( บอกไว้ก่อนนะครับผมอาจจะเรียบเรียงประโยคได้ไม่ค่อยดีนะครับเพราะผมนึกได้ผมก็พิมออกมาเลย )
ต้องย้อนไปตอนผมยังเด็กเลยนะครับ ( ประมาณผม 7 ขวบครับ ) ผมเป็นเด็กชายคนนึงที่เป็นโรคลมชักแล้วก็เป็นโรคภูมิแพ้ที่ไม่สามารถนอนที่นอนที่เป็นแบบพอกระโดดใส่แล้วฝุ่นหรืออะไรก็ตามที่ละออออกมาได้ ( ผมกับลูกพี่ลูกน้องชอบเล่นมวยปล้ำกันบนที่นอนนะครับแบบจับโยนจับทุ่ม555 ) แล้วทีนี้พ่อกับแม่ก็แก้ปัญหาโดยการซื้อที่นอนที่มันเป็นผ้าหนาๆไม่เด้งมากแต่นุ่มสุดๆให้เพราะเห็นว่าผมเนี้ยซนเหลือเกินและนี่ก็เป็นที่มาคร่าวๆของที่นอนผมนะครับ
---- ---- -----
ผมต้องบอกว่าตอนนี้ผม 19 ปีแล้วและผมก็ยังใช้ที่นอนอันนั้นอยู่ครับผมรู้สึกว่าผมรักมันมากเลยครับ ( ผมเป็นคนรักษาของพอตัวคนนึงเลยครับ ) จนแม่มาบอกผมว่าจะเปลี่ยนที่นอนให้ผมแล้วจะเอาที่นอนอันนี้ไปทิ้งเพราะมันเก่าแล้วแต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่บอกผมนะครับมันเคยมีเหตุการณ์นี้หลายครั้งแล้วแต่แม่จะไม่มาบอกผมตรงๆ ( เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง )
ครั้งแรกเลยนะครับคือตอนที่ผมย้ายบ้านไปอยู่บ้านยายแต่ไปอยู่แบบชั่วคราวที่ต้องย้านของไปด้วยและก็ใช่ครับ 1 ในของที่เอาไปด้วยคือที่นอนผม5555 ตอนไปอยู่ก็มีความสุขดีนะครับแต่ประเด็นมันอยู่ตรงตอนกลับครับแม่ผมจะทิ้งเบาะผมให้ยายเพราะบ้านยายแกเลี้ยงหมาหลายตัวแล้วแม่ก็เห็นว่าที่นอนผมมันก็หลายปีแล้ว ( ตอนนั้นผม ป.4 ได้มั้งครับ ) และแม่ก็ตั้งไว้ให้ยายแกแล้วพึ่งมาบอกผมตอนถึงบ้านย่าว่าเออให้ที่นอนยายไปนะ อารมณ์ตอนนั้นคือผมร้องไห้โวยวายมากอ่ะครับแบบอยากได้ที่นอนคืนมันของผมไม่ใช่ของหมา5555 แล้วพ่อผมก็น่าจะรำคาญแหละตอนนั้นเลยพาผมไปเอามันกลับและยังโชคดีที่ยายยังไม่เอาให้หมานอน
ครั้งที่สองคือตอนที่พ่อกับแม่ปลูกบ้านใหม่แล้วต้องย้ายของมาบ้านใหม่ครับ ( ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดผมจบป.6 พอดี ) คือแม่ผมจะไม่ให้ผมเอาที่นอนมาเพราะบอกว่าจะซื้อให้ใหม่เพราะมันเก่าแล้วแต่ก็เหมือนเดิมครับผมไม่ยอมหรอก5555 ผมบอกแม่ว่าจะเอาที่นอนอันเดิมและแล้วก็ทะเลาะกันจ้าาจนแม่ผมสงสารแล้วก็ยอมให้ผมนอนด้วยที่นอนเก่าๆของผมต่อครับ
ครั้งที่สาม ( ตอนนั้นผมอยู่ม.ปลายละครับประมาณ ม.5 ครับ ) จำได้ว่าผมไปค่ายนักศึกษาวิชาทหารที่ตรังครับเพราะผมเป็นกรรมการเลยต้องไปกับเค้าด้วย ผมไปค่ายประมาณ 5 วันได้ครับและก็กลับมาพบว่าแม่เปลี่ยนที่นอนให้ผมแล้วแล้วผมก็ถามแม่ว่าเออแม่ที่นอนอันเก่าลูกอยู่ไหนอ่ะ แม่บอกผมว่ามันอยู่บ้านย่าแล้วลูกแล้วผมก็บอกแม่ว่าออโอเคครับไว้บ้านย่าก็ได้เดี๋ยวกอล์ฟนอนอันนี้ดูก็ได้ ( ผมอยากลองนอนที่นอนใหม่ดูสักคืน ) แต่ปรากฎว่าคืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยครับเหมือนเบาะมันแข็งมากหรือผมนอนที่นอนที่มันนุ่มมาก่อนเลยไม่ชินและพอวันต่อมาผมก็ไปเอาที่นอนอันเก่าคืนที่บ้านย่ากับพ่อแล้วก็เอาที่น้องอันที่ผมบอกว่าแข็งให้แม่แทนและก็เช่นเคยครับการเอาที่นอนคืนให้แม่ก็เท่ากับผมต้องทะเลาะกับแม่อีกทีเรื่องที่นอน5555 แต่ผมก็ได้ที่นอนอันเก่าผมคืน
