#เรื่องเล่าจากห้องผ่าตัด
ผมเคยได้ยินเรื่องการบล็อกหลังจากคนรอบตัวมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่รู้มันเป็นยังไง จนวันนึงต้องมาผ่าตัดโรคริดสีดวง ...จึงอยากเล่าเรื่องของแผนกวิสัญญีวิทยา Anesthesiologist ไว้นิดนึง ซึ่งหลังจากผ่าตัดผมถึงทราบว่า งานวิสัญญีวิทยา มีความสำคัญกับการผ่าตัดผู้ป่วยมากๆ
+
"ผมคิดว่าการบล็อกหลังตื่นเต้นว่าตอนผ่าซะอีก เพราะเริ่มจากจุดที่มีความรู้สึก -> ไปสู่การไร้ความรู้สึก เรื่องเส้นเลือดคอดที่ก้น หรือริดสีดวงทวารดูเด็กๆ ไปเลย"
+
วันที่ 12 มีนา ตอน 9 โมงครึ่ง ผมถูกเข็นจากห้องชั้น 15 ลงมาที่ชั้น 5 ในแผนกวิสัญญีวิทยา เพื่อเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัด บอกเลยโคตรตื่นเต้น 555+ จะได้รู้กับตัวเองสักทีว่าการบล็อคหลังมันเป็นยังไง ได้ยินหลายๆคนบอกมานาน ผมเดาว่าก็คงชา แต่ไม่รู้ชาแบบไหน
+
เมื่อเตรียมตัวที่แผนกวิสัญญีวิทยาเสร็จ ผมก็ถูกเข็นมารอที่ห้องผ่าตัด ข้างในดูสว่าง เหมือนอยู่ในหนังเรื่อง Resident Evil เลย ในห้องสะอาด มีเครื่องฟอกอาการยี่ห้อฮันนี่เวล เครื่องวัดความดัน เครื่องวัดชีพจร กับคอมพิวเตอร์พีซี เปิดเพลงคลอไปเบาๆ มีเจ้าหน้าที่พยาบาลประมาณ 5-6 คน เดินวนอยู่ข้างใน ชวนผมคุยฆ่าเวลาไปพราง ๆ ว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกหรือเปล่า ก็ตอบว่าใช่ครับ
+
ก่อนหมอมาถึง ทุกอย่างก็เริ่มขึ้นรวดเร็วมาก จนท.ให้ผมนอนกอดเขาในท่าตะแคง รู้สึกเย็นว๊าบที่หลัง น่าจะมาจากการเช็ดด้วยแอลกอฮอล์
+
พยาบาลก็จับผมไว้ บอกว่าอย่าขยับ นอนนิ่งๆ นะคะ จะฉีดยาเข้าบริเวณกระดูกสันหลัง พอเข็มแทงผ่านผิวหนัง ผมรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไหล ตามแนวกระดูกสันหลังลงไปที่ก้น ยังไม่ทันจบ จนท.ก็ถามขึ้นมาว่า รู้สึกอุ่นๆ ที่ก้นไหมคะ ...ใช่ครับ ...
+
#นี่ล่ะสิ่งที่อยากรู้มานาน 555+ สมใจอยาก ^^
+
ตั้งแต่ช่วงใต้สะดือ เริ่มไร้ความรู้สึก ลองฝืนขยับปลายเท้า ก็ทำไม่ได้ ในช่วงเวลาไม่กี่นาที ผมไม่สามารถควบคุมท่อนล่างได้ในที่สุด (ตรงนั้นก็ด้วย ^^)
+
พอยาออกฤิทธิ์ได้ที่ พยาบาลทุกคนก็เข้ามาล้อม แล้วจับพลิกคว่ำหน้าลง ตอนนั้นท่อนล่าง ไร้ความรู้สึกโดยสิ้นเชิง คือแบบถ้าไหลตกเตียงก็ช่วยตัวเองไม่ได้ จากนั้นพยาบาลก็ปรับเตียงให้ผมเป็นตัววีคว่ำ ^ ตามที่หมอบอก เพื่อให้หมอสามารถลงมือผ่าตัดได้สะดวก
+
เจ้าหน้าที่ก็ชวนผมคุยว่าถ้ามีอะไรบอกได้เลยนะ ผมก็พูดขึ้นมาก่อนว่า "ไม่คิดว่ามาถึงจุดที่ ผมไม่สามารถขมิบก้นตัวเองได้" จนท.ในห้องก็หัวเราะกัน (ก็จริงนี่หว่า 555+)
+
ตอนนั้นไม่มีความรู้สึก หรือไร้ความรู้สึกโดยสิ้นเชิง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหมอลงมือตอนไหน รู้สึกแค่ว่าเหมือนมีแรงกระทุ้งมาจากด้านหลังแค่นั้น
+
เมื่อคว่ำหน้าวิสัญญีในวัย 83 ที่เป็นมิตร และเป็นคนฉีดยาให้ผม (ทุกคนในนั้นเรียกว่าอาจารย์ ผมไม่แน่ใจว่าท่านเป็นวิสัญญีพยาบาล หรือวิสัญญีแพทย์) ก็คอยคุยกับผมตลอด ผมก็เลยชวนคุยบ้าง ยิงคำถามแรก...
+
"งานวิสัญญี เคสไหนยากที่สุดครับ " อาจารย์ก็หยุดคิดพักนึงก็ตอบว่า เคสที่ยากที่สุดคือบริเวณช่วงไหลขึ้นไปจนถึงศรีษะ อันนี้ยากสุด เพราะละเอียดอ่อนมาก แล้วอาจารย์ก็ถามผมกลับว่าขับมอไซค์หรือเปล่า ถ้าขับใส่หมวกกันน๊อคด้วยนะ (เลยคิดว่าคงมีเคสผู้ป่วยจากอุบัติเหตุเยอะ)
+
บทสนทนาสุดท้ายผมก็บอกว่าเจ๋งดีนะครับที่เราสามารถเลือกได้ว่าจะให้ชาตรงไหน ของร่างกายได้ จะได้ไม่เจ็บจากการผ่าตัด อาจารย์ก็ตอบว่าใช่ มันเป็นศิลปะเลยล่ะ เลือกได้ว่าจะให้ชาช่วงไหน แบบไหน จะนาน หรือจะเร็วทำได้หมด ...
+
ขอบคุณทีมแพทย์ พยาบาล รวมถึงเจ้าหน้าที่ทุกๆคนมากๆครับ ที่ทำให้การรักษา ตั้งแต่วันแรกที่ไปตรวจ จนถึงผ่าตัด เสร็จเรียบร้อยด้วยดี
+
วิสัญญีวิทยา รพ.ตากสิน #ผ่าตัดริดสีดวง #Hemorrhoid
#เรื่องเล่าจากห้องผ่าตัด กับการบล็อกหลังผ่าริดสีดวงครั้งแรก !