เจอมากะตัว คนใกล้ตัวเลย!
               น้องแท้ๆ เราเองจะ ความเลวนั้นคือ มันไมเคยช่วยห่าเหวอะไรพ่อแม่หรือที่บ้านเลย  แค่ทำงานบ้าน ล้างจาน ซักผ้า บลาๆๆๆ อย่าว่าแต่เสื้อผ้าพ่อแม่ที่ไม่ซักให้เลย ของตัวมันเองยังไม่คิดจะทำ ทั้งสกสกปรก ทั้งมักง่าย -ตรงไหน ทิ้งตรงนั้น เข้าห้องน้ำถ่ายหนักไม่ราด หยิบของคนอื่นไปโดยไม่ขอก่อน เมื่อก่อนต้องใช้ถึงจะช่วย เดี๋ยวนี้ใช้ยังไม่ขยับเลย เรากลับมาจากทำงานดึกๆ ต้องมานั่งปั่นผ้า (บ้านเราซักผ้ารวมกัน หมายถึง พ่อแม่ลูก แต่แยกประเภท) ด่าก้อแล้ว สอนก้อแล้ว ไม่สำนึก พอหมดความอดทนด่าแรงๆ พ่อแม่ก้อให้ท้ายมันอีก มีอยู่ครั้งนึงจะมีแขกมาบ้าน ต้องเตรียมห้องนอนว่าง ทำความสะอาด รองรับแขก ซึ่งอีน้องเรามันปิดเทอม เราเลยบอกให้ช่วยทำเตรียมและจัดแจงทำความสะอาดหน่อย เพราะทุกคนเค้าไปทำงาน มันอยู่บ้านเฉยๆ แต่มันไม่ทำ เราหัวร้อนมาก ด่าๆๆๆ แม่ได้ยิน ให้ท้ายอีก " น้องต้องสอบ ต้องอ่านหนังสือ เดี๋ยวแม่ทำเอง" แล้วภาพที่กูเห็นคืออะไรรู้มั้ย ต่อหน้าพ่อแม่ อ่านหนักติวเข้มเลยจะ พอพ่อแม่เผลอๆ กดเกมส์มันเลยจะอีสัส!! เราโมโหมาก ในใจคิดจะตัดเลย คำพูดพ่อแม่ที่บอกเป็นพี่น้องต้องรักกัน อย่าทิ้งกัน บอกเลยวินาทีนั้นกูไม่อินอีกต่อไปแล้ว!! ไม่มีวันที่จะอยู่กับคนแบบนี้ได้ เราเลยตัดสินใจลางานมาทำเองทั้งหมด ยอมเพราะสงสารแม่ แต่ในใจกุโคตรแค้นบอกเลย!  บางอย่างถ้าเราไม่ได้ทำ แม่ก้อทำ เราสงสารแม่ เราไม่ใช่คนดีอะไร แต่เราก้อช่วยแม่ทำบ้าง แต่มันนี่ไม่ช่วยอะไร เล่นแต่เกมถึงเช้า ตื่นเกือบเที่ยง ลงมาหาของ- แล้วเล่นเกมต่อ จานยังไม่ล้างเลย !!!! บางครั้งแม่เอาข้าวประเคนให้มันถึงห้องนอนเลยจะ ล่าสุดจ้า!! พ่อแม่เค้าชวนไปซื้อของเข้าบ้านจะให้ช่วยไปถือของ ทั้งบ้านต้องมานั่งรอเล่นเกมส์ พอมันลงมา บอกยังไม่ไปตอนนี้ ร้อน อาบน้ำก่อน !!! ทุกคนเค้ารอแล้วมันค่ำแล้วด้วย เราเลยพูดไปว่า "จะมาอาบอะไรตอนนี้ ทีเล่นเกมส์ตั้งนาน ไม่เห็นร้อน" มันตอบกลับมาว่า " ถ้าไม่รอก้อไม่ไป ถ้าจะให้ไปก้อต้องรอ" หืม!!! ได้ยินแล้วโมโห ได้แต่นึกว่า อีสัสกูจะสาปแช่งให้นรกกินหัว ทำไมมันเห็นแก่ตัวแบบนี้ พ่อแม่ไม่นึกถึงเลยหรอ เวลาเราด่ามันนะ พ่อแม่ให้ท้ายตลอด บอกให้น้องสอบเสร็จก่อน นี่เห็นมันสอบเสร็จตั้งนานละ ยังไม่มาช่วยอะไรสักอย่าง เล่นเกมส์เหมือนเดิม ตอนสอบอ้างว่าที่ไม่ช่วยเพราะอ่านหนังสือ แต่กูเห็นเล่นแต่เกมส์ พ่อแม่จ่ายค่าเรียนพิเศษไปจนจะซื้อรถได้คันละ แต่ไม่มีประโยชน์หรอก หนังสือก้ออ่านไม่จริง ออกไปเรียนพิเศษ กูว่าเรียนไม่จริงหรอก เพราะสอบอะไรก้อไม่ผ่าน นอกจากจะไม่ช่วยงานส่วนรวมแล้ว ของๆมันยังทำให้เป็นภาระของแม่อีก พออยากกินอะไร บอกแม่ให้ทำ แต่ไม่เคยช่วยทำ อีนี่มันอัปปรีย์  แล้วแม่ไว้ใจมันนะ เชื่อมันทุกอย่าง เพราะต่อหน้ามันตั้งใจเรียนไง ส่วนเราเรียนไม่เก่ง มีอะไรพูดตรงๆ แรงๆ ไม่ แต่กูจริงใจ ไม่เอาเปรียบใคร ผิดคือผิด ถูกคือถูก เลยดูร้ายๆในสายตาพ่อแม่ ดูเป็นคนรังแกน้อง ปล่อยจะ!!  ทุกวันนี้เราหมดใจไปนานแล้ว เราแยกใช้กับมันทุกอย่าง เพราะถ้าใช้รวมกินรวม แล้วต้องมาทำให้คนเห็นแก่ตัวแบบนี้ เราทนไม่ได้ พ่อแม่เราทำให้ได้ แต่ถ้าเป็นมันเราไม่ทำให้ เพราะมันไม่เคยนึกถึงคนอื่น นึกถึงแต่ตัวเอง แต่ยังเห็นแม่ทำให้มันเหมือนเดิมนะ สงสารแม่นะ แต่ไม่อยากช่วยนะเพราะเป็นของมัน ก้อได้แต่คิดว่าให้บาปติดตัวมันไปละกัน ที่ให้แม่ทำให้โดยไม่คิดจะช่วยแม่ ทั้งที่เรื่องของเองแท้  กูยกมือท่วมหัวให้จะ ถ้าทำให้พ่อแม่เหนื่อยแล้วยังไม่ช่วยกูจะสาปแช่งให้ แต่ถ้าเราเห็นภาพแบบนี้นานๆไม่รู้จะทนอารมณ์ตัวเองได้นานแค่ไหน อยากปรึกษาเพื่อนๆว่า เรื่องนี้มันควรมีทางออกยังไงดี  ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้