สวัสดี ไม่อ้อมคล้อมแล้วกัน เราชื่อ แอน อายุ22ปี เราป่วยตั้งแต่เราเกิดมาได้8เดือน ป่วยเป็นโรคภูมิแพ้และข้อ ศัพท์ภาษาหมอเรียก เดอร์ไมค์โตไบโอไซติดส์ กระดูกและข้อ 1.พอเราได้8เดือน เราผิดปกติคือแก้มจะมีรอยแดงๆบริเวณโนกแก้มกับจมูก ไปหาหมอเชี้ยวชาญด้านผิดหนัง รอยแดงๆชมพูๆเกิดจากอะไร หมอผิวหนังก็บอกว่าโรคภูมิแพ้ตัวเอง หมอผิวหนังบอกห้ามออกแดดเด็ดขาด ออกปุ้บหน้าจะไหม้แดงง่าย ต่อด้วย ไปหาหมอข้อกระดูก จากนั้นก้ามเนื้อเราจะมีก้อนขึ้นตามข้อ เช่น หัวเข่า เป็นก้อนเหมือนก้อนเนื้องอก ก้อนมะเร็งหรือป่าว เลยได้ไปเอกซเรย์MRI หรือเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ ปรากฏว่าไม่พบอะไรทั้งนั้น ก้อนนั้นจะแตกออกมาได้ แตกของมาเป็นแคลนเซียล น้ำเป็นนม สีขาวออกมาแล้วแข็งตัวเป็นเหมือนนม หมอบอกโรคนี้น้อยคนที่จะเป็น1ในล้าน ส่วนขาเรางอนะ หัวเข่าเพราะตรงนั้นเป็นข้อกระดูกกับแผลที่แตก แตกแล้วใช้เวลาเป็นทีกว่าจะหาย ต้องดูแลล้างทำความสะอาดให้ดีที่สุด เพราะติดเชื่อมา ต้องเข้านอนโรงบาลเข้ายาฆ่าเชื่อซึ้ง ทรมานมาก ปวดแสบปวดทรมานที่สุดในการเข้ายา ยิ่งกว่าคนลงแดง ส่วนขาที่งอ ก็พยายามทำกายภาพบำบัด เส้นเอ็นจะได้ไม่ยึด เพราะตอนเด็กๆ นั่งแต่รถเข็น ไม่ค่อยชอบเดิน เพราะเจ็บ ส่วนมือเรา นิ้วนางนิ้วกลางข้างซ้ายบวม บวมตามข้อ ซึ้งนิ้วเพิ่งมาเป็นตอนอายุ16-17ปี หมอบอกโรคนี้ไม่ใช่โรคติดต่อ ไม่ได้ติดต่อง่าย กรรมพันธ์ก็ไม่มีใครเป็น หมอบอกเราเป็นของเราเอง ตามความเชื่อเรานะ กรรมเก่าของเรามั่ง 
แต่เราสามารถทำหน้าที่ของเราได้หมดนะ ไม่ให้ใครมาช่วย เราช่วยเหลือตัวเองได้หมด แค่เดินเองไม่ได้ ต้องใช่ที่จับเดือนหรือรถเข็น ทุกอย่างเราทำเองได้หมด
#เข้าเรื่องความรักนะ เขาคบกับผู้ชายคนหนึ่ง ตอนเราคุยกันครั้งแรก คุยผ่านทางโลกออนไลน์ คุยกันได้สักพักเราไม่เคยปิดบังอะไร เพราะเรารู้แก่ใจว่าเราเจียมตัวดี เราคุยกันได้ประมาณ3เดือน เราบอกเขาว่าเราเดิมไม่ได้นะ เธอจะยอมมาลำบากกับเราหรอ เขาบอกเขารู้ตั้งนานแล้ว เพราะตอนจีบ เขาบอกมาด้วยใจ เราฟังก็รู้สึกดี ยิ้มตาม. แต่ในใจเราก็กลัว กลัวว่าตะเป็นภาระเขา ตอนนี้เราคบกันได้2ปีกว่าแล้ว เรามีความสุขมาก เขาทำทุกอย่างเพื่อเรา แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน เขาบอกเขาเก็บเงินจะมาขอให้ได้ใช้ชีวิตที่เหลือร่วมกัน เราน้ำตาไหล เขาดีกับเรา เขาเห็นเราเป็นแฟนจริงๆ พารู้จักครอบครัวทุกอย่าง ญาติพี่น้อง ซึ้งเราก็อาย กลัวเขาอายที่มารักคนพิการอย่างเรา เราบอกเลยเรามีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน ดูแลเราทุกอย่าง อยากไปไหนไป อยากกินไรกิน เขาอดให้เรากิน จนวันหนึ่ง มีผญ เข้ามาบอกว่าท้องกับเขา3เดือน ตอนไปเป็นทหาร เราไม่รุ้หรอกว่าตอนอยู่ค่ายเขาคุยกับใครบ้าง สิทธิ์ของเขา จนได้เกิดเรื่อง ผญ มาบอกท้องกับเขา3เดือน ทุกคนในตรอบครัวตกใจทั้งครอบครัวเราและเขา แม่เขาบอกว่าให้ไปตรวจดีเอ็นเอ ส่วนเราถามเขาว่าเกิดได้อย่างไร เขาบอกไม่เคยทำใครท้อง แต่ฝั่งผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่ทักมาหาเราวันนั้น ไม่เคยมายุ่งกับเรานะ ไม่รุ้ว่าใครคือพ่อเด็ก ส่วนแฟนเราก็ยืนนยันว่าไม่ได้ทำ ใครฟังก็ตกใจใช่มั้ย ที่ตอนแรกชีวิตเราดีมาหมด แล้วอยู่ดีๆมาเกิดเรื่องนี้ขึ้น ถ้าใช้ลูกเขาจริง เราคงหัวใจสะหลาย เพราะทุกคนเตือนเราเสมอว่าคบแบบพี่น้องจะได้นานกว่านะ แต่เราทำตามหัวใจ เรารักเขา เขาก็ทำให้เราเห็นว่าเขาพยายามทำเพื่อเรา เพื่อนๆคิดอย่างไรบ้างคะ เราควรถอยหรือควรสู้กับเรื่องมี่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะยังไงเราก็ต้องอยู่ด้วยตัวเรา เรามีพ่อแม่พี่น้องที่รักเรามากอยู่เคียงข้าง เสียใจแต่ไม่เคยคิดทำร้ายตัวเองค่ะ
คนพิการสามารถมีความรักเหมือนคนปกติไหม