มีปัญหาอยากปรึกษาค่ะ
เรื่องราวคือว่า เรามีปัญหากับเพื่อนซึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทกันและทำงานที่เดียวกัน เขาไปใส่ร้ายเรากับเพื่อนทีละคนสองคน จนตอนนี้เพื่อนเกลียดเรากันเกือบหมดแล้ว เรามีหลักฐานที่สามารถเอามาแฉเพื่อนคนนี้ได้ แต่เจ้านายซึ่งก็เป็นญาติผู้ใหญ่ของเราเอง ขอให้เราจบเรื่องด้วยการเงียบ และไม่จองเวร ให้ปล่อยวาง และปล่อยให้เป็นไปตามเวรกรรม เขาไม่อยากให้เกิดความวุ่นวาย จริงๆ เขาขอเรามาตั้งแต่ตอนเกิดเรื่องใหม่ๆ เพราะคิดว่าเดี๋ยวทุกอย่างคงดีขึ้น แต่จนถึงทุกวันนี้เลยมาเป็นปีแล้ว สถานการณ์กลับยิ่งแย่สำหรับเรา
ตอนนี้เราเครียดมากเพราะเหมือนเราเป็นฝ่ายผิดทั้งที่เรื่องจริงมันไม่ใช่ ส่วนอีกคนก็เหมือนเป็นคนจริงใจ และมีเพื่อนรักมากมาย
ซึ่งการที่เราไม่ทำอะไรมันกลับเหมือนเรายอมรับผิด แต่จะมีใครรู้ไหมว่าเรายอมเพราะเกรงใจผู้ใหญ่ เราเองไม่ได้คิดอยากจองเวรหรือแก้แค้นอะไรเขา แต่บางทีเราก็รู้สึกว่าเหมือนตัวเอง "โง่" ที่ยอมอยู่เฉย
เพื่อนๆ มีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้บ้างคะ หรือมีวิธีคิดอย่างไรให้เรารู้สึกดีกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
การยอมคนปล่อยให้เป็นไปตามเวรกรรมยังใช้ได้ไหมกับยุคสมัยนี้
เรื่องราวคือว่า เรามีปัญหากับเพื่อนซึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทกันและทำงานที่เดียวกัน เขาไปใส่ร้ายเรากับเพื่อนทีละคนสองคน จนตอนนี้เพื่อนเกลียดเรากันเกือบหมดแล้ว เรามีหลักฐานที่สามารถเอามาแฉเพื่อนคนนี้ได้ แต่เจ้านายซึ่งก็เป็นญาติผู้ใหญ่ของเราเอง ขอให้เราจบเรื่องด้วยการเงียบ และไม่จองเวร ให้ปล่อยวาง และปล่อยให้เป็นไปตามเวรกรรม เขาไม่อยากให้เกิดความวุ่นวาย จริงๆ เขาขอเรามาตั้งแต่ตอนเกิดเรื่องใหม่ๆ เพราะคิดว่าเดี๋ยวทุกอย่างคงดีขึ้น แต่จนถึงทุกวันนี้เลยมาเป็นปีแล้ว สถานการณ์กลับยิ่งแย่สำหรับเรา
ตอนนี้เราเครียดมากเพราะเหมือนเราเป็นฝ่ายผิดทั้งที่เรื่องจริงมันไม่ใช่ ส่วนอีกคนก็เหมือนเป็นคนจริงใจ และมีเพื่อนรักมากมาย
ซึ่งการที่เราไม่ทำอะไรมันกลับเหมือนเรายอมรับผิด แต่จะมีใครรู้ไหมว่าเรายอมเพราะเกรงใจผู้ใหญ่ เราเองไม่ได้คิดอยากจองเวรหรือแก้แค้นอะไรเขา แต่บางทีเราก็รู้สึกว่าเหมือนตัวเอง "โง่" ที่ยอมอยู่เฉย
เพื่อนๆ มีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้บ้างคะ หรือมีวิธีคิดอย่างไรให้เรารู้สึกดีกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