เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรก เนื่องจากเจ้าของกระทู้อึดอัดมากจริงๆ และขอใช้พื้นที่ระบายสักหน่อย
เริ่มเลยละกัน ที่ที่เราทำงานอยู่ตอนนี้ปัญหาและงานต่างๆกลายเป็นเราต้องเป็นคนทำและตัดสินใจเกือบทั้งหมดภายในส่วนงานส่วนนึง เมื่อเข้าไปสอบถามและรายงานปัญหากับผู้บังคับบัญชาก็จะได้คำตอบเดิมๆว่า เดียวจะช่วยดู แล้วก็ถามกลับมาว่า คุณว่าต้องทำอย่างไงละ (คิดในใจ ถ้า...รู้...จะเข้าไปถามหรออออ) แล้วก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ตั้งแต่อยู่ที่นี้มาไม่เคยประชุมสำนักงานติดตามงานและถามถึงปัญหาอุปสรรค เลยแม้แต่ครั้งเดียวตลอดระยะเวลาเกือบ 4 ปี (สงสัยคงคิดว่าสำนักงานนี้ดีไม่มีปัญหาอุปสรรค) บุคคลากรในสำนักงาน คนทำงานก็ทำไปดิ คนไม่ทำก็เสนอหน้าไปดิ เอาผลงานไปดิ ไม่เห็นเขาว่าอะไร
อายุเรายังไม่มากนักยังไม่ถึง 30 ต้องเจอกับผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีความคิดว่า ทำมาเยอะแล้วให้เด็กๆทำไปเถอะ เดียวก็เกษียณแล้ว ด้วยความที่เรามีความตั้งใจอยากทำงานให้มันออกมาดี เมื่อก่อนดึกดื่นแค่ไหน วันหยุดงานไม่เสร็จก็มีใจมาทำงาน ทุกวั้นนี้กลายเป็นว่ากลายเป็นว่า เขายังไม่ช่วยเราแก้ปัญหาเลย เราจะทำออกมาดีทำไม แล้วเราเป็นคนจริงจังกับงาน จะชอบคิดว่ามันเป็นความรับผิดชอบของเรา จะให้ทิ้งงานไปดื้อๆมันก็ไม่ใช่นิสัยเรา ปกติก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว ทุกวันนี้ปวดหัว เดียวก็ไมเกรน เดียวก็เครียด อิกสักหน่อยคงไม่พ้นโรคซึมเศร้า
เลยอยากสอบถามเพื่อนๆว่า
เราจะอยู่กับสถานการณ์แบบนี้ยังไง?
เราจะทำตัวไม่ให้เครียดกับเรื่องงานได้อย่างไร?
(ในระบบราชการ) ต้องอยู่อย่างไรกับผู้บังคับบัญชาที่ ให้คำปรึกษาเราไม่ได้และบริหารคนไม่เป็น
เริ่มเลยละกัน ที่ที่เราทำงานอยู่ตอนนี้ปัญหาและงานต่างๆกลายเป็นเราต้องเป็นคนทำและตัดสินใจเกือบทั้งหมดภายในส่วนงานส่วนนึง เมื่อเข้าไปสอบถามและรายงานปัญหากับผู้บังคับบัญชาก็จะได้คำตอบเดิมๆว่า เดียวจะช่วยดู แล้วก็ถามกลับมาว่า คุณว่าต้องทำอย่างไงละ (คิดในใจ ถ้า...รู้...จะเข้าไปถามหรออออ) แล้วก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ตั้งแต่อยู่ที่นี้มาไม่เคยประชุมสำนักงานติดตามงานและถามถึงปัญหาอุปสรรค เลยแม้แต่ครั้งเดียวตลอดระยะเวลาเกือบ 4 ปี (สงสัยคงคิดว่าสำนักงานนี้ดีไม่มีปัญหาอุปสรรค) บุคคลากรในสำนักงาน คนทำงานก็ทำไปดิ คนไม่ทำก็เสนอหน้าไปดิ เอาผลงานไปดิ ไม่เห็นเขาว่าอะไร
อายุเรายังไม่มากนักยังไม่ถึง 30 ต้องเจอกับผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีความคิดว่า ทำมาเยอะแล้วให้เด็กๆทำไปเถอะ เดียวก็เกษียณแล้ว ด้วยความที่เรามีความตั้งใจอยากทำงานให้มันออกมาดี เมื่อก่อนดึกดื่นแค่ไหน วันหยุดงานไม่เสร็จก็มีใจมาทำงาน ทุกวั้นนี้กลายเป็นว่ากลายเป็นว่า เขายังไม่ช่วยเราแก้ปัญหาเลย เราจะทำออกมาดีทำไม แล้วเราเป็นคนจริงจังกับงาน จะชอบคิดว่ามันเป็นความรับผิดชอบของเรา จะให้ทิ้งงานไปดื้อๆมันก็ไม่ใช่นิสัยเรา ปกติก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว ทุกวันนี้ปวดหัว เดียวก็ไมเกรน เดียวก็เครียด อิกสักหน่อยคงไม่พ้นโรคซึมเศร้า
เลยอยากสอบถามเพื่อนๆว่า
เราจะอยู่กับสถานการณ์แบบนี้ยังไง?
เราจะทำตัวไม่ให้เครียดกับเรื่องงานได้อย่างไร?