หลงเงาจันทร์ ละครน้ำเน่า vs ละครสร้างสรรค์

หลายๆคนดูหน้าปกหรือเคยอ่านนิยาย ติดภาพไปว่า เรื่องนี้คือน้ำเน่าระดับนึง แต่จริงๆละครสอดแทรกอะไรมากกว่านั้น โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับการรักษา ดูแล อาการป่วยต่างๆ ล่าสุด เรื่อง

การดูแลผู้พิการทางสายตา

ในเรื่องนี้บอกไว้ว่า ผู้พิการในประเภทต่างๆไม่ชอบให้คนอื่นดูเหมือนว่าตัวเองเป็นภาระ และอยากให้ช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่งั้นจะรู้สึกหงุดหงิดที่ทำอะไรเองไม่ได้ ต้องให้คนอื่นหยิบจับตลอด

วิธีฝึกเล็กๆน้อยที่ละครใส่มา

- การให้ผู้ป่วยวัดระยะในการทานอาหารแต่ละครั้ง



- เปลี่ยนภาชนะ ให้เป็นพลาสติกแทนภาชนะที่เป็นแก้ว กระเบื้อง หรือแตกง่าย





- วัดระยะการก้าวจากจุดหนึ่งไปยังจุดหนึ่ง ในสถานที่ที่ใช้เป็นประจำ เช่นที่บ้าน โดยมีสิ่งที่ช่วยพยุงหรือจุดสัมผัสเะื่อสังเกตได้ระหว่างทาง







- การใช้ไม้เท้าสัมผัสในแต่ละพื้นผิว เช่น ไม้ หญ้า ปูน ฯลฯ



- ปรับสมาร์ทโฟนให้อยู่ในโหมดสำหรับผู้พิการ





เหล่านี้อาจเป็นเกร็ดเล็กๆน้อยๆสำหรับผู้พิการทางสายตา หากเราว่างจะมาเพิ่มในด้านอื่นๆ ที่ละครใส่ไว้

ขอฝากสำหรับผู้ที่ยังติดภาพเดิมๆ เปิดใจดูละครเรื่องนี้ด้วยน้าาาาา มันมีอะไรมากกว่าแค่ความบันเทิงแน่นอน

สำหรับผู้มีความรู้ด้านนี้หรือสนุกกับละครมาพูดคุยกันค่าาา แนะนำ ติชม กันเร็ววววววว