***ยาวหน่อยนะคะ ถ้าหากใครอ่านจนจบแล้วช่วยให้คำแนะนำเราได้ เราจะขอบคุณมากๆๆๆๆๆ จากใจเลยค่ะ ***
สวัสดีค่ะ เราอายุ 24 ปี พนักงานอายุงาน 3 ปีในองค์กรชื่อดังแห่งหนึ่ง
ชีวิตการทำงานกับเพื่อนร่วมงานวัยกลางคนอีก 5-6 คนและวัยไล่เลี่ยกันอีก 3 คนราบรื่นดีค่ะ สนุกสนาน
จนกระทั่ง 4 เดือนที่แล้วมีหัวหน้า(ผู้จัดการ)คนใหม่ย้ายเข้ามาประจำการแทนคนเก่า
เขาอายุ 50 แต่ยังดูหนุ่ม ท่าทีสุขุม สุภาพ พูดน้อย (มีภรรยาแล้ว เด็กกว่าเยอะเลย)
วันนึงเคยกล่าวในที่ประชุมครั้งแรกว่า "ผมโหดนะ เห็นนิ่งๆ แต่จริงๆเป็นคนใจร้อน อย่าลองดี" และอื่นๆ อีกมากมายที่ทำให้ลูกน้องรู้สึกกลัว
หัวหน้าบอกว่าพยายามเชื่อมความสัมพันธ์กับทุกคน แต่การกระทำทำให้พวกเรารู้สึกอึดอัด
กดดัน เครียด และรู้สึกห่างเหินระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องมากขึ้น เขาเองก็รู้สึกได้ตรงจุดนี้
(ออฟฟิศแยกกัน)
ส่วนเราเป็นน้องเล็กของที่ทำงาน ค่อนข้างช่างพูด ตัวแสบ ออกแนวลิงๆค่างๆ เป็นสีสันของที่ทำงาน
เมื่อผ่านไปช่วงหนึ่ง หัวหน้ามักจะเข้ามาชวนคุย ซึ่งเราเองก็ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าลูกน้องไม่รักไม่เคารพ
ก็คุยกับเขาปกติ ตามมารยาทแต่พองาม
เพราะในใจคิดว่าที่เขาคุยกับเราอาจจะอยากให้เราช่วยสานสัมพันธ์ที่ขาดๆแหว่งๆก็เป็นได้
แต่นานๆไปเรารู้สึกว่าการกระทำหลายๆอย่างของหัวหน้าเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นเลย เช่น
- ไลน์ส่วนตัวมาตอนดึก ๆ ส่งรูป ส่งคลิป หรือชวนคุยในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงาน
- แคปรูปโปรไฟล์ไลน์ของเราทุกรูปที่เคยใช้ แล้วส่งมาบอกว่าให้ยิ้มเยอะ ๆ หน่อย
- ถามว่ามีแฟนยัง เราบอกมีแล้ว เด็กกว่า 2 ปี /// เขาบอกว่า ม. น่าจะเหมาะกับคนแก่กว่าเยอะ ๆ นะ
- ชอบส่งลิงก์เรื่องสัพเพเหระมาในเวลางาน พอเจอกันก็ถามว่าเปิดดูหรือยัง? พอเราบอกว่ายัง ก็ค้อนใส่ กรอกตาใส่(เหมือนงอน)
