วันแรกของการเปิดเทอมเราไปเรียนและมีเพื่อนที่สอบติดได้ห้องเดียวกันเป็นเพื่อนกันที่สนิทกันมากเราได้เจอเพื่อนและได้การบ้านมาพอเรากับบ้านนั่งทำการบ้านเราก็ร้องไห้มาเราไม่รู้ว่าร้องไห้ทำไมพอตอนกินข้าวเราก็ร้องไห้แม่กับพ่อเละมาถามว่าเราเป็นอะไรเราตอบไม่ได้แล้วสักพักเราก็ตอบเราบอกว่าเราอยากอยู่คนเดียวไม่อยากวุ่นวายพ่อก็บอกเราว่าอย่าไปคิดมากแล้วพอวันถัดมาเราร้องไห้ทั้งวันที่ไปเรียนบอกเพื่อนที่สอบติดด้วยกันเพื่อนคนนั้นช่วยเรามากแต่เราก็เสียใจเรากลัวจะจากเพื่อนคนนี้ไปเพราะมีเพื่อนอีกคนเราเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อเพราะพ่อให้คำปรึกษาเราดีแต่พอเรามาคิดดูดีดีแล้วเราอยากทำอะไรคนเดียวไปคนเดียวอยู่คนเดียวชีวิตมันน่าเบื่อเรากลัวว่าเราจะอยู่สังคมแบบนี้ไม่ได้เรากลัวเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ
ปัญหาตอนขึ้นม.1