สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลย
จริงๆเเล้วคิดทบทวนมาหลายตลบเเล้วว่าจะยังไงดี เเต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า
เรารู้จักกับผู้ชายคนนึง จนได้เริ่มคบหาคุยกัน จนคุยกันไปได้สักพัก ประมาณ 5 เดือนกว่า
คุยกันไม่ค่อยบ่อยเหมือนคู่อื่นๆ ก็อาจจะประมาณ 2 วันครั้ง บางทีก็ 3 วันครั้ง ไม่ได้โทรหา
กันบ่อย ส่วนมากเราจะเป็นคนทักไปก่อน ส่วนเขานานๆจะโทรมาคุยด้วย เรามีความรู้สึกดีๆ
ให้เขาค่ะ เเต่พอได้เจอกันเราก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยเเน่นอน ใน 5 เดือนนี้ได้เจอกันเเค่
3-4 ครั้ง เเต่ก็แปลกที่เรายังมีความรู้สึกให้อยู่
จนได้ปรึกษากับเพื่อนว่าเราควรจะทำยังไงดี
ควรลุกได้ไหม ซึ้งคำตอบที่ได้มา มันก็นะ ว่าอยู่เเล้วว่าต้องลุก พวกนางบอกให้เราลุกเลย ให้สารภาพ
ไปเลยว่าเราชอบ เพราะว่าอย่างน้อยเราจะได้รู้ว่า จริงๆเเล้วเขาใจตรงกันกับเราไหม
ซึ้งคำตอบที่ได้คือ เขาดีใจมาก ทำตัวไม่ถูก รู้สึกขอบคุณที่เราชอบเขา เเต่เขาให้คำตอบ
กับเราไม่ได้ เขาไม่รู้ ซึ้งมันเป็นคำตอบที่เราได้ยินเเล้วก็รู้สึก fail มาก เพราะมันเหมือนกับ
ว่าเขาปฎิเสธเราทางอ้อม เราเสียใจมาก เเต่ก็คุยกันเป็นชั่วโมงจนได้บอกลากัน พวกเราคุย
กันหลายเรื่อง บางทีก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้จริงใจ บางทีที่เรานัดเจอเขาเเล้วเขาปฎิเสธบ่อยๆ
เขาอาจจะไม่ได้สนใจเราจริงๆ เเละทุกครั้งที่เราโทรหาเขาไม่รับ เเต่พอเราไม่โทรเขาโทรมา
เขาอาจจะเห็นเราเป็นของตายหรือเปล่า มันก็เรี่มมีความรู้สึกนี้ลึกๆ
เราสารภาพเขาก่อนปีใหม่ หลังจากวันนั้นเราก็เลยเขียนไป Happy new year เขา หลังจากนั้นหนึ่ง
เดือนพวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนเดือนกุมภา เขาก็โทรมา เเต่ว่าเราไม่รับ เพราะรู้
สึกว่า เขาต้องการอะไร เลยเขียนไปเเทน ว่าเขาต้องการอะไรกับเรากันเเน่ เขากำลัง
ทำให้เราสับสน คำตอบที่ได้ยังคงเป็น ไม่รู้ เหมือนเดิม ถ้าเขาตอบมาว่าเขาคิดถึง เราจะ
ไม่ลังเลเลยที่จะกลับไปคุยกับเขา
หลังจากนั้นก็ขาดการติดต่อไปอีกสองเดือน จนถึงเเถวๆ
กลางเดือนมีนาได้ เขาก็โทรมาหาเราอีก ครั้งนี้เรารับ ที่ไม่รับครั้งก่อนเพราะกลัวว่าเขาจะ
เห็นเราเป็นของตาย เเต่ครั้งที่สองนี่รับ มันเหมือนกับว่าทำตามใจตัวเองไปชั่วขณะ...
