ขี้เกียจเรียนหนังสือ และก็รู้สึกว่าตัวเองทำงานไม่เป็น ไม่เหมาะกับการเป็นลูกจ้างใคร

คือตอนนี้เรียนอยู่ม.5 และก็คิดว่าถ้าจบม.6จะหยุดเรียนสักปีนึงก่อน เมื่อก่อนขยันและตั่งใจเรียนมากแต่ตอนนร้รู้สึกเหนื่อย จากปัญหาหลายๆอย่างโดยเฉพาะ สังคมเพื่อน นี่พูดจากปากเด็กวัยรุ่นคนนึงเลยนะ ว่าสังคมเพื่อนมีอิทธิพลต่อเรามากๆอ่ะ บางครั้งเราก็ไม่ได้แคร์อะไรมาก แต่พอเหมือนขาดรร.สักวัน ก็เอาแล้ว แซะกันเก่ง ชอบชิงดีชิงเด่น การมีเพื่อนที่ดีในปัจจุบันนี้หายากมากๆอ่ะ แต่นี่ไม่ใช่ปัญหาที่เครียดที่สุดในชีวิตหรอก วัยรุ่นนี่ก็เหนื่อยนะ บางครั้งพูดอะไรไป ผู้ใหญ.ก็ไม่ได้เข้าใจหรอก คนเรามันต่างความคิด ผู้ใหญ่เขาก็เคยเป็นเด็กมาก่อน แต่ตอนนี้เริ่มสับสนเลือกเส้นทางชีวิตของตัวเองไม่ถูก ส่วนตัวเลยคือ แม่ไม่อยากให้เรียน แม่บอกว่าเรียนไปจบมาก็ทำงานเป็นลูกจ้างเขา แม่จะเปิดร้านให้แล้วที่นี้ก็เลยคิดหนัก การวางแผนอนาคตนี่สำคัญมากๆอ่ะ เอาจริงๆคือวันนี้เหนื่อยมากอยากมาระบายอะไรสักหน่อย ก็เลยต่อเรื่งราวซะยาว แต่ประด็นหลักๆคือ ถ้าเราขี้เกียจมากๆอะ เราสมควรเปิดร้านเองจริงนั้นแหละ แต่ถ้าเป็นคุณ คุณจะเปิดร้านอะไร ตอนนี้คิดไว้แล้วว่า จบม.6จะเปิดร้านขายของ แต่ไม่รู้จะขายอะไร พิมซะยาว ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบ เครี๊ยดดด แต่ก็ไม่เครียดแล้วอะ สีสันในชีวิต