เรากับสามี ค่ะ แต่ก่อนเราจะทะเลาะกันบ่อยในเรื่องกินเหล้า กลับบ้านดึก แต่ช่วงหลัง ก่อนมีลูก 1-2 ปี เราตั้งกฎใหม่ในการออกไปสรรสังค์กับเพื่อนเขาว่า ไปไหนขอให้บอกก่อน และช่วยบอกเวลากลับด้วยไม่เกินกี่ทุ่มก็ว่าไป เขาก็โอเคนะคะ ซึ่งเขาก็ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะบอกเราก่อน แน่นอนว่าการทำแบบนี้มันทำให้เราทะเลาะกันน้อยลงค่ะ แต่ถ้าไปไหนแล้วไม่บอก ยอมรับค่ะว่าระเบิดก็ลงอยู่เหมือนกัน  

และ... มาถึงวันที่ ไปไหนไม่บอก ครั้งล่าสุดค่ะ  อันนี้ยอมรับว่าโกรธมาก คือ เช้าเขาไปทำงานปกติ แต่เราหยุดอยู่บ้าน ตกตอนเย็น ก่อนเวลาเลิกงานเราโทรถาม ว่าเลิกกี่โมง ไปไหนมั้ยเย็นนี้ แต่ปลายทางไม่รับคร้าาา จนเลิกงาน ก็ยังไม่รับ เริ่มเป็นห่วง และ ก็ปาไปเกือบ 3 ทุ่มถึงรับ ปรากฎเสียงที่ได้ยิน คือเขามาสรรสังค์กับเพื่อนค่ะ แต่ไม่บอกเราสักคำ นาทีนั้นเราก็โกรธมากเลยค่ะ ถามทำไมไม่บอกก่อน ก็ตอบอะไรไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง และก็กลับบ้านมาตอนตี 2  เราโกรธมากค่ะ โกรธจนไม่พูดอะไร เดวรอพรุ่งนี้เช้า   ค่อยคุย

พอตอนเช้า ปรากฎว่า เขาไปทำงานไม่ไหวเพราะแฮงค์จากเมื่อคืน  เรารู้สึกเลยว่า แต่ก่อนคุณไม่เป็นแบบนี้นะ เมาหนักแค่ไหนคุณก็ตื่นเช้าไปทำงานได้ มีความรับผิดชอบในหน้าที่ แต่นี่เสียงานเพราะไปสรรสังค์ เราเลยไม่โอเค

มันเลยทำให้เราไม่อยากเจอเขาเลยค่ะ เย็นวันนั้นเราเลยตัดสินกลับบ้านนอกไปหาลูกที่ต่างจังหวัดเพราะเป็นช่วงวันหยุดพอดีเลยกลับได้ แต่เราก็บอกเขานะคะ ว่าเรากลับบ้านนะ และไลน์ไปบอกเขาว่า เราไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนะ  

เขา วิดีคอลหาลูก เราก็รับปกตินะคะ พอกลับมาจากต่างจังหวัด เรากลับเป็นคนที่เขาถามอะไรมา ถามคำก็ตอบกลับสามีคำ ถ้าไม่มีอะไรจะต้องคุยเราก็ไม่คุยกับเขาเลย ขนาดตอนเช้าเขาขับรถไปส่งเราขึ้นรถที่ท่ารถ เพื่อต่อรถไปทำงาน เราก็ไม่คุยกับเขาสักคำ กลายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างเงียบไปหมด

เป็นแบบนี้แปลกมั้ยคะ เราก็ไม่เข้าใจตัวเองในเหตุการณ์ครั้งนี้เหมือนกันว่าทำไมตัวเราถึงเปลี่ยนไป กลับเป็นคนพูดน้อยเวลาอยู่กับเขา เป็นแบบนี้มา หลายวันแล้วค่ะ  เรายังคิดด้วยซ้ำว่าถ้าเช้านี้ปลุก1 ครั้งแล้วไม่ตื่น เราก็จะออกไปขึ้นรถเอง หรือถ้าถามอะไร 1 ครั้งแล้วไม่ตอบเราก็จะไม่ถามอีก