เจอเพื่อนร่วมงานที่รู้สึกว่า "ไม่อยากเข้าใกล้หรือคุยกัน" อยากหาวิธีรับมือหรือป้องกันหน่อยครับ

สวัสดีครับ ผู้คนที่มาอ่านกระทู้ของผม ขอขอบคุณสละเวลามาอ่านปัญหาของผม

ผมอยากรู้วิธีรับมือกับเพื่อนร่วมงานที่ไม่อยากเข้าใกล้หรือคุยนะครับ ตามหัวข้อกระทู้

ผมในตอนนี้อยู่ปี 4 จะใกล้จบการศึกษาแล้ว อาจารย์มอบงานโปรเจคที่เป็นตัวตัดสินว่าคุณนั้น "จบ" หรือ "ไม่จบ" และผมก็รู้ดีว่าขั้นตอนต่อไปคือ "หาเพื่อนที่ไว้ใจหรือสนิทมาทำโปรเจคร่วมกัน" แต่อาจารย์ตั้งเงื่อนไขว่าต้องจับ"คู่" ไม่ก็ จับกลุ่ม "สามคน" เท่านั้น ไม่ให้ทำคนเดียว อีกเงื่อนไขหนึ่งบอกว่า ห้องไหนมีเศษ ให้จับสามเท่านั้น ที่เหลือจับคู่ ประมาณว่า ห้อง 1 มี 29 คน  เมื่อจับคู่กันทั้งหมด 29 หาร 2 เท่ากับ 19 คู่ หรือ 28 คน จะเหลือเศษ 1 คน ตามเงื่อนไขที่ว่าห้องไหนมีเศษจับสามคน ผมรู้ว่าคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ คิดว่าเกี่ยวอะไรกับเพื่อนที่ไม่เข้าใกล้  นั้นแหละครับ จุดผันเปลี่ยนอยู่ตรงนี้  เมื่อผมหันมาจับกลุ่มเพื่อนชี้ 3 คนนั้น จู่ๆ มีเพื่อนอีกคนมาสะกิดไหล่ผม บอกว่า "นี้ๆ ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้นะ คือขอหนึ่งในกลุ่มพวกนาย มาเปลี่ยนกับชั้นได้ไหม" พวกนายงงสักพัก และเข้าใจทันทีเมื่อเพื่อนที่มาขอเปลี่ยนชี้ไปทางคนที่พวกผมเกลียดมากกกกกก ย้ำว่า"เกลียดเข้าไส้" ผมขอเรียกคนนั้นว่า "ไอ้เวร" แล้วกันครับ ต่อนะครับ แน่นอนว่าพวกผมไม่มีใครอยากจับคู่ไอ้เวรนั้น แต่เพื่อนที่มาขอพวกผมก็รักด้วย และเดี๋ยวเพื่อนคนนี้เป็นคนไม่อดทนมากเท่าไร อีกฝ่าย"ไอ้เวร"มันร้ายลึกด้วย กลัวเพื่อนคนนี้จะไม่จบพร้อมไอ้เวร ต้องเป็ยบ้าเข้าสักวันแน่ๆ พวกผมจึงตกลง มาปรึกษากันว่า ใครจะจับคู่กับไอ้เวร  เมื่อพิจารณาทั่วๆ เพื่อนชี้สองคน ต่างเป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่ กลัวว่าจะเป็นเรื่อง หวยจึงออกมาเป็นผม ผมนั้นพูดจากใจว่า ไม่อยากจับคู่กับไอ้เวรนั้นสุดๆ แต่ต้องทำ เมื่อผมจับคู่กับมันแล้ว แรกๆ ก็ผ่านไปราบรื่นดี แต่อยู่มาวันหนึ่ง ผมต้องไปบ้านมันเพื่อทำงานด้วย คราวนี้ผมพาพี่สาวมาด้วยเพราะเดี๋ยวเสร็จงานนี้จะไปซื้อของต่อเลย ระหว่างนั้นจู่ๆ ไอ้เวรนี้ดันอยากเล่าเรื่องตอนที่ผมกับมันนั้นยังไม่สนิทเท่าไร และไม่รู้จักสันดานด้วย ตอนนั้นเมื่อ ปี 1 ผมกับไอ้เวร