- วันหยุดเราไม่แน่นอน ผลัดกันไปตามตารางงาน แต่ของหัวหน้าจะทำแบบ Office hour ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันในบางครั้ง
ก็มักจะไปถามเพื่อนร่วมงานว่า ทำไม...หยุดบ่อย? นี่ลางานอีกแล้วหรอ ไม่เคยจะเจอเวลาทำงาน ถามเรื่องเรากับทุกคนในแผนก
- พอเราทำงานตรงกับเขา เขาก็ถามเรื่องนี้กับเราอีก เราบอกว่า หนูหยุดตามตารางค่ะ แค่ 2 วันเอง เขาตอบมาว่า "แต่พี่รู้สึกเหมือนเป็นเดือนเลย"
- เวลาทำงานก็ชอบเข้ามาออฟฟิศเราแล้วมายืนใกล้ๆ เรายืนมองเราทำงาน มองแล้วมองอีก (อึดอัดมาก)
- เราเปิดข้อมูลพนักงานในบริษัทที่เป็นผู้ชาย ก็มายืนมองแล้วเค้นถามว่าเขาเป็นใคร ทำไมต้องดู ชอบเขาหรอ มีรูปไหม ขอดูหน่อย (สีหน้าเคืองๆ)
- ตอนเราฟุบงีบกลางวันในห้องพักพนักงาน เขาเข้ามาแล้วมาดึงผมเราตอนเราหลับ ดึงอยู่หลายครั้ง
- งานเลี้ยงแผนกที่ร้านคาราโอเกะ เขาคะยั้นคะยอให้เราดื่มเบียร์ เต้น ร้องเพลง ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคเอามาก ๆ (ปกติเราดื่ม แต่งานนี้เราขอจิบๆตามมารยาท)
- ในงานเลี้ยง เขาจะจ้องแค่เรา เราเขยิบไปนั่งมุมที่เขามองไม่เห็น เขาก็จะขยับไปนั่งฝั่งตรงข้าม
จนเพื่อนร่วมงานรู้สึกได้ว่าไม่ปกติ เราเลยเล่าเรื่องก่อนหน้าให้ฟัง ก็ช่วยเป็นหูเป็นตาให้
***อันนี้คือโกรธมาก ขอเน้นเลยค่ะ***
- พี่ ผจก.ผู้ชายจากอีกแผนกมาเป็นแขก ซึ่งเรารู้จักกันอยู่แล้ว (เขานั่งที่โซฟาติดกับหัวหน้าเรา) เราเลยถือแก้วเบียร์ไปสวัสดีแล้วชนแก้วแบบให้เกียรติ
หัวหน้าเรามองแบบไม่พอใจ เค้าเขยิบตัวออกจากแขกนิดนึง แล้วออกคำสั่งกับเรา " ม. !! มานั่งนี่!..." พยักหน้าเรียกเราไปนั่ง แล้วตบโซฟาที่แคบๆ ข้างๆ เขา เหมือนเรียกเด็กดริงค์เลยค่ะ สาบานได้ ซึ่งเราไม่โอเคเลยจริงๆ เพื่อนร่วมงานเราก็เห็นกันเยอะ วัยกลางคน 35-50 ทั้งนั้น
เรารีบบอกไปว่า ไม่ค่ะ.. พอเราขัดใจ ก็ชักสีหน้ามากขึ้นแล้วก็ใช้นิ้วชี้กวักเรียกเราแล้วตบเบาะแรงขึ้นอีก ละพูดว่า "มา... มานั่งนี่!"