มันก็เเปลกที่พวกเราคุยกันได้ตามปกติ ไม่มีดราม่า ไม่มีการทะเลาะ เหมือนไม่มีอะไร
เกิดขึ้น เเต่เขาถามเราว่า เรามาเป็นเพื่อนกันได้ไหม ตอนนั้นคิดอยู่สักพัก เลยบอก
ไปว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะถ้าเรายังชอบเขาอยู่ ยังมีความรู้สึกให้อยู่ เราเองที่
จะเจ็บวนไป เเถมเขายังเหมือนปฎิเสธเราอยู่เเล้วตั้งเเต่วันนั้นที่เราสารภาพไปว่าชอบ
เรารู้สึกว่าคำพูดของเขาความต้องการของเขามันยังไม่เคียร์ เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยจริงใจ
หลังจากนั้นอีกประมาณ 3 อาทิตย์ เขาก็โทรมาใหม่ เเต่เราบล็อคเขาไปเเล้ว เราไม่รู้
จนกระทั้งจากนั้นอีก 2 อาทิตย์ เขาโทรมาใหม่ ครั้งนี้บังเอิญเราเข้าไป check รายชื่อ
โทรเข้าในมือถือ ดันเห็นเบอร์เขากับวันที่เขาพยายามโทรเข้ามา เลยมั้งใจว่าเขาโทรมา
จริงๆ
ตั้งเเต่ 3 เดือนมานี้ เรายังคงคิดถึงเขาอยู่เป็นระยะๆ เเต่กลัวการที่ลูปเดิมๆมันจะกลับ
มาเลยอาจจะยังไม่กล้าเปิดใจ เเต่ลึกๆก็เข้าใจตัวเองว่าอยากกลับไปคุยด้วย
ทีนี้...เราเลยตัดสิ้นใจว่าเราจะโทรหาเขาเเล้วคุยกันอีกครั้ง (ครั้งนี้ในฐานะเพื่อน) เรา
จะพยายามตัดความรู้สึกดีๆออกไป อย่างน้อยก็ลองเปิดใจ
ถ้าทุกคนอ่านมาถึงตรงนี้เเล้ว คิดว่าเราควรกลับไปคุยกับเขาดีไหม เเล้วมันเเปลกไหม
ถ้าจะกลับไปคุย ทั้งๆที่เราเคยบล็อคเบอร์เขาไป เเล้วจะเริ่มคุยยังไงดี
ถ้าเขาไม่รับ เราควรจะตัดใจจริงๆเเล้วใช่ไหม...?
ปล. เราควรโทรไปหรือเขียนข้อความไปดีคะ เเบบไหนดีที่สุด ทุกคนช่วนกันเเนะนำทีนะคะ
แปลกไหมถ้าจะกลับไปคืนดี?
จริงๆเเล้วคิดทบทวนมาหลายตลบเเล้วว่าจะยังไงดี เเต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า
เรารู้จักกับผู้ชายคนนึง จนได้เริ่มคบหาคุยกัน จนคุยกันไปได้สักพัก ประมาณ 5 เดือนกว่า
คุยกันไม่ค่อยบ่อยเหมือนคู่อื่นๆ ก็อาจจะประมาณ 2 วันครั้ง บางทีก็ 3 วันครั้ง ไม่ได้โทรหา
กันบ่อย ส่วนมากเราจะเป็นคนทักไปก่อน ส่วนเขานานๆจะโทรมาคุยด้วย เรามีความรู้สึกดีๆ
ให้เขาค่ะ เเต่พอได้เจอกันเราก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยเเน่นอน ใน 5 เดือนนี้ได้เจอกันเเค่
3-4 ครั้ง เเต่ก็แปลกที่เรายังมีความรู้สึกให้อยู่
จนได้ปรึกษากับเพื่อนว่าเราควรจะทำยังไงดี
ควรลุกได้ไหม ซึ้งคำตอบที่ได้มา มันก็นะ ว่าอยู่เเล้วว่าต้องลุก พวกนางบอกให้เราลุกเลย ให้สารภาพ
ไปเลยว่าเราชอบ เพราะว่าอย่างน้อยเราจะได้รู้ว่า จริงๆเเล้วเขาใจตรงกันกับเราไหม
ซึ้งคำตอบที่ได้คือ เขาดีใจมาก ทำตัวไม่ถูก รู้สึกขอบคุณที่เราชอบเขา เเต่เขาให้คำตอบ
กับเราไม่ได้ เขาไม่รู้ ซึ้งมันเป็นคำตอบที่เราได้ยินเเล้วก็รู้สึก fail มาก เพราะมันเหมือนกับ