ได้รับมอบหมายให้ส่งงานของอาจารย์ไปส่งตึกลงทะเบียน เมื่อไปส่งแล้ว เจออาจารย์เข้มงวดเข้าพอดีแล้วเขาเป็นคนจมูกไวต่อบุหรี่มาก อาจารย์จึงจับพวกผมมาค้นตัว เจอซองบุหรี่ กับขวดเหล้าจิ๋ว 2 ขวด จากตัวไอ้เวร และตัวผมนั้นไม่มีของเหล่านั้นด้วย ไอ้เวรโดนอาจารย์เรียกพบผู้ปกครองคนเดียว เพราะผมนั้นยืนยันว่าไม่ได้สูบและดื่มแน่นอน แรกๆ อาจารย์ไม่เชื่อเท่าไร สักพัก ยามคนหนึ่งผ่านมา คนนี้อาจารย์สนิทด้วย ยามถามว่า"เกิดอะไรขึ้น" อาจารย์บอกไปตามสถานการณ์ และโชคเข้าข้างผม เพราะยามนี้คือเพื่อนข้างบ้านผมสนิทมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว ผมจึงรอด มาจุดเซอร์ไพรส์ ไอ้เวรนี้ดันมาดักแปลงเรื่องราวใหม่ซะงั้น มันบอกว่า ผมนั้นยัดเยียดให้มันสูบและดื่มเป็นเพื่อนหน่อย เผอิญหลักฐานทุกอย่างอยู่ที่มันคนเดียว บวกกับไอ้คนช่วยไว้จึงไม่โดน พูดด้วยน้ำเสียง...น่ากระทืบมาก "พี่สาวรู้ไหม น้องพี่น่ะแสบ ปล่อยผมโดนคนเดียวไม่ช่วย"เพื่อน"เลย ผมน่ะต้องโดนพ่อแม่ว่า ร้องไห้หนักเลย" ...ไอ้...อยากเปลี่ยนจาก"เวร" เป็น "ตัวเงินตัวทอง" มากกจากใจ และผมก็ยิ้มรับบอกว่า ขอโทษ ไป ทั้งๆ ที่ไม่อยากพูดคำนี้เลย คือแบบอยากมอบรางวัลออสการ์ สาขาหน้าทองคำมากก อารมณ์ในตอนนั้นคือ อยากชกหน้าสุดๆ จะหุบปากเหม็นเน่านั้น และไม่พอสายตามันแทะโลมพี่สาวผมตั้งแต่เข้ามาในบ้านแล้ว ที่สำคัญผมเกลียดตัวผมตอนนี้มาก ที่ปล่อยให้มันทำแบบนั้น เมื่อเสร็จงาน ผมรีบออกจากบ้านมัน ไม่หายใจร่วมอีก ผมนั้นกลัวมาก พี่สาวผมจะเชื่อเรื่องที่มันบอก แต่พี่บอกว่า "เหนื่อยหน่อยนะที่อดทนไม่ต่อย" ผมตกใจจนพี่หัวเราะออกมาเบาๆ "น้องนี้คิดว่าชั้นจะเชื่อไอ้ผู้ชายหยาบนั้นหรือไง พี่รู้จักนายมากี่ปีแล้ว" ผมนั้นรู้สึกผิดมากที่ไม่เชื่อใจพี่เลย และเวลาผ่านไป จนใกล้ปีใหม่ อาจารย์ประกาศว่า ให้พวกผมเขียนใบแจ้งจบ ก่อนเดือน ช่วงนี้ผมอารมณ์เสียมาก ใครถามกับผม จะตอบปัดๆ ไป และกลายเป็นปัญหาที่ตามคือ แม่มาถามว่าเขียนใบแจ้งจบยังลูก ผมนั้นตอบไปว่า ไม่รู้เขียนยังไง ทั้งที่รู้แต่ไม่อยากทำ เผอิญหรือเวรกรรมยังไงไม่รู้ ไอ้เวรดันมาโผล่ได้จังหวะพอดี แม่จึงบอกว่าผมเขียนใบแจ้งจบไม่ได้ มันเลยสอนเขียนให้ แรกผมไม่อะไร แค่เสียอารมณ์กว่าเดิมที่แม่ไปถามมัน วันต่อมา จากที่อารมณ์เกือบดีล่ะ ต้องเสียใหม่อีกรอบ เพราะ มันไปปากสว่างบอกชาวบ้านชาวช่องที่เรื่องดักแปลงว่า