รัก...ผิดที่...ผิดเวลา

เมื่อเช้าเห็นคนทำงานก่อสร้าง เดินกันมา 4 คน ทุกคนหิ้วปิ่นโต คนละอัน เดินต่อมาอีกหน่อย เจอเด็กน้อยนักเรียน ก็หิ้วปิ่นโตอันเล็กๆ ลายการ์ตูนเป็ดด้วยน่ารักมาก ไม่ได้เห็นคนหิ้วปิ่นโตนานแล้ว เห็นแล้วนึกถึง

ฉันเป็นคนนึงที่ตั้งแต่ก้าวเข้าสู่มัธยมศึกษามา! ฉันไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลย! ฉันเคยมีเพื่อนสองคน! ที่เวลาไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด! ทุกครั้งที่อยู่กับพวกเขา! ฉันก็มีความสุขทุกครั้ง! แต่ก็อย่างที่หลายๆคนบอกว่า.

ในห้วงยามตะวันคล้อยของชีวิต ใครคนหนึ่งนั่งคิดในความหมาย ใครคนนั้นผ่านเรื่องราวมามากมาย ใครคนนั้นความตายใกล้เข้ามา แล้วนึกถึงเรื่องราวในคราวก่อน ความคิดย้อนสู่ห้วงยามเคยใฝ่หา ยามนั้นพร้อมเปี่ยมพลังในว

ตามหัวกท.เลยค่ะ ข่วงนี้เพื่อนจขกท. แฮปปี้กับการไปทำงานมาก ขนาด wfhได้ ยังอยากไปบริษัท เพราะที่ทำงาน มีมุมที่จัดคล้ายๆคาเฟ่ มีเครื่องทำกาแฟ เครื่องดื่มชงๆต่างๆ มีขนมอบ ขนมไทยต่างๆ ไว้บริการพนักงานฟรี

คือตอนแรกเรารุจักกันทางเฟสบุ้ค แฟนเรายู​กทม.เรายุยโส เรา2คนคบกับ3ปีเศษๆ โดยไม่เคยเจอกันเลยเพราะยุไกลและไม่มีตังที่มาหาอีกอย่างเราก้ยังเด้กยุ่​ พ่อแม่ยังหวง เลยแอบคบกันเงียบๆ เราด้แต่โทและคอลกันรอโอกาส

จขกท.......กำลังนึกว่ากินชาเย็นทำไมกินแล้วก็เป็นแบบนี้ทุกที(นอนไม่หลับ) . . . . . . . . . . . แต่ไม่เข็ด พรุ่งนี้กินอีก 55(คนมันดื้อ)

รู้สึกเหนื่อยใจ ทำอะไรก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ค่อยแฮปปี้ เบื่อการใช้ชีวิต รู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย ไม่จริงจังกับอะไรสักอย่าง รู้กสึกท้อบ่อยๆ อยู่กับใครก็เบื่อ เจออะไรนิดๆหน่อยๆกระทบใจก็ไม่เอาแล้ว ใครเคยเป็นแบบน

แฟนไปทำงานที่ต่างจังหวัดไกลมาก(ทางภาคใต้)อยากหาอะไรส่งฝากเขา เอาแบบที่ใช้งานได้ทุกวันแล้วแบบทึ่เค้าพกติดตัวตลอด หยิบขึ้นมาแล้สนึกถึงเรา. เพราะเค้าก้ไม่เหลือใครญาติพี่น้องที่ไหนเลย เค้าจะมีกำลังใจ รุสึ