เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ผมคุยกับคนๆนึงครับ ช่วงแรกที่คุย คือมันเป็นอะไรที่ความสุขมากๆแทบจะไม่ต้องคิดอะไรเลยด้วยซ้ำ จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็เลยตัดสินใจคบกันครับ แต่หลังจากนั้นมา ตัวผมเองรู้สึกว่า เขาให้ความสำคัญกับเราน้อยลง หรือเป็นเพราะว่างานที่เขาทำ หรือ ผมเองที่คิดเองเออเองไปซะหมดผมพยายามถามเขา ว่า สรุปคือยังไง ไม่ได้คิดอะไร ไม่รู้สึกอะไรแล้วหรอ รึว่าเราคิดเองไปคนเดียวว่าเขารักเรา เราจึงให้ความสำคัญกับเขามากเกินไป จนบางทีเขารำคาญ .....
จนบางทีก้เอามาคิดว่า จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ หรือเราเองที่ควรจะหยุด !
อะไรๆก็ไม่ชัดเจน ทนต่อหรือพอแค่นี้
จนบางทีก้เอามาคิดว่า จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ หรือเราเองที่ควรจะหยุด !