ทุกครั้งที่ ได้พบ สบตากัน โลกทั้งใบ ของฉัน พลันเปลี่ยนสี แค่เธอโปรย ยิ้มมา เสี้ยวนาที ก็เหมือนมี หยาดฝน หล่นในใจ อยากเรียงร้อย ถ้อยคำ แล้วพร่ำเอ่ย อยากเฉลย ว่ารัก สักแค่ไหน แต่กลัวเธอ เลือนลาง ห่

@ ฝนเรียงราย สยายปีก ฉีก"เลว"ล้อม ดุจเพลงกล่อม รดหล้า มาจากสรวง หยาดหยดหล่น ไล่"ร้าย" หยุดเล่ห์ลวง "โอหัง"ร่วง สงบล้น ปนฝนมา

ไม่มีอะไรครับ ว่างเฉยๆ ก็เลยแต่งกลอนเล่นๆ แต่อาจจะมีสัมผัสเลือนไปหน่อย ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ และอีกอย่างคือมันจะไม่มีสัมผัสระหว่างบทด้วย เพราะความสามารถไม่ถึง แหะๆ ตอนแรกกะว่าจะลงในเกมถุงมือ แต่

« เสียงที่ลอยมากับสายลม » - ได้ยินเสียงคนขับร้อง เอือนพ้องไปในลำธารสายนี้ - ขับกล่อมอย่างปราณี ดังนที ที่กำลังไหลริน - กลิ่นวาโยโชยพัด ผ่านแก้