ว่าเขาปฎิเสธเราทางอ้อม เราเสียใจมาก เเต่ก็คุยกันเป็นชั่วโมงจนได้บอกลากัน พวกเราคุย
กันหลายเรื่อง บางทีก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้จริงใจ บางทีที่เรานัดเจอเขาเเล้วเขาปฎิเสธบ่อยๆ
เขาอาจจะไม่ได้สนใจเราจริงๆ เเละทุกครั้งที่เราโทรหาเขาไม่รับ เเต่พอเราไม่โทรเขาโทรมา
เขาอาจจะเห็นเราเป็นของตายหรือเปล่า มันก็เรี่มมีความรู้สึกนี้ลึกๆ
เราสารภาพเขาก่อนปีใหม่ หลังจากวันนั้นเราก็เลยเขียนไป Happy new year เขา หลังจากนั้นหนึ่ง
เดือนพวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนเดือนกุมภา เขาก็โทรมา เเต่ว่าเราไม่รับ เพราะรู้
สึกว่า เขาต้องการอะไร เลยเขียนไปเเทน ว่าเขาต้องการอะไรกับเรากันเเน่ เขากำลัง
ทำให้เราสับสน คำตอบที่ได้ยังคงเป็น ไม่รู้ เหมือนเดิม ถ้าเขาตอบมาว่าเขาคิดถึง เราจะ
ไม่ลังเลเลยที่จะกลับไปคุยกับเขา
หลังจากนั้นก็ขาดการติดต่อไปอีกสองเดือน จนถึงเเถวๆ
กลางเดือนมีนาได้ เขาก็โทรมาหาเราอีก ครั้งนี้เรารับ ที่ไม่รับครั้งก่อนเพราะกลัวว่าเขาจะ
เห็นเราเป็นของตาย เเต่ครั้งที่สองนี่รับ มันเหมือนกับว่าทำตามใจตัวเองไปชั่วขณะ...
มันก็เเปลกที่พวกเราคุยกันได้ตามปกติ ไม่มีดราม่า ไม่มีการทะเลาะ เหมือนไม่มีอะไร
เกิดขึ้น เเต่เขาถามเราว่า เรามาเป็นเพื่อนกันได้ไหม ตอนนั้นคิดอยู่สักพัก เลยบอก
ไปว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะถ้าเรายังชอบเขาอยู่ ยังมีความรู้สึกให้อยู่ เราเองที่
จะเจ็บวนไป เเถมเขายังเหมือนปฎิเสธเราอยู่เเล้วตั้งเเต่วันนั้นที่เราสารภาพไปว่าชอบ
เรารู้สึกว่าคำพูดของเขาความต้องการของเขามันยังไม่เคียร์ เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยจริงใจ
หลังจากนั้นอีกประมาณ 3 อาทิตย์ เขาก็โทรมาใหม่ เเต่เราบล็อคเขาไปเเล้ว เราไม่รู้
จนกระทั้งจากนั้นอีก 2 อาทิตย์ เขาโทรมาใหม่ ครั้งนี้บังเอิญเราเข้าไป check รายชื่อ
โทรเข้าในมือถือ ดันเห็นเบอร์เขากับวันที่เขาพยายามโทรเข้ามา เลยมั้งใจว่าเขาโทรมา
จริงๆ
ตั้งเเต่ 3 เดือนมานี้ เรายังคงคิดถึงเขาอยู่เป็นระยะๆ เเต่กลัวการที่ลูปเดิมๆมันจะกลับ
มาเลยอาจจะยังไม่กล้าเปิดใจ เเต่ลึกๆก็เข้าใจตัวเองว่าอยากกลับไปคุยด้วย
ทีนี้...เราเลยตัดสิ้นใจว่าเราจะโทรหาเขาเเล้วคุยกันอีกครั้ง (ครั้งนี้ในฐานะเพื่อน) เรา
จะพยายามตัดความรู้สึกดีๆออกไป อย่างน้อยก็ลองเปิดใจ
ถ้าทุกคนอ่านมาถึงตรงนี้เเล้ว คิดว่าเราควรกลับไปคุยกับเขาดีไหม เเล้วมันเเปลกไหม
ถ้าจะกลับไปคุย ทั้งๆที่เราเคยบล็อคเบอร์เขาไป เเล้วจะเริ่มคุยยังไงดี
ถ้าเขาไม่รับ เราควรจะตัดใจจริงๆเเล้วใช่ไหม...?
ปล. เราควรโทรไปหรือเขียนข้อความไปดีคะ เเบบไหนดีที่สุด ทุกคนช่วนกันเเนะนำทีนะคะ