คือเรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับรุ่นพี่คนนึงคือเราทำงานในโรงพยาบาลเดียวกันเราเป็นผู้ข่วยพยาบาลเขาเป็นชั่งซ้อมบำรุงของโรงบาลบอกก่อนนะว่าเรากับพี่เขาห่างกัน 9-10 ปี เราอายุ20 พี่เขา29-30 เราสองคนเคยคุยกันมาประมาณ2-3อาทิตย์เรารู้สึกดีกับเขามากมากถึงมากที่สุดเขาเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่นคุยด้วยแล้วสบายใจเป็นที่สุดทำให้เราลืมเรื่องที่เครียดๆอะไรหลายๆอย่างเรียกง่ายๆคือเขาทำให้เราแฮปปี้มากมาช่วงสองจะสามอาทิตย์พี่เขาถามเราว่าชอบเขาใข่มั้ยเราตอบว่าใช่(บอกก่อนนะว่าเราเป็นคนที่มึนและพูดจาตรงมากๆ)เขาบอกว่าพี่ขอเวลาคืนนึงนะพี่จะกลับมาให้คำตอบว่าเราจะเป็นแฟนกันมั้ยตอนนี้เราหูชาม๊ากกกกไม่เป็นอันทำงานจนเราวัดไข้คนไข้เสร็จทำอะไรเสร็จเรากลับมาแล้วตอบไปว่าน้องคนนี้จะรอคำตอบนะแล้วเราเลื้อนดูเฟสเขาโพสอะไรบางอย่างที่ว่า. "คุณโทรมาพูดให้ผมรู้สึกดีแล้วคุณกลับมาทำแบบนี้" อะไรสักอย่างนี้แหละไม่อยากจำแล้วหลังจากที่เราอ่านโฟสเสร็จแฃทเขาก็เด้งมาว่าไม่ต้องรอพี่นะพี่ยังลืมแฟนเก่าพี่ไม่ได้. ....
โคตรเจ็บ เราก็เลิกคุยกันไปประมาณ 1อาทติย์ เราก็ทักไปถามเขาเรื่องแผลที่ขาเขาว่าเป็นยังไงมั้งจนเราก็คุยกันมาเลื้อยๆผ่านไป1อาทิตย์วันนั้นเป็นวันหยุดของเราเราก็ไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนตามปกติ(บอกตรงนี้เลยนะว่าเราสายปาร์ตี้มากไปสุดออกสุด)แล้วพี่เขาก็ทักมาว่าทำไมยังไม่นอนคุยกับแฟนหราาาเราเลยตอบไปง่าไม่มีแฟนเว้ยยยยหลังจาดนั้นภาพก็ตัดมาตื่นตรงคำที่พูดว่าเราลองมาคบกันดูมั้ยตอนนั้นเหล้าทุกอย่างที่กินมาคือไม่มีผลไม่เมาเลยครับเราตกลงคบไปโดยไม่คิด(เพราะเรายังรู้สึกดีกับเขาอยู่นิดๆ)เราก็กลับมาหอพักแล้วภาพก็ตัดจำได้อีกทีคือเราอยู่ที่ห้องช่าง
