กวีโมโครเวฟ

พยัญชนะ สระ วรรณยุกต์ มาเคล้าคลุก เรียงเป็นถ้อย ร้อยกรองหวาน ฉันทลักษณ์ แผนผัง ครั้งโบราณ ถ่ายทอดผ่าน สืบต่อมา ภาษากวี “โคลง” ”กลอน” “กาพย์” “ฉันท์” นั

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

ขอบคุณมิตรไมตรีที่ยื่นให้ อบอุ่นใจดั่งแสงแห่งสุริย์ฉาย ถ้อยอักษรพริ้มพร่างกลางมิวาย หลอมดวงหมายเป็นหนึ่งในกวี ร่วมสืบศิลป์ถิ่นไทยในคำกลอน ร่วมสั่งสอนร้อยรัดถ้อยความศรี แม้นผู้เขียนเพิ่งก้าวสู่เวที จะ

ผู้โดยสาร สามคน นั่งบนเครื่อง ต่างมีเรื่อง แสนสนุก มุกขำขัน คนญี่ปุ่น ขอผ้าห่ม พัลวัน ตัวหนาวสั่น เขานี้ มีเงิน "เย็น" หญิงด้านหลัง ร้องโอ๊ย โหยร่ำไห้ คือหญิงไทย สไบห่ม สวยสมเห็น เธอบอกแอร

0 จะบอกว่ารักหลงก็คงไม่ แต่หากไล่เลียงมองอาจฟ้องอยู่ อ่อนโยนที่แฝงเร้นด้วยเอ็นดู เผลอให้รู้เห็นบ้างเป็นบางครั้ง 0 ผูกพันในท่วงทีแบบพี่น้อง ห่วงจะป้องผองภัยก่อนใจจะสั่ง ที่ทุกการเคลื่อนขยับเกินยับยั้ง