พยัญชนะ สระ วรรณยุกต์
มาเคล้าคลุก เรียงเป็นถ้อย ร้อยกรองหวาน
ฉันทลักษณ์ แผนผัง ครั้งโบราณ
ถ่ายทอดผ่าน สืบต่อมา ภาษากวี

“โคลง” ”กลอน” “กาพย์” “ฉันท์” นั้น ช่างหวานนัก
คำเบาหนัก ไพเราะล้ำ สำเนียงนี่
คำสัมผัส นอกในเยี่ยง เสียงดนตรี
มโหรี ระดมโหม ประโลมใจ

ทั้งเรื่องจริง ทั้งเรื่อง ประโลมโลก
สนุกโศรก ปริ่มว่า น้ำตาไหล
แทรกคติ ธรรมะ ให้ละไกล
เรื่องสิ่งไหน เป็นบาปกรรม อย่าทำมัน

อัศจรรย์ ยิ่งนัก ตัวอักษร
ทั้ง“โคลง”“กลอน”“กาพย์”คำประพันธ์“ฉันท์”
รุ่นสู่รุ่น สืบทอด ส่งต่อกัน
ร่วมผลักดัน สรรค์สร้าง งานกวี