เราโกรธมากที่เขาทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของเรา แล้วเขาไม่ได้เกรงกลัวสายตาใครเลย เราส่ายหน้า แล้วเก็บกระเป๋า สวัสดีทุกคนแล้วออกจากงานเลี้ยงเลย
- วันต่อมา เรางีบตอนเที่ยงอีก(กิจวัตร)นอนหงายคอพาดไปกับพนักเก้าอี้ หัวหน้าเข้ามาที่ออฟฟิศอีก เราปิดตาไม่สนใจ แล้วได้ยินเสียงว่าเขาเดินมายืนด้านตรงหัวนอนเรา อีกครั้งค่ะ ที่มาดึงจุกมวยผมเรา เราทำเฉย.. (ในใจก็ยังเคืองมากเรื่องที่งานเลี้ยง) เห็นเรานิ่งเลยยิ่งทำอีก จนเราทนไม่ไหว ตะคอกกลับไป
"พี่!! อย่าทำ!!!" เขาบอกว่าไม่เสียทรงหรอกแค่นี้อ่ะ แต่เราดึงหน้าใส่แล้วปิดตาหลับต่อ สักพักเดินมาอีก ก้มโน้มดูเรานอน เหมือนค่อยๆพิจารณาหน้าเรา (เพื่อนร่วมงานเห็นแล้วเล่าให้ฟัง) แล้วเขาก็เดินออกไป ผมเราพังแล้วเลยแกะมวยผมออกแล้วนอนต่อ สักพักเขาเข้ามาอีก แล้วเอามือมาสางผมเรา แล้วลูบผมไปมา "ถักเปียให้ ม. ดีกว่า..." เราลุกขึ้นกระชากผมกลับแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นเลย เขาก็พูดว่า ไม่เห็นต้องโกรธเลย แค่นี้เอง
- เราไปคอลวีดีโอกับแฟน แล้วเห็นเราคุยกับผู้ชาย ก็จ้องแล้วก็ชักสีหน้า ปิดประตูออกไปจากห้อง (เพื่อนร่วมงานบอกอีกน่ะแหละ)
จากนั้นเขาก็ชอบไปถามเพื่อนร่วมงานเกือบทุกคนเรื่องแฟนเรา หรือใครก็ตามที่เข้าใกล้เรา มีแนวโน้มว่าจะชอบเรา
เรามองว่าคนระดับนั้น อายุ 50 มีครอบครัว ไม่ควรมาถามอะไรในเรื่องส่วนตัวของพนักงานคนอื่น(แต่เราคนเดียว)
หลังจากวันนั้น เขาก็รับรู้ได้มั้งคะว่าเราไม่โอเคแล้วจริงๆ จากเราเคยสวัสดีทักทาย ชวนคุยบ้างตามประสา
เรากลับไม่พูดจาอะไรเลยนอกจากทักทายและรับคำสั่งเรื่องงาน
เรารู้สึกว่าเขาเป็นพวกไม่ยอมให้ใครหยาม ชอบเอาชนะ และทุกครั้งที่เราเดินผ่าน ถ้าเราไม่ได้ชวนคุยอะไรพเป็นพิเศษ
จะหัวเราะในลำคอแบบ "หึหึ" แล้วทำหน้าแบบเหมือนจะเอาชนะให้ได้ (ตอนนี้เพื่อนร่วมงานรู้เรื่องหลายคนมากขึ้น)
จนล่าสุดเวลามีประชุม มีงาน ก็ชอบโจมตีเราแบบไร้เหตุผล ทำหน้าเอือมระอา พูดแนวๆ ชี้นำให้คนอื่นไม่ชอบเรา
และอาทิตย์หน้าจะมีงานเลี้ยงพนักงาน (แน่นอนว่ายังเข็ดและขยาด) ขอความร่วมมือให้ไปทานข้าว กินดื่ม ร้องเพลง(เหมือนเดิม)
แต่วันนั้นเราติดธุระกับครอบครัวแล้ว ไม่สามารถไปได้ เราเลยบอกในที่ประชุมว่าอาจจะต้องขอตัว ไปร่วมไม่ได้ ติดธุระ
เขาก็ชักสีหน้าไม่พอใจทันที น้ำเสียงก็เช่นกัน ห้วนที่สุดในโลก
" ไปไหน ? ติดธุระอะไร"
" หลังเลิกงานหนูมีธุระกับที่บ้านอ่ะค่ะ นัดไว้กับครอบครัวแล้ว "
" เห้อ .. กับใคร ยังไง?"
