ขอแค่คำให้กำลังใจ ในการใช้ชีวิตให้รอดต่อไปด้วยนะคะ

ก็อย่างว่าแหละ ไม่รู้ปีนี้ปีอะไร ปัญหารุมล้อมมาก เรื่องวันนี้คือเราพึ่งทะเราะกับแม่มา เหตุผลคือ ตอนนี้เรากำลังเตรียมตัวที่จะกินเลี้ยงเอย ทัศนศึกษาเอย ด้วยความที่เป็นปีสุดท้าย เราก็อยากที่จะมีความสุขก

ตามหัวข้อเลยครับ ชีวิตช่วงนี้ท้อแท้มีปัญหาหนักมากครับ ผลการเรียนตกลง ถูกผู้หญิงเทมา3-4รอบติดๆแล้วครับ แม่ก็ติดคุก มีงานหลายอย่างต้องทำ เหนื่อยมากครับ ทำไงให้หายเครียดครับ😭😢

ขอเป็นกำลังใจให้ตัวเองก่อน ธุรกิจรอดมาอย่างล่อแล่ในปีนี้ เป็นเจ้าของธุรกิจมันไม่ง่ายเลย ปะคองตัวไม่ให้ปิด นึกถึงคำว่า survival และขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของธุรกิจที่แบกอยู่หลายๆอย่าง ภาระทุกอย่างหนักอึ

ใช้ชีวิตมา 30 กว่าปีแล้วค่ะรู้สึกเหนื่อยกับชีวิตเบื่อหน่ายวงจรของมัน ยิ่งช่วงนี้ไม่มีงาน ไม่มีเงินเลยค่ะ หางานเท่าไหร่ก็ไม่ได้ อายุเยอะแล้วไม่มีใครรับแล้ว พอไม่มีงาน เงินก็ไม่มี จนท้อใจที่จะมีชีวิตอยู

อารมณ์เบื่องาน เบื่อคน เหนื่อย ท้อแท้ ไม่ก้าวหน้า หรือ เพื่อนร่วมงานไม่ดี บลา . เข้าใจว่าทุกคนมีอารมณ์อยากหนี อยากลาออก อะไรก็ว่าไป . . ถ้าถาม ปกติ คนชอบตอบ คิดถึงหนี้สิน ซึ่งในความจริง วลีนี้ไม่ค่อยถ

สวัสดีค่ะคือช่วงนี้เราไม่มีความสุขเลย รู้สึก เบื่อตัวเอง เบื่อคน เบื่อชีวิต ไม่อยากทำอะไรเลยค่ะอยากนอนอยู่เฉยๆ แต่พอนอนเฉยๆอยู่คนเดียวเงียบๆแล้วมันก็อยากร้องไห้ตลอด ท้อแท้ สิ้นหวัง เหนื่อยกับทุกอย่าง

ต่อให้คนๆนั้นท่านสนิทที่สุดในที่ทำงาน ทุกวันนี้ต่อให้ไม่โอเคกับใคร ต้องทำหน้าปกติไว้ก่อน แกล้งทำเป็นมองโลกในแง่ดีให้คนอื่นเห็น ว่าเรายังโอเคอยู่ เพราะไว้ใจไม่ได้สักคนเลยในที่ทำงาน ปกติก่อนเจอเหตุการ

ตามหัวข้อค่ะ รู้สึกเหนื่อยมากๆ เราเป็นคนที่ป่วยง่าย มีโรครุมเร้า ท้อแท้กับเรื่องการเรียน เครียด วิตกง่าย หยุดโรงเรียนบ่อย บางทีก็น้อยใจนะอยากสุขภาพดีเรียนเก่งเหมือนคนอื่นบ้าง ตอนนี้ก็อยากได้กำลังใจดีๆ

คือช่วงนี้มรสุมปัญหาชีวิตรุมล้อมไปหมดค่ะ พยายามจะแก้ไข แต่ก็แก้ไขไม่ได้...แน่นอนเหนื่อย อ่อนล้า ท้อแท้ ผิดหวัง พยายามทำดีที่สุดแล้ว หนักที่สุดก็คิดว่าเราควรจะฆ่าตัวตายไปซะเลย มันจะได้หมดปัญหาแต่ก็ต้อง

สวัสดีค่ะ เบื้องต้นเราก็ทำกระทู้สนทนานี้มาเพราะอยากระบายปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย เราอายุ 18 ปีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ปวช. ปีที่ 2 เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย โดยที่ทางบ้านไม่ได้ช่วยส่งให้เลย เราเข้าใจดีและพยายา