แต่เราก็ยังดีที่มีแฟนที่เข้าใจเรา
ชีวิตตอนเด็กเรายิ่งกว่าในละครอีกทั้งที่ครอบครัวเราที่มีฐานะปานกลางแต่ชีวิตเรามันต้องเจอกับคำว่าน้องยังเด็ก น้องยังไม่รู้เรื่อง คำนี้ยังอยู่กับเรามาจนทุกวันนี้