**นี้คือดารเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเรา**
เรามีอะไรกันตั้งแต่เริ่มคบวันแรกอันนี้รู้นะว่าส่วนนึงเราก็ผิดที่เราไปหาเขาแต่ก็ชั่งเถอะ ... ในคืนนั้นเราถามเขาตลอดว่าจะจบแค่คืนนี้ใข่มั้ยพี่เขาตอบเราตลอดว่าคบสิคบแล้วพี่เขาก็ถามเรากลับว่าพรุ่งนี้จะจำอะไรได้มั้ยเนี๊ยเราก็ขภาพตัดมาตอนตีสามเราขอกลับหอก่อนตัดภาพมาตอนเช้าเลยเราตื่นประมาณ8โมงกว่าๆเราเครียดแบบเครียดมากเครียดถึงที่สุดเราไม่เคยเริ่มต้นความสัมพันธ์กับใครแบบนี้มาก่อนเราปรึกษาเพื่อนเราว่าเราจะบล๊อกเฟสไม่ติดต่อเขาเลยดีมั้ยคือเรากลัวกลัวมากกลัวห่าอะไรก็ไม่รู้เราทำตัวไม่ถูกแล้วเขาก็ทักมาหาเราตอน5โมงเช้าทักมาว่าตื่นยังจำได้มั้ยวันนี้เราเป็นอะไรกันแรกๆคือดีมากพอผ่านไปสามวันมันเริ่มไม่ใช่และพี่วันนึงคุยกัน4นาทีนานสุก4นาทีนี้คือทั้งวันนะแชทกันน้อยอันนี้เราเข้าใจนะว่างานที่โรงบาลมันเยอะมากไหนจะER OR OPD ห้องคลอดเรียกจนกระทั้งเราแกล้งเขาเอากล้องมาถ่ายรูปเขาบอกว่าพร้อมปัดกล้องหนีแล้วบอกว่าอย่าถ่ายเดี๋ยวก็เอาไปลงนั้นลงนี้อีกไม่เอาไม่ชอบ !! ไม่ชอบแต่รู้แฟนเก่าทร่ถ่ายคู่กันคือเยอะมากแถมไม่ลบเราอุส่าไม่โพฟกัสจุดนี้แต่แม้งอดน้อยใจไม่ได้แต่ก็เอาเถอะประเด็นคือเราไม่เคยไปไหนด้วยกันเลยตลาดอยู่แต่ข้างไข่ไม่เคยไม่เคยมาเดินกับเราเหตุผลที่บอกคือพี่ไม่มีตังพี่ไม่อยากออกไปไหนตัวเองก็รู้ง่าเขาเป็นหนี้ทุกวันนี้แม่พี่ทำกับข้าวมาให้ทุกวันพี่ทำตัวพี่เองตัวเองเข้าใจพี่ใช่มั้ยเราเลยไม่อยากพูดอะไรเรามีหน้าที่มาหานอนได้กันขึ่นเวรมาหานอนได้กันขึ่นเวรแบบนี้วนไปวนมากอยู่ทุกครั้งที่เขาอยู่เวรจนมาทำให้เราคิดว่าสรุปึออะไรว้ะรูปก็ไม่ให้ถ่ายไปไหนด้วยกันก็ไม่ไปจนมันมาถึงวันก่อนเราระเบิดใส่ก็นั้นแหละที่บอกไปข้ออ้างของเขาที่ฟังแล้วก็อืมเข้าใจดีไม่ว่ากันไม่อะไรอยู่แล้วเพราะส่วนใหญ่ชอบไปไหนคนเดียวมากกว่าแค่ที่เราพยามพูดกับเขาคือทำไมไม่มีมุมงุ้งงิ้งแบบคู่อื่นเขามั้งทำไมเราไม่มีมุมน่ารักน่ารักมั้งเราถามเขาพยามปัดหนีออกไปเรื่องอื่นจนอะโอเคกูเข้าใจและไม่อยากตอบคำถามเรื่องนี้
ถามหน่อยนะทุกคนที่เป็นๆอยู่คือตอนี้เราคนแก้เหงาหรือเราเป็นแค่ของเล่นกันแน่เข้าใจนะว่าคบกันยังไม่ถึงเดือนแต่แบบเห้ยกูคนนะครับ!!!
