สวัสดีครับ ตอนนี้ผมเรียนอยู่ชั้นม.4 นะครับ เดี๋ยวผมจะขอเล่าสิ่งที่ผมเจอมาใน "มุมมอง" ผมก่อนนะครับ
คือด้วยความที่ผมเรียนม.4 คนละโรงเรียนกับโรงเรียนตอนม.ต้น ผมค่อนข้างเจวามแตกต่างของโรงเรียนเก่ากับโรงเรียนตอนนี้มากเลยครับ
ตอนม.ต้น ผมรู้สึกว่าตัวเองร่าเริง มีความสุขมากกว่าตอนนี้การใช้ชีวิตกับเพื่อนตอนม.ต้น ยอมรับครับว่ามีปัญหากับเพื่อนในห้อง แต่ก็ยังมีเพื่อนสนิทอยู่ครับ
ตอนนี้ โรงเรียนที่ผมเรียนปัจจุบัน ผมไม่มีเพื่อนสนิทในห้องเลย รู้สึกว่าตัวเองไม่เข้ากับคนอื่นอะครับ ทั้งๆที่พยายามปรับตัวแล้วแต่ก็ไม่ได้รู้สึกช่วยอะไรเลย
การเรียนที่นี่ค่อนข้างกดดันมากครับ ตอนเทอมแรกการสอบกลางภาคค่อนข้างหน้ากังวลเลย แต่รอบนี้ก็ปรับตัวได้แล้วครับ
กิจกรรมที่นี่คอนข้างเยอะ และซ้อมหนักเช่นกันครับ
ก็ผมจะขอเล่าปัญหาเกี่ยวกับกับเพื่อนและกิจกรรมก่อนนะครับ
คือผมไม่สามารถปรับตัวเข้ากับเพื่อนในห้องได้เลย ทั้งๆที่พยายามแล้ว ขนาดเพื่อนห้องอื่นเรายังสามารถเข้าหาและสนิทได้ง่ายกว่าอะครับ
และเพื่อนในห้องผมก็มีกลุ่มกันเกือบหมดเลย แล้วทีนี้ครับ เวลาทำงานกลุ่ม ผมจะค่อนข้างเป็นเศษบ่อยๆ แต่ผมชินแล้วครับ เพราะผมรู้สึกว่าต้องยอมรับในส่วนนี้ แต่แล้วมันก็มีเพื่อนในกลุ่มของผมโยนงานมาให้ทำครับ มิหนำซ้ำ ยังมีงานกลุ่มที่ให้จับกลุ่มกันเอง โดยงานชิ้นนี้ให้อัดคลิป รอบแรกผมก็มีกลุ่มนะครับ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นว่าผมไม่มีกลุ่ม
ต่อมาเรื่องกิจกรรม ที่นี่กิจกรรมเยอะมากครับ การเข้าชมรมที่นี่มีทั้งแบบคัดคนเข้าและไม่คัดครับ ผมก็ลองไปคัดแต่ผมก็ไม่ติด ซึ่งผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากครับ แต่มันก็มีกิจกรรมกีฬาสีอันนึง ที่ผมไปคัดแล้วติด แต่มันซ้อมหนักครับ ผมก็เลยออก แต่รุ่นพี่ที่ซ้อมเค้าไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด สุดท้ายความสัมพันธ์ของผมกับรุ่นพี่และคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไปครับ ซึ่งมันทำให้เรามองหน้ากันไม่ติด แต่ที่แย่กว่านั้นคือ เพื่อนผมในห้องที่ทำกิจกรรมนั้นด้วย ก็ไม่คุยกับผมอีกเลย
เริ่มแรกก็คิดว่าอาจจะต้องลองปรับตัว ไปๆมาๆ ผมก็เริ่มที่อยากจะหนี ลาออกแล้วสอบเข้าใหม่ หรือไม่ก็ไปแลกเปลี่ยนครับ
