Vesak Day 2019

รู้ทีละขณะคือมรรคการภาวนา ทีละขณะคือรู้แล้วจิตสมดุลตรงกลางเหตุแห่งทุกข์ไม่มีแรงผลัก แรงยึด คือจิตตั้งมั่น วงรอบการภาวนาจะเป็นเข่นนี้ สมุทัย(รู้เหตุแห่งทุกข)-สมุทัยดับ-นิโรธ-สมุทัย-สมุทัยดับ-นิโรธ...จน

บทธรรมเทศนากัณฑ์แรกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า คือ “ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร” นั้น มิได้เป็นเพียงการประกาศศาสนา แต่เป็นการวางรากฐานทางปัญญาที่สมบูรณ์ที่สุดของโลก โดยมีหัวใจอยู่ที่ "อริยสัจ ๔&q

การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่าง เวทนา (ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อผัสสะกระทบอายตนะ) และ ตัณหา (ความทะยานอยาก) เป็นแกนหลักของการทำความเข้าใจอริยสัจ 4 และหลักปฏิจจสมุปบาท 1. โดยอนุโลม (Anuloma - ลำดับกา

ในข้อว่า โดยสุญญตาและโดยเป็นธรรมอันเดียวกันเป็นต้น นี้พึงทราบโดยสภาพว่างก่อน.          จริงอยู่ โดยปรมัตถ์ สัจจะทั้งหมดทีเดียว พึงทราบว่า เป็นสภาพว่าง เพรา

ต้องเข้าใจหลักพื้นฐานก่อนว่า ถ้ารู้แจ้งในอริยสัจ ๔ ข้อใดข้อหนึ่งจะรู้แจ้งในธรรมข้ออื่นๆทั้งหมด นี้คือหลักพื้นฐาน  แต่ถามว่า  ทำไมอริยสัจ ๔ จึงเรียงจากทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ? &nbs

ถามสมาชิกท่านหนึ่ง แล้วเขาไม่ตอบ จึงน่าจะมีช่องโหว่ ช่องใหญ่โต ของสติปัฎฐาน เริ่มจากทุกคนเข้าใจตรงกันว่า “ขันธ์5เป็นตัวอุปทาน ” เพราะมีจิตไปยึดขันธ์5 จิตจึงมีอุปทาน แล้วที่เข้าใจตรงกันอีก

การเห็นความเกิด ความดับ ของขันธ์ 5 เป็น อริยสัจข้อไหนครับ ใช่สัมมาทิฏฐิ หรือเปล่า การกำหนดรู้ทุกข์ คือ อุปาทานขันธ์ 5 ว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ส่งผลให้ เกิดการ ละสมุทัย คือ กามตัณหา ภวตัณหา