ความรักดีๆที่เราเสียไปต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นความรู้สึกของเรา

สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่านถ้าเราพิมคำไรผิดไปบ้างก็ขอโทษไว้ก่อนเลยนะค่ะ และขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของคนๆนึง
นี้เป็นการเปิดกระทู้แรกของเราเลย มันคงเป็นความรู้สึกที่มันอาจจะไม่ไหวแล้วส่วนนึง และเราก็ไม่มีคนให้พูด ไม่มีคนที่จะให้เราสามารถระบายได้เลยเพราะอะไรน่ะหรอเพราะทุกครั้งที่เราเริ่มคิดยังไม่ทันได้พูดหรอกค่ะน้ำตาของเรามันก็ทะลักแล้ว ไหลออกมาแบบอัตโนมัติรวมถึงการพิมในขณะนี้ก็เช่นกัน งั้นเด่วเราขอเข้าเรื่องเลยนะค่ะ มันเป็นเรื่องของความรักเราเองค่ะ เราอายุ27จะ28แล้ว ส่วนแฟนเรา อายุ30จะ31ในไม่กี่เดือนนี้ค่ะ วันนี้มันคงเป็นวันที่เราอยากจะระบายความรู้สึกที่มันมี และให้ความรักของเราเป็นบทเรียนให้กับคนอื่นๆ มันอาจจะไม่ได้โหดร้ายอะไรมากค่ะ ถ้าคนๆสภาพจิตใจแข็งเเรงพอ แต่สำหรับเราเราไม่ได้แกร่งขนาดนั้นค่ะ แฟนกับเราคบกันมาจะ4ปี มันอาจไม่ได้นานสำหรับคนอื่นแต่สำหรับเรา เราก็ไม่ไดคิดว่ามันนานหรอกค่ะเเต่เราคิดว่าเราจะอยู่กับเขาไปเรื่อยๆจนแก่ตายกันไปข้างนึง แต่ก็ยอมรับเลยค่ะว่าตลอดเวลาที่คบกันมาเรารักเขามากจิงๆ แต่เราจะพูดถึงเรื่องไม่ดีของเราก่อน เราทำให้เขาต้องเสียใจและเสียความรู้สึกมา4ครั้งค่ะ ครั้งแรกเป็นเรื่องของพี่แถวบ้านเราตอนนั้นเรากลับไปอยู่บ้านแล้วก็มีกลุ่มเพื่อนพี่ๆเราเข้ามาสนิทกะเราและพี่เรามากขึ้นแฟนก็เตือนค่ะว่าพวกเขาไม่น่าไว้ใจแต่เราก็ไม่ได้คิดไรค่ะเลยบอกเขาว่า เราจะเลิกคุยกะพวหพี่ๆเขาแต่เราโกหกเขาค่ะ เพราะที่นั้นเราไม่มีเพื่อนไม่มีใครเลยนอกจากคนที่บ้านเราทำร้านข้าวอยู่ที่บ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหนเพราะต้องเปิดร้านปิดร้านยุแต่ที่บ้าน มันเลยทำให้เราตัดสินใจคุยกะพวกพี่ๆเขาต่อโดนแอบคุยไม่ได้บอกเขา แต่ทีนี้เขาจับได้ว่าเรายังแอบคุยกะพวกพี่ๆเขายุ ตอนนั้นก็เกือบเลิกกันค่ะแต่เราบอกว่าเาจะเลิกคุยแล้วจิงๆก็จบเรื่องนี้ไปค่ะ แต่ไม่นานก็มีเพื่อนของพี่ในกลุ่มนั้นเข้ามาพัวพันกับเราคนนึงค่ะ เรารู้สึกดีค่ะเพราะเขาตามใจเราและคุยเรื่องเกมกะเราได้เครียแต่เราไม่ได้คิดจะคบกะเขานะค่ะ คือเรารู้ค่ะว่าพี่เขาคิดยังไงเราเลยคุยกับพี่เขาแต่ก็คุยมากกะแฟนเราด้วยตอนนั้น ยอมรับเลยค่ะว่าตอนนั้นตัวเองมากแต่แต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยนะค่ะ คือก็พิมคุยพี่เขาก็เเวะมาซื้อข้าวที่ร้านเรากินบ้าง แต่ไม่ได้มีนอกลู่นอกทางอะไร แล้วแฟนเราก็จับได้ แต่นางก็ให้อภัยอีกค่ะคือเราบอกตรงๆว่าเราผิดเองทุกอย่างแล้วก็จบเรื่องนี้ไปค่ะ ครั้งที่สามเราไปเที่ยวกะพี่สาวของเราแต่เราไม่รู้ค่ะว่าน้องของแฟนพี่สาวเราจะพาพี่คนที่เคยคุยกะเราในวันนั้นไปค่ะ คือไปแบบไม่ได้นัดหมายค่ะ แต่เราก็ไม่ได้บอกแฟนค่ะว่าพี่คนนั้นไปด้วยเพราะเรากลัวว่านางจะไม่สบายใจและไม่พอใจ แต่เรากะเขาก็เหมือนไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้กันเเล้วนะค่ะดพราะว่าพี่เขามีซัมติงกับนางสาวของแฟนพี่เรา เราก็เลยคิดว่าคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง แต่เอาจิงๆคือเราผิดเองและค่ะที่ไม่บอกเขาแต่เเรก ถ้าบอกเขาเเต่แรกมันก็คงจะดีกว่านี้เราคิดผิดทุกอย่างเลยค่ะและกลับมานางจับได้ตอนนั้นก็จะเลิกกันอีกค่ะแต่นางก็ให้อภัยค่ะ แล้วเราก็อยู่ด้วยกันมาอย่างปกติ แต่เราเริ่มที่ติดเกมหนักขึ้นสนไม่ค่อยสนใจเขาค่ะ ละเลยต่อเขามากขึ้น คุยกะเขาน้อยลง วันๆนึงอาจจะแถบไม่ได้คุยกัน แล้วครั้งสุดท้ายที่ทำให้เราต้องจบความรักครั้งนี้ก็เพราะเราอีกค่ะ เมื่อสิ้นปีที่ผ่านมานี้เองค่ะเราแอบออกไปกินเบียกะเพื่อนโดยไม่บอกเขาค่ะ แต่คือไปกินแล้วก็กลับนะค่ะไม่ได้ไปมั่วที่ไหนต่อเพราะบอกแม่ไว้ว่าไปกินกะเพื่อนนะเด่วกลับ ครั้งนี้นางก็จบได้ว่าเราโกหกนาง นางเลยบอกเลิกเราค่ะตอนนี้ทุกคนอาจจะด่าเราอยุ่ว่าทำตัวเอง ใช่ค่ะตั้งแต่เลิกกะเขามาเราจมอยู่กับความรู้สึกที่มีมันโหดร้ายและแย่มาก นี้ก็ผ่านมา4เดือนแล้วที่เรายังคงง้อและรอเขาอยู่หวังว่าสักวันเขาจะยอมกลับมา เพราะตอนนี้มันได้สูญเสียไปแล้วมันถึงได้รู้ตัวว่าพอไม่มีเขาแล้วมันเป็นยังไง คือทุกนี้ต้องบอกเลยค่ะว่าใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุขในวันที่เขาจากไปเขาหิ้วเอาความสุขของเราออกไปด้วยคือเหมือนเราเสียศูนย์อ่าค่ะยอมรับนะค่ะว่าเราผิดเองทุกอย่าง และตอนนี้คือเราต้องการโอกาสครั้งสุดท้ายของเราจริงๆ ทุกวันที่ใช้ชีวิตคือมันเหนื่อยอ่าค่ะแบบ สภาพหัวใจเรามันไม่พร้อมที่จะทำอะไรเลยค่ะเหมือนหัวใจร้องไห้ตลอดเวลา แต่เราก็ปรึกษากะที่บ้านไม่ได้เพราะเราก็จะต้องร้องไห้ค่ะและป๊าแม่เราจะรู้สึกยังไงเวลาที่ท่านถามว่าเป็นไงบ้างต้องกัดฟันพูดทั้งน้ำตาทุกครั้งว่า นู๋โอเครค่ะสบายดี ท่านถามกินข้าวยังต้องตอบว่ากินทุกครั้งทั้งๆที่เราไม่ได้กินอะไรเลย เราไม่ได้บอกใครเลยค่ะว่าเราเลิกกะแฟนเราเเล้วเพื่อนเราทุกคนก็ยังคิดว่าเราคบกะพี่เขาอยู่ มันเลยเหมือนแสดงความรู้สึกเศร้าความรู้สึกผิดความรู้สึกผิดหวังและน้ำตาที่มันพร้อมจะไหลออกมาตลอดเวลา ต้องยิ้มให้เหมือนว่าตัวเองแฮปปี้มันโครตเหนื่อยเลยค่ะ ต้องฝืนยิ้มทั้งวันตลอดเราโครตแย่เลยค่ะ จนบางทีก็คิดว่าเราอาจไม่เหมาะเข้าไปอยู่ในความรู้สึกหรือเข้าไปอยู่ในชีวิตของใครเลยค่ะ พอกลับบ้านมาก็จะมีแอบร้องไห้บ้างแอบมานอนร้องไห้กับตัวเอง อารมแบบ(เข้มแข็งกับคนทั้งโลกเพื่อกลับมานอนกอดหมอนและร้องไห้อย่างหนัก) และก็รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามากค่ะ คือชีวิตที่มันไม่มีความสุขเลยอ่ามันเเย่มากนะค่ะ แบบชีวิตที่หาความสุขไม่ได้สักวันเป็นใครมันจะไปอยากอยู่ ด้วยสภาพจิตใจเราที่มันค่อนข้างเปราะบางอยู่เเล้ว แต่มันก็ไม่สามารถที่จะคุยกะใครได้เพราะถ้าเราพูดไปเราก็จะร้องไห้จนพูดต่อไปไม่ไหว ช่วงนี้ต้องกินยาให้หลับตลอดค่ะไม่งั้นมันก็จะนอนไม่หลับจนเช้าละก็ออกไปทำงานค่ะ กลายเป็นว่าสถาพจิตใจแย่แล้วสถาพร่างกายจะเเย่ไปด้วย พี่เขาจะชอบบอกว่านู๋ไม่ได้รักเขานู๋เเค่เคยชินกับการที่มีเขามากกว่า แต่ถ้าแค่ความเคยชิน มันจะทำให้เราไม่มีความสุขได้ขนาดนี้เลยหรอคือเราก็ต้องใจว่าเราจะรอเขาไปเรื่อยๆ มันมีใหม่ไม่ได้เเล้วอ่าค่ะถ้ามีใหม่มันก็คงทำร้ายคนใหม่เพราะใจเราอยู่ที่พี่เขา เอาจริงๆคือตอนนี้เราไม่ต้องการอะไรเลยนอกจากพี่เขาค่ะ เราเลิกบุหรี่ได้ก็เพราะเขาค่ะคือเราเป็นคนสูบบุหรี่จัดมาก ก่อนจะมาคบกับพี่เขาแล้วเราก็เลิกสูบตั้งเเต่ได้คบกับพี่เขาค่ะก็จะ4ปีละค่ะ จนตอนนี้ก็เลยตัดสินใจเลิกดื่มด้วยค่ะ ตั้งแต่เลิกกันเราก็ตัดสินใจเลิกดื่มเลยเเล้วเราก็เริ่มคุยกับเพื่อนน้อยลง แต่เก็บตัวมากขึ้น เริ่มเป็นคนไม่ค่อยมีสังคมค่ะ ตอนทำงานเราก็เหมือนคนปกติคนนึง แต่พอเราเลิกงานเราก็จะกลายเป็นคนไม่พูดไปเลยค่ะ แชทเฟช ไลน์เงียบค่ะเราปิดกั้นหมด(มีแต่ไลน์พี่เขาที่เราทักไปตลอด) จากที่เป็นคนพูดเก่งตอนนี้กลายเป็นคนพูดน้อยไปเลยค่ะ จากที่เป็นคนชอบดูหนังเล่นเกมตอนนี้ไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ เบื่อทุกอย่างอยากหลับๆตื่นไปทำงานกลับมาก็หลับตื่นไปทำงานให้มันวนไปจนถึงวันที่เราจะตาย เคยทำร้ายตัวเองมาค่ะแต่ไม่ใช่ตอนคบกะเขานะค่ะเราเคยกรีดแขนตัวเองจนต้องเย็บและเป็นแผลเป็น ครั้งนี้ก็เกือบกินยาค่ะแต่หน้าพ่อหน้าแม่ลอยมาค่ะมันเลยแบบเรายังต้องอยู่เรารักทั้งเขาและก็ป๊าแม่ เราพยายามคิดทุกวันว่าถ้าเรายังอยู่เขาอาจจะกลับมา แต่บางทีเวลาเราพิมหาเขาสาระพัดเขาก็ตอบแค่ว่า