" กับครอบครัวค่ะพี่ มีคุณปู่คุณย่าด้วย"
" เหอะ ธุระอะไร ถามได้มั้ยว่าติดอะไร ?" กรอกตาใส่ด้วยจ้า
เราทนไม่ไหว " ก็บอกแล้วไงคะว่าไปกับครอบครัว หนูมีนัดแล้ว แล้วหนูก็ไม่สะดวกใจจะพูดในที่ประชุมค่ะว่าหนูจะไปทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เพราะนั่นมันเวลาเลิกงานแล้ว หนูขออนุญาตไม่ลงรายละเอียดเรื่องส่วนตัวนะคะ "
...
ค่ะ ใช่ค่ะ การประชุมในวันนั้นทำเราหัวร้อนมากค่ะ เราเครียดมาก .. รู้นะคะว่าไม่ควรแสดงกิริยาไม่น่ารักออกไป
แต่เรารู้สึกโดนละเมิดสิทธิของเรา เราถือว่าเราเลิกงานแล้ว เราติดธุระ ไม่สะดวกจะไปร่วมงาน
ซึ่งปกติถ้ามีงานอะไร เราร่วมทุกงานจริงๆค่ะ ช่วยเหลือเต็มที่ แต่วันนั้นเรามีแพลนอยู่แล้ว จะให้ทำยังไง ?
เราคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่บ่อยมาก ปรึกษาแฟนก็บ่อย เราทำตัวไม่ถูก เราไม่รู้จะทำยังไง
เรารู้ว่านี่แค่จุดเริ่มต้นในความบ้าบอของเขา ... เราแค่รู้สึกไม่ชอบโดนบังคับ เพราะตอนที่เราโดนทำกิริยาไม่ดีใส่
ก็ไม่มีใครปกป้องเราได้เลยนอกจากตัวเราเอง งานหนักแล้วเจอคนแบบนี้เป็นหัวหน้าอีก เหมือนโดนหยามศักดิ์ศรีตลอดเวลา
สงสารพ่อแม่ด้วยที่ต้องเป็นห่วงเรา เพื่อนร่วมงานก็เข้าใจเราแค่ระดับหนึ่ง แต่ถ้าเราไม่ได้มาเป็นเรา.. เขาไม่มีวันเข้าใจ
รับมืออย่างไรกับ "เจ้านายหัวงู" ที่พร้อมรังแกเมื่อคุณไม่เล่นด้วย
สวัสดีค่ะ เราอายุ 24 ปี พนักงานอายุงาน 3 ปีในองค์กรชื่อดังแห่งหนึ่ง
ชีวิตการทำงานกับเพื่อนร่วมงานวัยกลางคนอีก 5-6 คนและวัยไล่เลี่ยกันอีก 3 คนราบรื่นดีค่ะ สนุกสนาน
จนกระทั่ง 4 เดือนที่แล้วมีหัวหน้า(ผู้จัดการ)คนใหม่ย้ายเข้ามาประจำการแทนคนเก่า
เขาอายุ 50 แต่ยังดูหนุ่ม ท่าทีสุขุม สุภาพ พูดน้อย (มีภรรยาแล้ว เด็กกว่าเยอะเลย)
วันนึงเคยกล่าวในที่ประชุมครั้งแรกว่า "ผมโหดนะ เห็นนิ่งๆ แต่จริงๆเป็นคนใจร้อน อย่าลองดี" และอื่นๆ อีกมากมายที่ทำให้ลูกน้องรู้สึกกลัว
หัวหน้าบอกว่าพยายามเชื่อมความสัมพันธ์กับทุกคน แต่การกระทำทำให้พวกเรารู้สึกอึดอัด
กดดัน เครียด และรู้สึกห่างเหินระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องมากขึ้น เขาเองก็รู้สึกได้ตรงจุดนี้
(ออฟฟิศแยกกัน)
ส่วนเราเป็นน้องเล็กของที่ทำงาน ค่อนข้างช่างพูด ตัวแสบ ออกแนวลิงๆค่างๆ เป็นสีสันของที่ทำงาน
เมื่อผ่านไปช่วงหนึ่ง หัวหน้ามักจะเข้ามาชวนคุย ซึ่งเราเองก็ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าลูกน้องไม่รักไม่เคารพ
ก็คุยกับเขาปกติ ตามมารยาทแต่พองาม
เพราะในใจคิดว่าที่เขาคุยกับเราอาจจะอยากให้เราช่วยสานสัมพันธ์ที่ขาดๆแหว่งๆก็เป็นได้
