กวีในดงดาบ : สายลมพัดผ่าน " โบว์ " ผูกผม

ขอให้พริ้มตาหลับ กับความหวัง
โลกนี้ยังไม่โหด ร้ายทุกสิ่ง
  รูปรสกลิ่นเสียงนี้ ชีวิตจริง
คนจะทิ้งตัดขาด ไม่อาจทำ

    สังคมมองสองด้าน ผ่านผิดพลาด
ทุกคนมีโอกาส จะเพลี่ยงพล้ำ
ทางพระเราเรียกว่า วิบากกรรม
ขอให้ดำเนินตาม อุดมการณ์

   ขอให้พริ้มตาหลับ กับความหวัง
วางคนรักคนชัง เป็นพื้นฐาน
วางคนสุภาพวาง อันธพาล
ข้ามให้ผ่านหลุมพราง ทางชีวิต

   อย่าแบกถือเอาไว้ ให้มันหนัก
ผ่านกับดักปลักหล่ม อย่าล้มติด
  ทุกเส้นทางย่างไป ในทุกทิศ
  กำลังใจจากมิตร มีให้เธอ

                 ........

  ขอน้อมคารวะทุกๆท่านครับ

    อาร์ต โฟล์คสวาเกน
            ..........