อืม เค หรือบางทีเขาก็ตอบอย่างอื่นมาจนทำให้เราแบบแย่กว่าเดิมเป็นสิบเท่าเลยค่ะ คือเขามีผลต่อสภาวะจิตใจและหัวใจมาก เขามีผลต่อชีวิตเรามากเขาคือความสุขที่หายไปและเราต้องการตามมันกลับมาซึ่งก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะกลับมาไหม แค่ไหนก็เอาแค่เศษใจก็ยังดี ตอนคบกะเขาแรกๆเขาสักชื่อจริงเขาไว้ที่อกเพราะเราตัดสินใจไปแล้วว่าเราจะอยู่กับคนนี้ค่ะ ล่าสุดสักรูปเขาไว้ที่สีข้างค่ะ เป็นแนวคาแร็คเตอร์ มันเป็นความรู้สึกที่เรารักเขามากอ่าค่ะ เราอยากรู้สึกว่ามีเขาอยู่ใกล้ๆเราตลอด เขาคือเรื่องราวทุกอย่างในชีวิต เเล้วตอนนี้เราก็เข็ดแล้วที่ทำให้เขาเสียใจ เราอยากให้เขากลับมา เราสำนึกผิดกับทุกสิ่งที่ทำ อยากให้เขากลับมาเพราะเราเชื่อว่าเราจะรักษาเขาให้ดีที่สุดอ่าค่ะ ตอนนี้ถ้าเขาจะให้โลกของเรามีแต่เขาเราก็ยอมนะค่ะ เเล้วเราก็ไม่รุ้ว่าตอนนี้ที่เป็นอยู่มันจะเป็นอาการของโรคซึมเศร้าไหม เราจะต้องอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ไปนานเท่าไหร่ คือเอาจริงๆมันก็อาจจะเป็นสิ่งที่เราควรจะได้รับจงเจ็บและจงจำกับความรู้สึกในวันนี้ที่ต้องทรมานจมอยู่กับความรู้สึกสิ้นหวังไร้ค่านั่งโทษตัวเองทุกวันกับสิ่งที่ทำเหมือนจมอยู่กับความผิด เราหวังว่าสักวันเขาจะรู้ว่าเรารักได้แค่เขาคนเดียวจริงๆ มันไม่อินกะใครแล้วอ่าค่ะมันไม่ใช่แผลสดแต่มันคือความรู้สึกที่หายไปพร้อมกับเขา วันนี้ที่ตัดสินใจตั้งกระทู้แค่อยากมาระบายและอยากให้ทุกคนที่มีแฟนอยู่ไม่ว่า ผญ ผช อย่าทำผิดพลาดซ้ำซากเหมือนเรานะค่ะ เพราะบางทีโอกาสมันไม่ได้มีให้เราตลอดค่ะเมื่อเสียไปแล้วบางทีเราอาจจะต้องจ่ายค่าเสียหายนี้เป็นความรู้สึกของเราด้วย เหมือนที่เรากำลังเป็นอยู่ตอนนี้ค่ะ ถ้าใครที่ได้โอกาสจากคนที่รักแล้วจงรักษามันให้ดีนะค่ะอย่าได้ทำให้มันหลุดมือไปการมีคนรักดีๆมันไม่ง่ายเลยนะค่ะ มีแฟนมันง่ายค่ะแต่แฟนดีๆมันหายาก ถ้าเจอหรือมีต้องรักษาให้ดีๆ อย่าทำพลาดเหมือนเรา ตอนนี้เรากลัวทุกอย่างกลัวความรู้สึก เพราะเมื่อไหร่ที่รู้สึกความเจ็บจะตามมา ตอนนี้เลยเลือกที่จะไม่สร้างความสัมพันธ์ใดๆแม้แต่เพื่อนตัวเอง เลือกที่จะไม่แสดงอะไรออกมา รู้จักคนให้น้อยที่สุด และให้คนรู้จักเราน้อยที่สุด แต่พันทิพมันดีที่มันไม่เปิดเผยตัวเราเลยสบายใจไปเปราะนึง

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของคนๆนึง
สุดท้ายนี้ (นู๋อยากให้พี่กลับมาจริงๆนะ ชีวิตนี้หัวใจนู๋เป็นของพี่ #DoubleB 23/05/2558)