เรามีลูกอยู่สองคน คนโตอายุ8ขวบ คนเล็ก 2ขวบ3เดือน ซึ้งการเลี้ยงเด็กในแต่ละวัยมะนต้องต่างกันใช่มัย
จึงอยากถามทุกคนว่าสิ่งที่เรายกตัวอย่างต่อไปนี้เอราทำผิดหรือเปล่า
1. ลูกคนโตเราเริ่มให้เคารู้จักช่วยเหลือตัวเอง ให้หัดทำอะไรเอง ส่วนคนเล็กก็สอนเช่นกันเคาก็ทำได้ตามวัยของเคา
เรามักจะสอนคนโตเสมอว่าให้รักน้องมีกันสองคนต้องรักกัน ซึ้งเคาก็ช่วยเป็นอย่างดี. มักจะมีคนว่าใช้แต่ลูกคนโต
(แล้วจะให้เราใช้ใครละ)
2.คนเล็ก มักจะมีคนมาเล่นด้วยและอุ้มไปซื้อของเล่นเป็นประจำ ทุกวัน ย้ำว่าทุกวัน เราบอกว่าจะทำให้เด็กเคยตัวติดนิสัยเดียวจะทำให้เอาแต่ใจ. มักจะถูกบอกว่า
- ก็แค่เด็กไม่เป็นรัยหรอก
-อยากซื้อให้จะทำมัย
3.พอเรานานๆซื้อให้ลูกที กลับถูกว่าเลี้ยงลูกเอาแต่ใจ
4.คนโตเราจะสอนตั้งแต่เด็กว่าแม่ไม่ใช้คนรวยแม่ซื้อของแพงๆให้ไม่ได้บ่อยๆนะ ถ้าวันเกิดเราก็จะซื้อของที่เคาอยากได้ให้ ไปไม่ซื้อพร่ำเพรื่อ เพราะเคาเริ่มโตเราก็สอนแบบนี้มาตลอด จะถูกต่อว่าๆ รักลูกไม่เท่ากันมั่งละ (แต่ของเล่นของคนเล็กเราก็ไม่ได้ซื้อให้นะพวกคุนๆที่ต่อว่าเรานั้นแหละที่พากันซื้อให้แต่เรากลับกลายเป็นคนผิดสะงั้น)
5.เวลาออกมาข้างนอกพอลูกทำอะไรผิดหรือไม่ถูก เรามักจะดุต่อว่าและสอนนะตอนนั้น
พอเป็นคนโต ก็จะถูกคนว่าๆ ทำมัยต้องว่าลูกต่อหน้าคนอื่น
พอเป็นคนเล็ก ก็จะถูกต่อว่าๆ เด็กตัวแค่นี้จะรู้เรื่องอะไร แต่ลูกเราบอกให้ทำอะไรเคาก็รู้เรื่องหมดแล้วนะ
6.พอเราไม่ดุลูกเวลาอยู่ข้างนอกแต่กลับมาบอกสอนที่บ้านว่าสิ่งที่เคาทำตอนนั้นมันไม่ดี ก็จะถูกว่าอีกว่า เป็นแม่ถาษาอะไรไม่รู้จักบอกสอนลูก ลูกทำผิดยังไม่ว่าอีก อืมมม พอเราว่าก็ด่าเรา
7.การรื้อของเหมือนกัน พอลูกเรารื้อเราดุลูก มักจะมีคนว่า ปล่อยเคาเล่นไปสิจะอะไรนักหนา. พอเราปล่อยให้รื้อให้เล่นก็ด่าเราว่าไม่ดุไม่ด่าลูก
และยังมีเรื่องอื่นๆอีกมากมายที่ถูกคนภายนอกต่อว่า ทุกวันนี้เครียดมากกับคำพูดของคน เพราะไม่รู้จะต้องทำตัวยังงัยให้มันถูก พอทำแบบนี้ก็ว่าไม่ดีทำมมัยไม่ทำแบบนั้น พอทำแบบนั้นก็ว่าไม่ดีทำมะยไม่ทำแบบนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรเราก็ผิดไปหมดจนรู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ดี มัยแย่มากเลยหรอ