มันทำให้ผมรู้สึก อยากจะออกจากห้องนี้ ตายไปก็คงจะดี ผมไม่สำคัญ ผมไว้ใจใครไม่ได้ ผมรู้สึกเป็นตัวปัญหา
ผมมีความคิดนี้อยู่ในหัว วนไปวนมา่บอยมากครับ บางครั้งก็คิดทุกวัน คิดเเกือบทั้งวันครับ
หลายคนที่ผมเคยสนิทด้วยหรือไว้ใจก็เปลี่ยนไปบ้าง
นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแย่นะครับ ผมอาจจะเล่าเพียวเท่านี้ไม่ละเอียดมาก แต่ผมจะขอเล่าอาการนะครับ
1. ตอนเทอม 1 ผมร้องไห้บ่อยมาก เกี่ยวกับเรื่องโรงเรียน ร้องไปประมาณ 4-5 รอบ
2. ผลการประเมินโรคซึมเศร้ามีความเสี่ยงสูง
3. มองตัวเองในแง่ลบ
4. ความร็สึกผมแปรปรวนบ่อยมากครับ คือ มีความสุขกับเครียด ซึมๆ
5. เวลาความรู้สึกเปลี่ยน เพลงที่ผมฟังจะเปลี่ยนตามอารมณ์ครับ แต่ว่าบางครั้งขนาดแค่ความรู้สึกเปลี่ยน แต่อยู่ๆภาพเอ็มวีกับเพลงก็ลอยขึ้นหัวเลยครับ
6. ผมรู้สึกว่าผมเริ่มพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง รอบแรกก็คิดว่านอนน้อย แต่พอสังเกตดีๆก็รู้ว่าไม่ใช่ครับ
คำถามคือ
1.ผมเป็นโรคซึมเศร้ารึปาว หรือว่าเป็นโรคที่อาการใกล้เคียง ซึ่งเป็นโรคอะไร
2.ผมควรไปหาหมอไหมครับ
คร่าวๆ ก็ประมาณนี้อะครับ ผมอาจจะเขียนไม่รู้เรื่องบ้าง ต้องขอโทษนะครับ
ผมเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวครับ
คือด้วยความที่ผมเรียนม.4 คนละโรงเรียนกับโรงเรียนตอนม.ต้น ผมค่อนข้างเจวามแตกต่างของโรงเรียนเก่ากับโรงเรียนตอนนี้มากเลยครับ
ตอนม.ต้น ผมรู้สึกว่าตัวเองร่าเริง มีความสุขมากกว่าตอนนี้การใช้ชีวิตกับเพื่อนตอนม.ต้น ยอมรับครับว่ามีปัญหากับเพื่อนในห้อง แต่ก็ยังมีเพื่อนสนิทอยู่ครับ
ตอนนี้ โรงเรียนที่ผมเรียนปัจจุบัน ผมไม่มีเพื่อนสนิทในห้องเลย รู้สึกว่าตัวเองไม่เข้ากับคนอื่นอะครับ ทั้งๆที่พยายามปรับตัวแล้วแต่ก็ไม่ได้รู้สึกช่วยอะไรเลย
การเรียนที่นี่ค่อนข้างกดดันมากครับ ตอนเทอมแรกการสอบกลางภาคค่อนข้างหน้ากังวลเลย แต่รอบนี้ก็ปรับตัวได้แล้วครับ
กิจกรรมที่นี่คอนข้างเยอะ และซ้อมหนักเช่นกันครับ
ก็ผมจะขอเล่าปัญหาเกี่ยวกับกับเพื่อนและกิจกรรมก่อนนะครับ
คือผมไม่สามารถปรับตัวเข้ากับเพื่อนในห้องได้เลย ทั้งๆที่พยายามแล้ว ขนาดเพื่อนห้องอื่นเรายังสามารถเข้าหาและสนิทได้ง่ายกว่าอะครับ
