บ้านเหมือนไม่ใช่บ้านเลย

น้อยใจมากอ่ะตอนนี้คือพี่สาวเราไม่คุยกับเราเพราะเราไปว่าลูกสาวเขา เราอยู่บ้านเดียวกันกับพี่สาวเราแล้วทีนี้พี่สาวเราไปทำงานลูกเขาก็อยู่บ้านเดียวกับเรา วันนั้นเขาไปเที่ยวล่ะกลับดึกเราเลยว่าเขาไปว่าทำไมกลับบ้านดึกรู้มั้ยว่าตาเป็นห่วง หลานเราเลยพูดว่าจะยุ่งอะไรกับชีวิตกู กูขึ้นม.4แล้วกูอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองจะอะไร แล้วเขาก็โทรไปบอกแม่เขาว่าเรายุ่งกับชีวิตเขา พี่สาวเราเลยมาด่าเราไปเม้นเฟสด่าเราว่าดูแลตัวให้ดีก่อนค่อยมาด่าลูกกู ทุกวันนี้น่ะหรอไปเรียนทีแทบไม่อยากกลับบ้านเช่าหออยู่ก็ไม่ได้อยู่ให้เมทอยู่ไปก่อนเพราะเราได้ตังค์จากแม่ไปแค่อาทิตย์ล่ะ200เอง ทุกวันนี้รับจ้างเพื่อนทำงานทุกชนิดขนาดที่หลานเรามีเงินกินนู่นกินนี่ แอบอิจฉาเขานะแต่ได้แต่พูดกับตัวเองว่าสักวันจะต้องมีกิน จะได้ไม่โดนเขาดูถูกดูแคลน หลานเราได้เงินกับพ่อและแม่เขาอาทิตย์ล่ะ500 พ่อ500แม่500 พ่อแม่เราอีก300 ค่าน้ำมันรถต่างหากอีกอาทิตย์ล่ะ200 ในขณะที่เรารวมทุกอย่างอยู่ที่200 แอบนอนร้องให้ทุกทีว่าทำไมชีวิตเรามันเป็นแบบนี้ มันผิดที่เราห่วงหลานมากเกินไปใช่มั้ย