หลังจากวันนั้นแม่ก็ไม่เคยเปลี่ยนและก็ไม่เคยคิดจะพูดให้ผมเปลี่ยนที่นอนเลยจนถึงวันนี้วันที่ผมจบม.6 แล้วและก็จะเข้ามหาลัยครับแม่ได้บอกผมเหมือนที่ผมบอกไว้ตั้งแต่ตอนแรก แต่ผมก็คุยกับแม่แล้วนะครับว่าถ้าทางผมได้มหาลัยผมว่าจะเอาที่นอนนี่ไปด้วยกลัวว่าตั้งไว้ที่บ้านแล้วมันจะหายเพราะปี 1 ในมหาลัยส่วนใหญ่จะให้นอนหอในก่อนในปี 1 โดยผมให้เหตุผลแม่ว่าผมไม่อยากทิ้งที่นอนผม ผมผ่านอะไรกับมันมาตั้งหลายอย่างทั้งลมชัก ทั้งไม่สบายตอนเด็กๆและก็เหมือนว่าแม่จะเฉยๆกับสิ่งที่ผมพูดมากเลยแต่ผมก็บอกแม่ไว้แล้วนะครับว่าถ้าจะเปลี่ยนที่นอนผมก็อย่าเอามันไปทิ้งให้เอามันพิงไว้ในกำแพงในห้องอะแหละผมอยากจะเก็บไว้ดูที่นอนของผมที่นอนมาตั้งแต่ อนุบาลยันม.6และต่อไป5555555
แล้วนี่ก็เป็นเรื่องที่นอนเก่าๆของผมที่ผมอยากจะแชร์มากเลยไม่รู้ว่าคนอื่นเค้าเป็นไหมนะครับแต่ผมรักของของผมมากเลยถึงมันจะเป็นสิ่งของก็เถอะ
****เดี๋ยวผมค่อยมาเล่าต่อผมมีเรื่องอีกเยอะแยะเลย****
ขอบคุณครับ
ที่นอนเก่าๆกับเด็กผู้ชายคนนึง
ต้องย้อนไปตอนผมยังเด็กเลยนะครับ ( ประมาณผม 7 ขวบครับ ) ผมเป็นเด็กชายคนนึงที่เป็นโรคลมชักแล้วก็เป็นโรคภูมิแพ้ที่ไม่สามารถนอนที่นอนที่เป็นแบบพอกระโดดใส่แล้วฝุ่นหรืออะไรก็ตามที่ละออออกมาได้ ( ผมกับลูกพี่ลูกน้องชอบเล่นมวยปล้ำกันบนที่นอนนะครับแบบจับโยนจับทุ่ม555 ) แล้วทีนี้พ่อกับแม่ก็แก้ปัญหาโดยการซื้อที่นอนที่มันเป็นผ้าหนาๆไม่เด้งมากแต่นุ่มสุดๆให้เพราะเห็นว่าผมเนี้ยซนเหลือเกินและนี่ก็เป็นที่มาคร่าวๆของที่นอนผมนะครับ
---- ---- -----
ผมต้องบอกว่าตอนนี้ผม 19 ปีแล้วและผมก็ยังใช้ที่นอนอันนั้นอยู่ครับผมรู้สึกว่าผมรักมันมากเลยครับ ( ผมเป็นคนรักษาของพอตัวคนนึงเลยครับ ) จนแม่มาบอกผมว่าจะเปลี่ยนที่นอนให้ผมแล้วจะเอาที่นอนอันนี้ไปทิ้งเพราะมันเก่าแล้วแต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่บอกผมนะครับมันเคยมีเหตุการณ์นี้หลายครั้งแล้วแต่แม่จะไม่มาบอกผมตรงๆ ( เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง )
ครั้งแรกเลยนะครับคือตอนที่ผมย้ายบ้านไปอยู่บ้านยายแต่ไปอยู่แบบชั่วคราวที่ต้องย้านของไปด้วยและก็ใช่ครับ 1 ในของที่เอาไปด้วยคือที่นอนผม5555 ตอนไปอยู่ก็มีความสุขดีนะครับแต่ประเด็นมันอยู่ตรงตอนกลับครับแม่ผมจะทิ้งเบาะผมให้ยายเพราะบ้านยายแกเลี้ยงหมาหลายตัวแล้วแม่ก็เห็นว่าที่นอนผมมันก็หลายปีแล้ว ( ตอนนั้นผม ป.4 ได้มั้งครับ ) และแม่ก็ตั้งไว้ให้ยายแกแล้วพึ่งมาบอกผมตอนถึงบ้านย่าว่าเออให้ที่นอนยายไปนะ อารมณ์ตอนนั้นคือผมร้องไห้โวยวายมากอ่ะครับแบบอยากได้ที่นอนคืนมันของผมไม่ใช่ของหมา5555 แล้วพ่อผมก็น่าจะรำคาญแหละตอนนั้นเลยพาผมไปเอามันกลับและยังโชคดีที่ยายยังไม่เอาให้หมานอน
ครั้งที่สองคือตอนที่พ่อกับแม่ปลูกบ้านใหม่แล้วต้องย้ายของมาบ้านใหม่ครับ ( ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดผมจบป.6 พอดี ) คือแม่ผมจะไม่ให้ผมเอาที่นอนมาเพราะบอกว่าจะซื้อให้ใหม่เพราะมันเก่าแล้วแต่ก็เหมือนเดิมครับผมไม่ยอมหรอก5555 ผมบอกแม่ว่าจะเอาที่นอนอันเดิมและแล้วก็ทะเลาะกันจ้าาจนแม่ผมสงสารแล้วก็ยอมให้ผมนอนด้วยที่นอนเก่าๆของผมต่อครับ
ครั้งที่สาม ( ตอนนั้นผมอยู่ม.ปลายละครับประมาณ ม.5 ครับ ) จำได้ว่าผมไปค่ายนักศึกษาวิชาทหารที่ตรังครับเพราะผมเป็นกรรมการเลยต้องไปกับเค้าด้วย ผมไปค่ายประมาณ 5 วันได้ครับและก็กลับมาพบว่าแม่เปลี่ยนที่นอนให้ผมแล้วแล้วผมก็ถามแม่ว่าเออแม่ที่นอนอันเก่าลูกอยู่ไหนอ่ะ แม่บอกผมว่ามันอยู่บ้านย่าแล้วลูกแล้วผมก็บอกแม่ว่าออโอเคครับไว้บ้านย่าก็ได้เดี๋ยวกอล์ฟนอนอันนี้ดูก็ได้ ( ผมอยากลองนอนที่นอนใหม่ดูสักคืน ) แต่ปรากฎว่าคืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยครับเหมือนเบาะมันแข็งมากหรือผมนอนที่นอนที่มันนุ่มมาก่อนเลยไม่ชินและพอวันต่อมาผมก็ไปเอาที่นอนอันเก่าคืนที่บ้านย่ากับพ่อแล้วก็เอาที่น้องอันที่ผมบอกว่าแข็งให้แม่แทนและก็เช่นเคยครับการเอาที่นอนคืนให้แม่ก็เท่ากับผมต้องทะเลาะกับแม่อีกทีเรื่องที่นอน5555 แต่ผมก็ได้ที่นอนอันเก่าผมคืน
หลังจากวันนั้นแม่ก็ไม่เคยเปลี่ยนและก็ไม่เคยคิดจะพูดให้ผมเปลี่ยนที่นอนเลยจนถึงวันนี้วันที่ผมจบม.6 แล้วและก็จะเข้ามหาลัยครับแม่ได้บอกผมเหมือนที่ผมบอกไว้ตั้งแต่ตอนแรก แต่ผมก็คุยกับแม่แล้วนะครับว่าถ้าทางผมได้มหาลัยผมว่าจะเอาที่นอนนี่ไปด้วยกลัวว่าตั้งไว้ที่บ้านแล้วมันจะหายเพราะปี 1 ในมหาลัยส่วนใหญ่จะให้นอนหอในก่อนในปี 1 โดยผมให้เหตุผลแม่ว่าผมไม่อยากทิ้งที่นอนผม ผมผ่านอะไรกับมันมาตั้งหลายอย่างทั้งลมชัก ทั้งไม่สบายตอนเด็กๆและก็เหมือนว่าแม่จะเฉยๆกับสิ่งที่ผมพูดมากเลยแต่ผมก็บอกแม่ไว้แล้วนะครับว่าถ้าจะเปลี่ยนที่นอนผมก็อย่าเอามันไปทิ้งให้เอามันพิงไว้ในกำแพงในห้องอะแหละผมอยากจะเก็บไว้ดูที่นอนของผมที่นอนมาตั้งแต่ อนุบาลยันม.6และต่อไป5555555
แล้วนี่ก็เป็นเรื่องที่นอนเก่าๆของผมที่ผมอยากจะแชร์มากเลยไม่รู้ว่าคนอื่นเค้าเป็นไหมนะครับแต่ผมรักของของผมมากเลยถึงมันจะเป็นสิ่งของก็เถอะ
****เดี๋ยวผมค่อยมาเล่าต่อผมมีเรื่องอีกเยอะแยะเลย****
ขอบคุณครับ