ที่ทำงานผมเขามีการคัดเลือกไปทำงานที่ต่างประเทศ ผมทุ่มทุกอย่างเรียนภาษาพยายามมากเพื่อจะได้ตำแหน่งนี้ ด้วยเพราะเงินไม่พอต่อภาระทางบ้านทั้งพ่อแม่ยังป่วย(พ่อหัวใจ แม่มะเร็ง)จนกระทั่งผมก็จะได้ไปแล้ว ผมดีใจมากที่จะได้ไป
ผมรู้จักพี่คนนึงเขานิสัยดีมาก เขาเคยเล่าว่าตอนบั้นปลายชีวิตอยากย้ายไปอยู่ภาคเหนืออากาศเย็นสบายๆ คนเดียวเปิดร้านตัดผม กินเงินบำนาญชิลๆ
เมื่อกลางปีที่ผ่านมาผมประสบอุบัติเหตุรุนแรงมาก
เอาเป็นว่าถึงขั้นผมต้องออกจากงานกลับมาอยู่บ้านกับพ่อและแม่เลยครับ(ใต้ตอนบน)
พี่คนนั้นเป็นต้นเหตุ
เขาโทษตัวเอง เขาบอกว่าถ้าเขาเกษียณ(อีก6-7ปี)เขาจะย้ายมาอยู่กับผม มาดูแลผม ผมเป็นคนคิดบวกผมพยายามบอกว่าไม่ใช่ความผิดพี่หรอกอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ในเมื่อมันเกิดไปแล้ว ทำวันนี้ให้ดีที่สุดกันเถอะ ตอนแรกผมก็ดีใจมาก
แต่พอนานๆไปผมเริ่มคิดมาก คือพี่เขาดีมาก แต่เหมือนผมกลายเป็นลูกตุ้มถ่วงเขา ฉุดเขาไว้ แทนที่เขาจะมีบั้นปลายชีวิตที่เขาเคยเล่าให้ผมฟังแต่ต้องมาจมปลักกับคนอย่างผม
คำถามคือ
ผมจะทำอย่างไรดีครับ
บอกเขาไหมว่าไม่ต้องมาจมกับผมก็ได้แต่กลัวเขาเสียใจที่ผมปฏิเสธ เห้ยทำไมพูดงี้
กลัวว่าเขามาอยู่ด้วยแบบอึดอัดด้วยเพราะแค่ความรับผิดชอบเขาค้ำคออยู่
จะพูดยังไงให้เขาไม่รู้สึกผิด
หรือผมควรดูไปเรื่อยๆเผื่อว่าเขาจะเปลี่ยนใจเอง
ผมไม่รู้ว่าผมควรทำอย่างไรครับ
ใจนึงก็ดีใจที่เขามาดูแลเรา อีกใจก็เสียใจที่เป็นโซ่ตรวน
ผมดูแลตัวเองได้นะพยายามทำทุกอย่างให้เห็นว่าผมอยู่ได้ เขาก็บอกว่าได้ช่วยกันดูแลตอนบั้นปลายชีวิต
สมมติว่า เพื่อนๆเป็นผมเพื่อนๆจะทำยังไงครับ
และ เพื่อนๆเป็นพี่เขาที่รู้สึกผิดเพราะทำให้ชีวิตคนๆนึงจากจุดสูงสุดลงมาสู่จุดต่ำสุด เพื่อนๆคิดว่าพี่เขาอยากทำอะไรอยากให้ผมทำยังไงอยากฟังอะไรจากผมครับ
ผมไม่กล้าถามเขาตรงๆเลยครับ
เมื่อมีคนเอาชีวิตทั้งชีวิตมาทิ้งที่ผม ผมควรบอกเขายังไงดีครับ
ผมรู้จักพี่คนนึงเขานิสัยดีมาก เขาเคยเล่าว่าตอนบั้นปลายชีวิตอยากย้ายไปอยู่ภาคเหนืออากาศเย็นสบายๆ คนเดียวเปิดร้านตัดผม กินเงินบำนาญชิลๆ
เมื่อกลางปีที่ผ่านมาผมประสบอุบัติเหตุรุนแรงมาก
เอาเป็นว่าถึงขั้นผมต้องออกจากงานกลับมาอยู่บ้านกับพ่อและแม่เลยครับ(ใต้ตอนบน)
พี่คนนั้นเป็นต้นเหตุ
เขาโทษตัวเอง เขาบอกว่าถ้าเขาเกษียณ(อีก6-7ปี)เขาจะย้ายมาอยู่กับผม มาดูแลผม ผมเป็นคนคิดบวกผมพยายามบอกว่าไม่ใช่ความผิดพี่หรอกอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ในเมื่อมันเกิดไปแล้ว ทำวันนี้ให้ดีที่สุดกันเถอะ ตอนแรกผมก็ดีใจมาก
แต่พอนานๆไปผมเริ่มคิดมาก คือพี่เขาดีมาก แต่เหมือนผมกลายเป็นลูกตุ้มถ่วงเขา ฉุดเขาไว้ แทนที่เขาจะมีบั้นปลายชีวิตที่เขาเคยเล่าให้ผมฟังแต่ต้องมาจมปลักกับคนอย่างผม
คำถามคือ
ผมจะทำอย่างไรดีครับ
บอกเขาไหมว่าไม่ต้องมาจมกับผมก็ได้แต่กลัวเขาเสียใจที่ผมปฏิเสธ เห้ยทำไมพูดงี้
กลัวว่าเขามาอยู่ด้วยแบบอึดอัดด้วยเพราะแค่ความรับผิดชอบเขาค้ำคออยู่
จะพูดยังไงให้เขาไม่รู้สึกผิด
หรือผมควรดูไปเรื่อยๆเผื่อว่าเขาจะเปลี่ยนใจเอง
ผมไม่รู้ว่าผมควรทำอย่างไรครับ
ใจนึงก็ดีใจที่เขามาดูแลเรา อีกใจก็เสียใจที่เป็นโซ่ตรวน
ผมดูแลตัวเองได้นะพยายามทำทุกอย่างให้เห็นว่าผมอยู่ได้ เขาก็บอกว่าได้ช่วยกันดูแลตอนบั้นปลายชีวิต
สมมติว่า เพื่อนๆเป็นผมเพื่อนๆจะทำยังไงครับ
และ เพื่อนๆเป็นพี่เขาที่รู้สึกผิดเพราะทำให้ชีวิตคนๆนึงจากจุดสูงสุดลงมาสู่จุดต่ำสุด เพื่อนๆคิดว่าพี่เขาอยากทำอะไรอยากให้ผมทำยังไงอยากฟังอะไรจากผมครับ
ผมไม่กล้าถามเขาตรงๆเลยครับ