แต่นานๆไปเรารู้สึกว่าการกระทำหลายๆอย่างของหัวหน้าเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นเลย เช่น
- ไลน์ส่วนตัวมาตอนดึก ๆ ส่งรูป ส่งคลิป หรือชวนคุยในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงาน
- แคปรูปโปรไฟล์ไลน์ของเราทุกรูปที่เคยใช้ แล้วส่งมาบอกว่าให้ยิ้มเยอะ ๆ หน่อย
- ถามว่ามีแฟนยัง เราบอกมีแล้ว เด็กกว่า 2 ปี /// เขาบอกว่า ม. น่าจะเหมาะกับคนแก่กว่าเยอะ ๆ นะ
- ชอบส่งลิงก์เรื่องสัพเพเหระมาในเวลางาน พอเจอกันก็ถามว่าเปิดดูหรือยัง? พอเราบอกว่ายัง ก็ค้อนใส่ กรอกตาใส่(เหมือนงอน)
- วันหยุดเราไม่แน่นอน ผลัดกันไปตามตารางงาน แต่ของหัวหน้าจะทำแบบ Office hour ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันในบางครั้ง
ก็มักจะไปถามเพื่อนร่วมงานว่า ทำไม...หยุดบ่อย? นี่ลางานอีกแล้วหรอ ไม่เคยจะเจอเวลาทำงาน ถามเรื่องเรากับทุกคนในแผนก
- พอเราทำงานตรงกับเขา เขาก็ถามเรื่องนี้กับเราอีก เราบอกว่า หนูหยุดตามตารางค่ะ แค่ 2 วันเอง เขาตอบมาว่า "แต่พี่รู้สึกเหมือนเป็นเดือนเลย"
- เวลาทำงานก็ชอบเข้ามาออฟฟิศเราแล้วมายืนใกล้ๆ เรายืนมองเราทำงาน มองแล้วมองอีก (อึดอัดมาก)
- เราเปิดข้อมูลพนักงานในบริษัทที่เป็นผู้ชาย ก็มายืนมองแล้วเค้นถามว่าเขาเป็นใคร ทำไมต้องดู ชอบเขาหรอ มีรูปไหม ขอดูหน่อย (สีหน้าเคืองๆ)
- ตอนเราฟุบงีบกลางวันในห้องพักพนักงาน เขาเข้ามาแล้วมาดึงผมเราตอนเราหลับ ดึงอยู่หลายครั้ง
- งานเลี้ยงแผนกที่ร้านคาราโอเกะ เขาคะยั้นคะยอให้เราดื่มเบียร์ เต้น ร้องเพลง ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคเอามาก ๆ (ปกติเราดื่ม แต่งานนี้เราขอจิบๆตามมารยาท)
- ในงานเลี้ยง เขาจะจ้องแค่เรา เราเขยิบไปนั่งมุมที่เขามองไม่เห็น เขาก็จะขยับไปนั่งฝั่งตรงข้าม
จนเพื่อนร่วมงานรู้สึกได้ว่าไม่ปกติ เราเลยเล่าเรื่องก่อนหน้าให้ฟัง ก็ช่วยเป็นหูเป็นตาให้
***อันนี้คือโกรธมาก ขอเน้นเลยค่ะ***
- พี่ ผจก.ผู้ชายจากอีกแผนกมาเป็นแขก ซึ่งเรารู้จักกันอยู่แล้ว (เขานั่งที่โซฟาติดกับหัวหน้าเรา) เราเลยถือแก้วเบียร์ไปสวัสดีแล้วชนแก้วแบบให้เกียรติ
หัวหน้าเรามองแบบไม่พอใจ เค้าเขยิบตัวออกจากแขกนิดนึง แล้วออกคำสั่งกับเรา " ม. !! มานั่งนี่!..." พยักหน้าเรียกเราไปนั่ง แล้วตบโซฟาที่แคบๆ ข้างๆ เขา เหมือนเรียกเด็กดริงค์เลยค่ะ สาบานได้ ซึ่งเราไม่โอเคเลยจริงๆ เพื่อนร่วมงานเราก็เห็นกันเยอะ วัยกลางคน 35-50 ทั้งนั้น
เรารีบบอกไปว่า ไม่ค่ะ.. พอเราขัดใจ ก็ชักสีหน้ามากขึ้นแล้วก็ใช้นิ้วชี้กวักเรียกเราแล้วตบเบาะแรงขึ้นอีก ละพูดว่า "มา... มานั่งนี่!"
