หนูขโมยกินข้าว ของคน
คนก็ว่า.. หนูมันเจ้าเล่ห์ ...
.
มนุษย์ขโมยน้ำผึ้ง จากรังของผึ้ง
กลับบอกว่า ผึ้งมันขยัน
.
งูไม่รู้ว่าตนมีพิษร้าย... ฉันใด
คนก็ไม่รู้ว่าตนมีความผิด... ฉันนั้น
---
สิ่งใด มีประโยชน์ต่อเรา
เราก็ล้วนเรียกว่าสิ่งนั้น ...
" ดี "
สิ่งใด ที่ไม่มีประโยชน์ต่อเรา
เราล้วนเรียกสิ่งนั้น ว่า
"เลว"
---
เมื่อคุณเดินถนน
คุณก็รังเกียจรถ
เมื่อคุณขับรถ
คุณก็รังเกียจคนเดินถนน ....
---
เมื่อคุณทำงาน ....
(เป็นลูกจ้าง)
คุณก็รู้สึกว่า เจ้านายใช้อำนาจ
งกเกินไป ไม่ยุติธรรม ....ชอบเอาเปรียบ
แต่เมื่อคุณเป็นเจ้านาย ...
(เป็นเจ้าของกิจการ)
คุณก็จะรู้สึกว่า
คนงานไม่มีความรับผิดชอบ
ไม่มีประสิทธิภาพ และขี้เกียจ
---
เมื่อคุณเป็นลูกค้า ก็ด่าว่า
ติเตียน พ่อค้าอย่างรุนแรง
เมื่อคุณเป็นพ่อค้า
คุณก็รู้สึกว่า ลูกค้าจู้จี้เกินไป
---
ความจริงแล้ว
เราทุกคน
ล้วนไม่มีความผิดใดๆเลย
แต่ ....
เรา .... ผิดที่ จุดที่ยืนเราต่างกัน !
ดังนั้นแล้ว ถูกกับผิด ก็เป็นเพียงหัวข้อที่ไม่จริงแท้ ....
จุดยืนต่าง มุมมองปัญหา ย่อมต่าง ย่อมมีข้อสรุปที่ต่างกัน！
สรรพสิ่ง ทุกเรื่องราวในโลกนี้ ไม่มีจุดสมบูรณ์ .... มันเป็นเพียงแค่ ยืนคนละจุด เท่านั้น
ลด ละ อัตตา เข้าร่วมในความรู้สึกคนอื่น
หรือที่เรียกว่า ลองเอาใจของเขา มาใส่ใจของเรา
.... ใช่
เอาใจเขา มาใส่ใจเรา .... นั่นเอง
สรรพสิ่ง ทุกเรื่องราวในโลกนี้ ไม่มีใครอยู่ในจุดที่สมบูรณ์แบบ .... มันเป็นเพียงแค่ เรายืนคนละจุด เท่านั้น
.
กลับบอกว่า ผึ้งมันขยัน
.
งูไม่รู้ว่าตนมีพิษร้าย... ฉันใด
คนก็ไม่รู้ว่าตนมีความผิด... ฉันนั้น
---
สิ่งใด มีประโยชน์ต่อเรา
เราก็ล้วนเรียกว่าสิ่งนั้น ...
" ดี "
สิ่งใด ที่ไม่มีประโยชน์ต่อเรา
เราล้วนเรียกสิ่งนั้น ว่า
"เลว"
เมื่อคุณเดินถนน
คุณก็รังเกียจรถ
เมื่อคุณขับรถ
คุณก็รังเกียจคนเดินถนน ....
---
เมื่อคุณทำงาน ....
(เป็นลูกจ้าง)
คุณก็รู้สึกว่า เจ้านายใช้อำนาจ
งกเกินไป ไม่ยุติธรรม ....ชอบเอาเปรียบ
แต่เมื่อคุณเป็นเจ้านาย ...
(เป็นเจ้าของกิจการ)
คนงานไม่มีความรับผิดชอบ
---
เมื่อคุณเป็นลูกค้า ก็ด่าว่า
ติเตียน พ่อค้าอย่างรุนแรง
เมื่อคุณเป็นพ่อค้า
คุณก็รู้สึกว่า ลูกค้าจู้จี้เกินไป
---
ความจริงแล้ว
เราทุกคน
ล้วนไม่มีความผิดใดๆเลย
แต่ ....
ลด ละ อัตตา เข้าร่วมในความรู้สึกคนอื่น