เราต้องทนความสัมพันธ์แบบนี้อีดนานเท่าไหร่💔
กระทู้นี้สร้างมาตอนตี2:44
**นี้คือดารเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเรา**
เรามีอะไรกันตั้งแต่เริ่มคบวันแรกอันนี้รู้นะว่าส่วนนึงเราก็ผิดที่เราไปหาเขาแต่ก็ชั่งเถอะ ... ในคืนนั้นเราถามเขาตลอดว่าจะจบแค่คืนนี้ใข่มั้ยพี่เขาตอบเราตลอดว่าคบสิคบแล้วพี่เขาก็ถามเรากลับว่าพรุ่งนี้จะจำอะไรได้มั้ยเนี๊ยเราก็ขภาพตัดมาตอนตีสามเราขอกลับหอก่อนตัดภาพมาตอนเช้าเลยเราตื่นประมาณ8โมงกว่าๆเราเครียดแบบเครียดมากเครียดถึงที่สุดเราไม่เคยเริ่มต้นความสัมพันธ์กับใครแบบนี้มาก่อนเราปรึกษาเพื่อนเราว่าเราจะบล๊อกเฟสไม่ติดต่อเขาเลยดีมั้ยคือเรากลัวกลัวมากกลัวห่าอะไรก็ไม่รู้เราทำตัวไม่ถูกแล้วเขาก็ทักมาหาเราตอน5โมงเช้าทักมาว่าตื่นยังจำได้มั้ยวันนี้เราเป็นอะไรกันแรกๆคือดีมากพอผ่านไปสามวันมันเริ่มไม่ใช่และพี่วันนึงคุยกัน4นาทีนานสุก4นาทีนี้คือทั้งวันนะแชทกันน้อยอันนี้เราเข้าใจนะว่างานที่โรงบาลมันเยอะมากไหนจะER OR OPD ห้องคลอดเรียกจนกระทั้งเราแกล้งเขาเอากล้องมาถ่ายรูปเขาบอกว่าพร้อมปัดกล้องหนีแล้วบอกว่าอย่าถ่ายเดี๋ยวก็เอาไปลงนั้นลงนี้อีกไม่เอาไม่ชอบ !! ไม่ชอบแต่รู้แฟนเก่าทร่ถ่ายคู่กันคือเยอะมากแถมไม่ลบเราอุส่าไม่โพฟกัสจุดนี้แต่แม้งอดน้อยใจไม่ได้แต่ก็เอาเถอะประเด็นคือเราไม่เคยไปไหนด้วยกันเลยตลาดอยู่แต่ข้างไข่ไม่เคยไม่เคยมาเดินกับเราเหตุผลที่บอกคือพี่ไม่มีตังพี่ไม่อยากออกไปไหนตัวเองก็รู้ง่าเขาเป็นหนี้ทุกวันนี้แม่พี่ทำกับข้าวมาให้ทุกวันพี่ทำตัวพี่เองตัวเองเข้าใจพี่ใช่มั้ยเราเลยไม่อยากพูดอะไรเรามีหน้าที่มาหานอนได้กันขึ่นเวรมาหานอนได้กันขึ่นเวรแบบนี้วนไปวนมากอยู่ทุกครั้งที่เขาอยู่เวรจนมาทำให้เราคิดว่าสรุปึออะไรว้ะรูปก็ไม่ให้ถ่ายไปไหนด้วยกันก็ไม่ไปจนมันมาถึงวันก่อนเราระเบิดใส่ก็นั้นแหละที่บอกไปข้ออ้างของเขาที่ฟังแล้วก็อืมเข้าใจดีไม่ว่ากันไม่อะไรอยู่แล้วเพราะส่วนใหญ่ชอบไปไหนคนเดียวมากกว่าแค่ที่เราพยามพูดกับเขาคือทำไมไม่มีมุมงุ้งงิ้งแบบคู่อื่นเขามั้งทำไมเราไม่มีมุมน่ารักน่ารักมั้งเราถามเขาพยามปัดหนีออกไปเรื่องอื่นจนอะโอเคกูเข้าใจและไม่อยากตอบคำถามเรื่องนี้
ถามหน่อยนะทุกคนที่เป็นๆอยู่คือตอนี้เราคนแก้เหงาหรือเราเป็นแค่ของเล่นกันแน่เข้าใจนะว่าคบกันยังไม่ถึงเดือนแต่แบบเห้ยกูคนนะครับ!!!
เราต้องทนความสัมพันธ์แบบนี้อีดนานเท่าไหร่💔