และเพื่อนในห้องผมก็มีกลุ่มกันเกือบหมดเลย แล้วทีนี้ครับ เวลาทำงานกลุ่ม ผมจะค่อนข้างเป็นเศษบ่อยๆ แต่ผมชินแล้วครับ เพราะผมรู้สึกว่าต้องยอมรับในส่วนนี้ แต่แล้วมันก็มีเพื่อนในกลุ่มของผมโยนงานมาให้ทำครับ มิหนำซ้ำ ยังมีงานกลุ่มที่ให้จับกลุ่มกันเอง โดยงานชิ้นนี้ให้อัดคลิป รอบแรกผมก็มีกลุ่มนะครับ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นว่าผมไม่มีกลุ่ม
ต่อมาเรื่องกิจกรรม ที่นี่กิจกรรมเยอะมากครับ การเข้าชมรมที่นี่มีทั้งแบบคัดคนเข้าและไม่คัดครับ ผมก็ลองไปคัดแต่ผมก็ไม่ติด ซึ่งผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากครับ แต่มันก็มีกิจกรรมกีฬาสีอันนึง ที่ผมไปคัดแล้วติด แต่มันซ้อมหนักครับ ผมก็เลยออก แต่รุ่นพี่ที่ซ้อมเค้าไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด สุดท้ายความสัมพันธ์ของผมกับรุ่นพี่และคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไปครับ ซึ่งมันทำให้เรามองหน้ากันไม่ติด แต่ที่แย่กว่านั้นคือ เพื่อนผมในห้องที่ทำกิจกรรมนั้นด้วย ก็ไม่คุยกับผมอีกเลย
เริ่มแรกก็คิดว่าอาจจะต้องลองปรับตัว ไปๆมาๆ ผมก็เริ่มที่อยากจะหนี ลาออกแล้วสอบเข้าใหม่ หรือไม่ก็ไปแลกเปลี่ยนครับ
มันทำให้ผมรู้สึก อยากจะออกจากห้องนี้ ตายไปก็คงจะดี ผมไม่สำคัญ ผมไว้ใจใครไม่ได้ ผมรู้สึกเป็นตัวปัญหา
ผมมีความคิดนี้อยู่ในหัว วนไปวนมา่บอยมากครับ บางครั้งก็คิดทุกวัน คิดเเกือบทั้งวันครับ
หลายคนที่ผมเคยสนิทด้วยหรือไว้ใจก็เปลี่ยนไปบ้าง
นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแย่นะครับ ผมอาจจะเล่าเพียวเท่านี้ไม่ละเอียดมาก แต่ผมจะขอเล่าอาการนะครับ
1. ตอนเทอม 1 ผมร้องไห้บ่อยมาก เกี่ยวกับเรื่องโรงเรียน ร้องไปประมาณ 4-5 รอบ
2. ผลการประเมินโรคซึมเศร้ามีความเสี่ยงสูง
3. มองตัวเองในแง่ลบ
4. ความร็สึกผมแปรปรวนบ่อยมากครับ คือ มีความสุขกับเครียด ซึมๆ
5. เวลาความรู้สึกเปลี่ยน เพลงที่ผมฟังจะเปลี่ยนตามอารมณ์ครับ แต่ว่าบางครั้งขนาดแค่ความรู้สึกเปลี่ยน แต่อยู่ๆภาพเอ็มวีกับเพลงก็ลอยขึ้นหัวเลยครับ
6. ผมรู้สึกว่าผมเริ่มพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง รอบแรกก็คิดว่านอนน้อย แต่พอสังเกตดีๆก็รู้ว่าไม่ใช่ครับ
คำถามคือ
1.ผมเป็นโรคซึมเศร้ารึปาว หรือว่าเป็นโรคที่อาการใกล้เคียง ซึ่งเป็นโรคอะไร
2.ผมควรไปหาหมอไหมครับ
คร่าวๆ ก็ประมาณนี้อะครับ ผมอาจจะเขียนไม่รู้เรื่องบ้าง ต้องขอโทษนะครับ