ผมเขียนแจ้งจบไม่เป็น แม่ผมจึง"คลาน"มาขอร้องให้สอน คือ... ผมนั้นวิ่งมาจะกระชากคอมันและต่อยกะให้เลือดเน่าๆ มันไหลออกมา แต่ได้เพื่อนชี้ผม สองคนมาห้ามไว้ทัน ผมจำได้ว่า ตอนนั้นผมด่าคำหยาบคายมากมายมันไป แต่มันมัวแต่พูดเมาส์มอยจึงไม่สนใจที่ผมด่าเลยสักนิด อารมณ์เดือดจนเกือบขอบเขตความอดทน  เพื่อนทั้งสองได้ลากผมออกมาสงบสติ เพื่อนที่ขอเปลี่ยนกับผมตอนแรก มาขอโทษที่โยนปัญหามาให้ผม  เอาจริงๆ ลึกในใจผมนั้น ปัญหาแบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นกับผมถ้าเพื่อนคนนี้ไม่ม่ขอเปลี่ยน แต่ผมได้รับปากแล้วจะโกรธเพื่อนคนนี้ก็ไม่ถูกเท่าไร ปัญหาต่อมาคือ "ความโง่ของตัวเอง" วันสิ้นปี ผมกับมันเกิดอะไรขึ้นไม่รู้ มันโมโหบอกว่า ถ้าไม่อยากทำงานกับมัน ทำไมไม่บอก มาจับคู่กับมันทำไม งานไม่เดินหน้าเลย ฯลฯ คือส่วนหนึ่งเพราะมันทำงานไม่เป็น และผมทำให้ เมื่องานเสร็จมันตรวจ ปรากฎว่า มันไม่พอใจ คือ...อะไร ยังไง ต้องการอะไรจากผม ผมอยากพูดออกไปว่า "เอ่อ! กูไม่อยากทำงานกับอยู่แล้ว ไม่มีใครอยากทำงานกับด้วย" แต่ทำไม่ได้ เดี๋ยวผมไม่จบด้วย จึงต้องกลับไปว่า ป่าว ไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่พูดไม่เก่ง ไม่รู้จะพูดยังไง ฯลฯ พูกเอาอกเอาใจมัน ผมกลายเป็นคนที่ผมไม่อยากเป็นซะแล้ว ต้องมานั่งเลียขาแบบนี้ และความโง่ของผมดันไปหลงเชื่อคำพูดว่า "เค้าอยากให้นายได้ทำงานเพื่อที่จะรู้ว่าเนื้อหาตรงนี้เป็นไง อาจารย์ถามนายจะตอบได้ด้วย เพราะนายพูดไม่เก่งเดี๋ยวคะแนนน้อย"  ผมเกลียดตัวเองมากกกก ตอนนี้อยากเอาDHA มาเสริมความฉลาดให้ตัวเองมาก มันหลอกใช้งานผมชัดๆ ตอนนี้ผมระแวงทุกอย่างที่เกี่ยวกับมันมากก ต้องมาอัดเสียง อัดวีดีโอ แชทกับมันต้องแคปรูปเก็บไว้ งานทุกงานต้องเชฟเก็บไว้พร้อมบอกวันเวลาด้วยว่าผมเป็นทำ เพราะลางสังหรณ์ผมบอกว่าเมื่อผมหมดประโยชน์ มันจะเททิ้ง โบยความผิดของมันเป็นของผม ความพยายามของผมเป็นของมัน

เรื่องก็จะตามนี้ ผมกังวลและระแวงจนเป็นบ้าแล้ว  ผมแค่คุยกับมันพลังงานหายไปพริบตา กลัวจะเป็นลมเป็นแล้งเข้าสักวัน ใครมีวิธีรับมือหรือป้องกันจากไอ้เวรนี้ไหมครับ ผมขอจริงๆจังๆ ไม่ไหวแล้ว แค่ปรึกษากับเพื่อน ครอบครัวทุกอย่างแล้ว ไม่หายเลย ประมาณผมอยากโต้ตอบบ้าง แบบไม่ให้มันรู้นะครับ

ใครมีวิธีอะไรมาบอกได้นะครับ  ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