ขอถามความเห็นจากคนอ่านว่าเราเป็นแม่ที่แย่มากใช่มัย
จึงอยากถามทุกคนว่าสิ่งที่เรายกตัวอย่างต่อไปนี้เอราทำผิดหรือเปล่า
1. ลูกคนโตเราเริ่มให้เคารู้จักช่วยเหลือตัวเอง ให้หัดทำอะไรเอง ส่วนคนเล็กก็สอนเช่นกันเคาก็ทำได้ตามวัยของเคา
เรามักจะสอนคนโตเสมอว่าให้รักน้องมีกันสองคนต้องรักกัน ซึ้งเคาก็ช่วยเป็นอย่างดี. มักจะมีคนว่าใช้แต่ลูกคนโต
(แล้วจะให้เราใช้ใครละ)
2.คนเล็ก มักจะมีคนมาเล่นด้วยและอุ้มไปซื้อของเล่นเป็นประจำ ทุกวัน ย้ำว่าทุกวัน เราบอกว่าจะทำให้เด็กเคยตัวติดนิสัยเดียวจะทำให้เอาแต่ใจ. มักจะถูกบอกว่า
- ก็แค่เด็กไม่เป็นรัยหรอก
-อยากซื้อให้จะทำมัย
3.พอเรานานๆซื้อให้ลูกที กลับถูกว่าเลี้ยงลูกเอาแต่ใจ
4.คนโตเราจะสอนตั้งแต่เด็กว่าแม่ไม่ใช้คนรวยแม่ซื้อของแพงๆให้ไม่ได้บ่อยๆนะ ถ้าวันเกิดเราก็จะซื้อของที่เคาอยากได้ให้ ไปไม่ซื้อพร่ำเพรื่อ เพราะเคาเริ่มโตเราก็สอนแบบนี้มาตลอด จะถูกต่อว่าๆ รักลูกไม่เท่ากันมั่งละ (แต่ของเล่นของคนเล็กเราก็ไม่ได้ซื้อให้นะพวกคุนๆที่ต่อว่าเรานั้นแหละที่พากันซื้อให้แต่เรากลับกลายเป็นคนผิดสะงั้น)
5.เวลาออกมาข้างนอกพอลูกทำอะไรผิดหรือไม่ถูก เรามักจะดุต่อว่าและสอนนะตอนนั้น
พอเป็นคนโต ก็จะถูกคนว่าๆ ทำมัยต้องว่าลูกต่อหน้าคนอื่น
พอเป็นคนเล็ก ก็จะถูกต่อว่าๆ เด็กตัวแค่นี้จะรู้เรื่องอะไร แต่ลูกเราบอกให้ทำอะไรเคาก็รู้เรื่องหมดแล้วนะ
6.พอเราไม่ดุลูกเวลาอยู่ข้างนอกแต่กลับมาบอกสอนที่บ้านว่าสิ่งที่เคาทำตอนนั้นมันไม่ดี ก็จะถูกว่าอีกว่า เป็นแม่ถาษาอะไรไม่รู้จักบอกสอนลูก ลูกทำผิดยังไม่ว่าอีก อืมมม พอเราว่าก็ด่าเรา
7.การรื้อของเหมือนกัน พอลูกเรารื้อเราดุลูก มักจะมีคนว่า ปล่อยเคาเล่นไปสิจะอะไรนักหนา. พอเราปล่อยให้รื้อให้เล่นก็ด่าเราว่าไม่ดุไม่ด่าลูก
และยังมีเรื่องอื่นๆอีกมากมายที่ถูกคนภายนอกต่อว่า ทุกวันนี้เครียดมากกับคำพูดของคน เพราะไม่รู้จะต้องทำตัวยังงัยให้มันถูก พอทำแบบนี้ก็ว่าไม่ดีทำมมัยไม่ทำแบบนั้น พอทำแบบนั้นก็ว่าไม่ดีทำมะยไม่ทำแบบนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรเราก็ผิดไปหมดจนรู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ดี มัยแย่มากเลยหรอ