เราโกรธมากที่เขาทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของเรา แล้วเขาไม่ได้เกรงกลัวสายตาใครเลย เราส่ายหน้า แล้วเก็บกระเป๋า สวัสดีทุกคนแล้วออกจากงานเลี้ยงเลย
- วันต่อมา เรางีบตอนเที่ยงอีก(กิจวัตร)นอนหงายคอพาดไปกับพนักเก้าอี้ หัวหน้าเข้ามาที่ออฟฟิศอีก เราปิดตาไม่สนใจ แล้วได้ยินเสียงว่าเขาเดินมายืนด้านตรงหัวนอนเรา อีกครั้งค่ะ ที่มาดึงจุกมวยผมเรา เราทำเฉย.. (ในใจก็ยังเคืองมากเรื่องที่งานเลี้ยง) เห็นเรานิ่งเลยยิ่งทำอีก จนเราทนไม่ไหว ตะคอกกลับไป
"พี่!! อย่าทำ!!!" เขาบอกว่าไม่เสียทรงหรอกแค่นี้อ่ะ แต่เราดึงหน้าใส่แล้วปิดตาหลับต่อ สักพักเดินมาอีก ก้มโน้มดูเรานอน เหมือนค่อยๆพิจารณาหน้าเรา (เพื่อนร่วมงานเห็นแล้วเล่าให้ฟัง) แล้วเขาก็เดินออกไป ผมเราพังแล้วเลยแกะมวยผมออกแล้วนอนต่อ สักพักเขาเข้ามาอีก แล้วเอามือมาสางผมเรา แล้วลูบผมไปมา "ถักเปียให้ ม. ดีกว่า..." เราลุกขึ้นกระชากผมกลับแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นเลย เขาก็พูดว่า ไม่เห็นต้องโกรธเลย แค่นี้เอง
- เราไปคอลวีดีโอกับแฟน แล้วเห็นเราคุยกับผู้ชาย ก็จ้องแล้วก็ชักสีหน้า ปิดประตูออกไปจากห้อง (เพื่อนร่วมงานบอกอีกน่ะแหละ)
จากนั้นเขาก็ชอบไปถามเพื่อนร่วมงานเกือบทุกคนเรื่องแฟนเรา หรือใครก็ตามที่เข้าใกล้เรา มีแนวโน้มว่าจะชอบเรา
เรามองว่าคนระดับนั้น อายุ 50 มีครอบครัว ไม่ควรมาถามอะไรในเรื่องส่วนตัวของพนักงานคนอื่น(แต่เราคนเดียว)
หลังจากวันนั้น เขาก็รับรู้ได้มั้งคะว่าเราไม่โอเคแล้วจริงๆ จากเราเคยสวัสดีทักทาย ชวนคุยบ้างตามประสา
เรากลับไม่พูดจาอะไรเลยนอกจากทักทายและรับคำสั่งเรื่องงาน
เรารู้สึกว่าเขาเป็นพวกไม่ยอมให้ใครหยาม ชอบเอาชนะ และทุกครั้งที่เราเดินผ่าน ถ้าเราไม่ได้ชวนคุยอะไรพเป็นพิเศษ
จะหัวเราะในลำคอแบบ "หึหึ" แล้วทำหน้าแบบเหมือนจะเอาชนะให้ได้ (ตอนนี้เพื่อนร่วมงานรู้เรื่องหลายคนมากขึ้น)
