ดูเพื่อนบ้าน ๒ ทีมจากอาเซี่ยน เห็นชัดๆเลยว่าความมุ่งมั่นต่างจากไทยหลายขุม หลายๆคนอาจไม่ยอมรับแต่มันเป็นจริงไปแล้ว ตั้งแต่ aff เราแทบจะเล่นบอลขี้เกียจ ไม่ค่อยวิ่ง กลางหรือกรวยให้เค้าเลี้ยงมายิง ปล่อยเค้ามีโอกาสส่องไกล แฟนหลายคนบอกว่าเก็บแรงไว้เล่นเอเชี่ยนคัพ ไม่มีใครอยากเจ็บ

เพราะทัศนคติแบบนี้ไง คิดแต่รายการหน้า แทนที่จะคิดว่าต้องเต็มที่ทุกนัด เวียดนามใส่หมดยันนัดชิง มากกว่าไทย รายการนี้เค้าก็ยังวิ่งๆๆ แบบพี่ตูน วิ่งบดอิรักไปเรื่อยๆ ทั้งที่ก็เหนื่อยใน aff เหมือนกัน ดูกลางเค้าสิวิ่งเป็นม้า ที่สำคัญออกบอลเร็วกว่ากลางไทยสมัยซิโก้ด้วยซ้ำ

ผมว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่โค้ชอย่างเดียวแล้วที่ต้องรับผิดชอบ สมาคมที่ยังปล่อยให้ไทยลีกเล่นแบบสโลไลด์ นักบอลที่ยังไม่จริงจังในการซ้อม ดูได้จากร่างกายที่ขี้ก้าง เจอชนเบียดกระเด็นระดับเอเชีย เพราะเค้าชนจริง หนักจริง แต่บ้านเราซ้อมก็เกรงใจกันว่าเข้าหนักไปป่าว ไม่ได้จริงจังเท่าเค้า สังเกตุในยุโรปมีข่าวเจ็บจากสนามซ้อมบ่อยมากๆ คิดว่าซ้อมทำไมมันเจ็บหนักกัน เค้าอาจจะจริงจังมาก เข้าสุด พอแข่งจริงมันก็จะเกิดความคุ้นชิน

ถ้าเรายังไม่เริ่มสร้างทัศนคติเอาจริงเอาจังในการฝึกซ้อม เน้นร่างกายให้แข็งแกร่ง อย่าบอกว่าจะทำให้ความคล่องตัวลดลง ผมไม่เห็นโรนัลโด้จะลดลงเลย มีแต่เร็ว แข็งขึ้นด้วยซ้ำ วอนสโมสรจัดหนักนักเตะไทยลีกให้เล่นคุ้มเงินเดือนหลักแสน หรือหลายๆแสนด้วย