..............ชราภาพ...........

ในห้วงยามตะวันคล้อยของชีวิต
ใครคนหนึ่งนั่งคิดในความหมาย
ใครคนนั้นผ่านเรื่องราวมามากมาย
ใครคนนั้นความตายใกล้เข้ามา

แล้วนึกถึงเรื่องราวในคราวก่อน
ความคิดย้อนสู่ห้วงยามเคยใฝ่หา
ยามนั้นพร้อมเปี่ยมพลังในวังชา
เป็นเสาค้ำที่พึ่งพาในกำลัง

แล้ววันหนึ่งร่างกายเริ่มถดถอย
สิ่งรอคอยคือกำลังที่ถอยหลัง
ที่เคยใช้ชีวิตทรงพลัง
กลับผุพังเพียงลุกยืนยังยากเย็น

จากขึ้นชื่อที่พึ่งพาของคนอื่น
จากเคยยื่นความช่วยเหลือใครยากเข็ญ
หลักแห่งบ้านคือสิ่งที่เคยเป็น
สิ่งที่เห็นปัจจุบันคือร่วงโรย

ต้องพึ่งพาหากจะหาในบางสิ่ง
ต้องพึ่งพิงเพียงเพราะท้องหิวโหย
ยามเจ็บไข้ได้เพียงร้องโอดโอย
รอลูกหลานโปรดโปรยเฝ้าดูแล

ในยามนี้จึงเข้าใจในสำนึก
จึงย้อนนึกความกร่อนสึกในบาดแผล
จึงรับรู้สรรพสิ่งล้วนผันแปร
จึงยอมรับความอ่อนแอของตนเอง

#กลอนจากแรงบันดาลใจในโรงพยาบาล
#ชราภาพ