ต่อ พอเขาโรงพยาบาลก็จำอะไรไม่ได้เลยว่าเข้าตอนไหนมีอาการอะไรมันเป็นเเค่ภาพลางๆในสมองเเค่นั้นตอนนั้นคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก็ไม่รู้มันจินตนาการไปเรื่อยเหมือนคนไม่มีสตินิสัยก็ไม่เหมือนเดิมพ่เราเลยไปเดร็บเรียนไว้เเต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนมาเยี่ยมให้คลายเหงาตอนนั้นก็จำได้เเค่ลางๆเเต่จำได้มามีเพื่อนมาเยื่ยเยอะอยู่ญาติด้วยพอหายพ่อบอกว่านอนโรงพยาบาลนานสุด15วัน ยังไม่รวมตอนที่ป่วยไปนอนตอนเเรกอีกนะนับว่าตอนนั้นโรงพยาบาลเป็นบ้านหลังที่สองเลยเเหละพอออกจากโรงพยาบาลก็กลับมาพักฟื้นอยู่บ้าน
#ขออภัยถ้าเขียนผิดหรือพิมพ์ตกไปบางครั้ง
หนูเป็นโรคsle 2
#ขออภัยถ้าเขียนผิดหรือพิมพ์ตกไปบางครั้ง