ใครมีพ่อแม่ที่เข้มงวดกับลูกในทุกเรื่องเมื่อลูกเรียนจบแล้วบ้าง ตอนเด็กๆปล่อยอยู่หอด้วยตัวเอง เป็นอิสระทุกอย่างตั้งแต่ ม.1

ตามหัวข้อเลย เราอยู่หอเองแต่ ม.1 เนื่องจากสอบติดในเมืองอีกจังหวัดหนึ่ง เมื่ออยู่หอแล้ว พ่อแม่ไม่เคยโทรหาและมาหาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเลี้ยงดูตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลที่คลอด เอาเราให้ญาติเลี้ยง ตั้งแต่แรกเกิดจริงๆเพราะแม่ไม่มีน้ำนม ประกอบด้วยไม่เคยเลี้ยงเด็ก เลี้ยงไม่เป็น พ่อแม่ไม่เคยส่งเสีย ไม่เคยให้เงิน ไม่เคยพาเที่ยว ไม่เคยโทรมาแม้ตอนนั้นก็มีโทรศัพท์ทุกบ้านอยู่แล้ว ไม่เคยมาหาตั้งแต่เอาไปฝากเลี้ยง แม้บ้านจะไม่ไกลกันมากก็ตาม อยู่จังหวัดเดียวกัน เดินทางโดยรถยนต์ ซึ่งก็มีอยู่แล้ว (ไม่เกินครึ่ง ชม.ก็ถึง) เราก็พูดตามตรงว่าเราไม่มีความผูกพันอะไรกับพ่อแม่แม้แต่น้อย ไม่ได้รู้สึกรัก แต่เรากลับมาจากกรุงเทพก็จะมีของฝากไปให้แกตลอดนะ แต่ไม่ทราบว่าพ่อแม่มีความรัก ความผูกพันกับเราบ้างหรือป่าว พอเราเรียนจบแล้ว พ่อก็ได้สร้างบ้านอีกหลังไว้ใกล้ๆบ้านพ่อ โดยให้เรากับคนที่เลี้ยงเราไปอยู่บ้านใหม่ ไม่ให้เราทำงานในกรุงเทพ ให้เราไปสืบต่อกิจการ และเราก็ทำงานขายออนไลน์เล็กๆน้อยๆของเราด้วย(ซึ่งก็ขายมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว) คนที่เลี้ยงเราก็อายุมากแล้ว ไม่มีใครดูแล เริ่มมีโรคประจำตัว เราก็ต้องกลับไปดูแล พาไปหาหมอบ้าง พาไปซื้อของบ้าง เพราะท่านเลี้ยงเรามา เราก็ต้องดูแลกลับเนอะ แต่ปัญหาคือ เมื่อเราย้ายไปบ้านใกล้พ่อแม่ พ่อแม่ชอบควบคุมเราทุกอย่าง ห้ามนู่นั่นนี่ ห้ามออกไปไหนเลย แม้กระทั่งเวลากลางวัน พอเราออกจากบ้านไปแล้วกลับมา ไม่ว่าจะแค่ 5 นาที หรือไปเป็นวันก็ตาม ไม่ว่าจะบอกกล่าวก่อนหรือไม่บอก โดยส่วนใหญ่ถ้าเห็นพ่อไม่ได้มาก็จะไปเลย ไม่กล้าบอก เพราะบอกก็จะไม่พอใจ ไม่ให้เราไป ขนาดไปส่งของที่ไปรษณีย์ก็ยังไม่ให้เราไป แต่เราก็ต้องไป เพราะส่งของให้ลูกค้าเนอะ พอเรากลับมา พ่อก็จะไม่พอใจ(อย่างแรง) ทำข้าวของพัง เราเองก็เครียดสุดๆ อยากหนีไปให้ไกลๆไม่อยากกลับมาอีกแต่ติดตรงที่ว่า เราทิ้งคนที่เลี้ยงเรามาไม่ได้ ไม่มีใครดูแล และท่านก็ไม่เห็นด้วยกับการที่เราจะย้ายไปอยู่ที่อื่น ท่านบอกเขาเป็นพ่อแม่เรา เค้าจะทำไรก็เรื่องของเขา เราก็เฉยๆไว้  เราเองรู้สึกอึดอัดมากที่มีพ่อแม่ที่ไม่เคยรับฟังอะไรเราเลยแม้แต่น้อย เอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่ชอบควบคุมคนอื่น เราเคยมีอิสระคิดเองทำเองทุกอย่างมาสิบกว่าปี แต่ตอนนี้กลับโดนครอบงำ โดนล้วงความเป็นส่วนตัว ความอิสระ ความคิด หรือแม้กระทั่งการไปไหนมาไหนก็ไม่สามารถตัดสินใจเองได้  เพราะตอนนี้พ่อก็จะแอบมาส่องเราแทบตลอดว่าไปไหนไหม ถ้าไปมีโดน 100% เราเลยจอดรถไว้งั้นแระ ทั้งๆที่อธิบายไปแล้วว่าจอดไว้เฉยๆมันก็ทำให้แบตเสื่อม ยางเสื่อมรัยงี้ แกก็ไม่ฟังแถมเถียงว่ารถอกเองจอดไว้เป็นสิบๆปีไม่ได้ขับเลยไม่เห็นมีปัญหาอะไร เราเลยสายจอด ก็ไม่รู้จะทำไง รถก็เพิ่งซื้อมา ป้ายแดงอยู่เลย ตอนนี้ส่งของก็เรียกเคอรี่มารับที่บ้าน แพงหน่อยแต่ก็ต้องยอม

     มีใครพอทราบไหม ว่าทำไมพ่อแม่ถึงชอบเจ้ากี้เจ้าการ จู้จิกจุกจิก ห้ามโน่นนั่นนี่ ตอนเราโตแล้ว ตอนเด็กๆเราไม่เคยโดนบังคับ/ห้าม เลย อาจเพราะไม่ได้อยู่ด้วยกัน และพวกเขาไม่เคยมาหา แบบนี้พ่อแม่คิดว่าเราเป็นสิ่งของหรือป่าว อยากทราบอีกอย่างคือ พ่อแม่รักลูกและผูกพันกับลูกจริงหรือ เมื่อไม่ได้เลี้ยงเลยแม้แต่น้อย ไม่เคยแม้โทรหาหรือมาหาเลย ไม่เคยถามสารทุกข์สุขดิบเลย ได้แต่บังคับๆ และห้ามๆๆ วันๆมีเท่านี้จริงๆ เราเองเดี๋ยวนี้มีปัญหาก็ไม่ชอบเล่าให้คนที่บ้านฟัง โดนเฉพาะพ่อแม่ พอเล่าไป แกก็เอาไปใส่สีตีไข่ เล่าให้คนอื่นฟังแบบดัดแปลงข้อเท็จจริง ทำให้เราเสียหาย (เท่าที่รู้มาคือเป็นแบบนี้หลายเรื่องเลย) พอเราไม่เล่าก็โดนว่าอีกหาวว่าไม่เล่า (ก็ไม่อยากเล่านี่หว่า ไม่มีอารมณ์เล่าในเมื่อแกยังเป็นแบบนี้) เครียดดดดดดด ดอเด็กล้านตัว