มีใครเบื่อโลกของกาม รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส สังคมบริโภคนิยมบ้าง

รู้สึกเบื่อมาก  ต่างจากตอนเราเด็กๆ ใสๆไม่รู้เรื่องรู้ราว  พอโตขึ้นมาได้เห็นโลก มันคือโลกแห่งกามจริงๆ  คนนับถือชอบพอกันที่หน้าตา เงิน เกียรติ  คนที่หน้าตาดีสวยหล่อเขาว่ามีบุญเพราะมีโอกาสทางสังคมมาก  เป็นที่ชื่นชอบคลั่งไคล้  หลายคนมาเป็นดารา บางคนแสดงบทเลิฟซีนจูบกันดูดดื่มแม้แต่วัยรุ่นที่ยังขบเผาะ ถ่ายแบบโชว์เนื้อหนังมังสา  บางคนที่วาสนาไม่ถึงก็ไม่ได้เป็นดารา ก็เป็นได้แค่นางแบบนายแบบถ่ายโป๊หากินไป  แล้วอนาคตในวงการคงหยุดแค่ตรงนั้น  แม้เราจะชอบดูแต่ก็เวทนาไปพร้อมๆกัน  เหมือนดูแล้วมีอารมณ์แต่ก็รู้สึกถึงความสกปรกและสังเวชใจ  ทั้งความต้องการของตัวเอง ทั้งผู้คนที่ยอมถ่ายแบบอย่างนี้เพื่อเงินหรือเพื่อชื่อเสียง (แต่คนวาสนาไม่ถึงกลายเป็นชื่อเสียแทน)  สลดใจในกามารมณ์ว่าเป็นอะไรที่ตะกละตะกลามและเห็นแก่ตัว  หลายครั้งเคยนึกทำศัลยกรรม แต่พอไล่ดูรีวิวคนที่ทำรู้สึกเบื่อหน่ายกับความสวยงามซะงั้น    เห็นร้านหมูกระทะยังสังเวช นึกสงสารสัตว์ที่คนเอามากินกันสนุกสนานบันเทิงเริงรมย์  เหมือนมหกรรมสังหารโหด  อุตสาหกรรมฟาร์มนรกที่สร้างเนื้อสัตว์มาให้เรากิน   สังคมบริโภคนิยม มีของมหาศาลให้ซื้อ มีสื่อบันเทิงข่าวสารมากมายจนแทบสำลัก   รู้สึกปลงและเหนื่อยหน่ายเหลือเกิน   จนรู้สึกว่าอยากให้ชีวิตให้น้อยที่สุด  กินแต่น้อย  ลดเนื้อสัตว์   รู้สึกสงสารสัตว์มาก

ที่รู้สึกแบบนี้เขาว่ามองเห็นธรรมจริงหรือเปล่า  แต่ไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ  เคยอ่านผ่านๆ  แต่ไม่ได้หวังถึงขนาดนิพพานหลุดพ้นอะไร  แค่รู้สึกว่าอยากใช้ชีวิตแบบกินน้อย เสพน้อย  แม้ในใจจะมีความต้องการอยากได้อยากมีอยากเป็นอยู่  มีคนเยอะไหมที่รู้สึกแบบนี้