จนล่าสุดเวลามีประชุม มีงาน ก็ชอบโจมตีเราแบบไร้เหตุผล ทำหน้าเอือมระอา พูดแนวๆ ชี้นำให้คนอื่นไม่ชอบเรา
และอาทิตย์หน้าจะมีงานเลี้ยงพนักงาน (แน่นอนว่ายังเข็ดและขยาด) ขอความร่วมมือให้ไปทานข้าว กินดื่ม ร้องเพลง(เหมือนเดิม)
แต่วันนั้นเราติดธุระกับครอบครัวแล้ว ไม่สามารถไปได้ เราเลยบอกในที่ประชุมว่าอาจจะต้องขอตัว ไปร่วมไม่ได้ ติดธุระ
เขาก็ชักสีหน้าไม่พอใจทันที น้ำเสียงก็เช่นกัน ห้วนที่สุดในโลก
" ไปไหน ? ติดธุระอะไร"
" หลังเลิกงานหนูมีธุระกับที่บ้านอ่ะค่ะ นัดไว้กับครอบครัวแล้ว "
" เห้อ .. กับใคร ยังไง?"
" กับครอบครัวค่ะพี่ มีคุณปู่คุณย่าด้วย"
" เหอะ ธุระอะไร ถามได้มั้ยว่าติดอะไร ?" กรอกตาใส่ด้วยจ้า
เราทนไม่ไหว " ก็บอกแล้วไงคะว่าไปกับครอบครัว หนูมีนัดแล้ว แล้วหนูก็ไม่สะดวกใจจะพูดในที่ประชุมค่ะว่าหนูจะไปทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เพราะนั่นมันเวลาเลิกงานแล้ว หนูขออนุญาตไม่ลงรายละเอียดเรื่องส่วนตัวนะคะ "
...
ค่ะ ใช่ค่ะ การประชุมในวันนั้นทำเราหัวร้อนมากค่ะ เราเครียดมาก .. รู้นะคะว่าไม่ควรแสดงกิริยาไม่น่ารักออกไป
แต่เรารู้สึกโดนละเมิดสิทธิของเรา เราถือว่าเราเลิกงานแล้ว เราติดธุระ ไม่สะดวกจะไปร่วมงาน
ซึ่งปกติถ้ามีงานอะไร เราร่วมทุกงานจริงๆค่ะ ช่วยเหลือเต็มที่ แต่วันนั้นเรามีแพลนอยู่แล้ว จะให้ทำยังไง ?
เราคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่บ่อยมาก ปรึกษาแฟนก็บ่อย เราทำตัวไม่ถูก เราไม่รู้จะทำยังไง
เรารู้ว่านี่แค่จุดเริ่มต้นในความบ้าบอของเขา ... เราแค่รู้สึกไม่ชอบโดนบังคับ เพราะตอนที่เราโดนทำกิริยาไม่ดีใส่
ก็ไม่มีใครปกป้องเราได้เลยนอกจากตัวเราเอง งานหนักแล้วเจอคนแบบนี้เป็นหัวหน้าอีก เหมือนโดนหยามศักดิ์ศรีตลอดเวลา
สงสารพ่อแม่ด้วยที่ต้องเป็นห่วงเรา เพื่อนร่วมงานก็เข้าใจเราแค่ระดับหนึ่ง แต่ถ้าเราไม่ได้มาเป็นเรา.. เขาไม่มีวันเข้าใจ