คือต้องเกลินก่อนเลยนะคะ ว่ามันเป็นอะไรที่ไม่ดีเอาซะเลย จะบอกว่ามันแย่มากถึงแย่ที่สุดเท่าที่เคยเจอมา อาจจะเรียกได้ว่ามันเป็นอาการทางจิตเลยก็ว่า ได้ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ ว่าประสบการณ์ที่เจ้าของกระทู้ประสบพบเจอมามันเป็นยังไง เราบอกเลยว่ามันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่มีวันลืม
.
.
ก่อนหน้านี้เจ้าของกระทู้ปกติทุกอย่างจนกระทั้ง....เจ้าของกระทู้ไปดูคลิปวีดีโอคลิปนึงในยูทูปขอไม่เอยชื่อคลิปละกันมันเป็นคลิปวีดีโอปกตินิแหละค่ะ แต่แค่เจ้าของกระทู้รู้สึกอินกับมันมากจนเหมื่อนหลุดเข้าไปในโลกนั้นหลังจากนั้นเจ้าของกระทู้ก็คิดจินตนาการไปต่างๆนาๆ แบบ...เราเป็นคนของโลกนั้น..เราเข้าไปอยู่ในโลกนั้น สู้รบฆ่ารันฟันแทง รู้สึกเป็นตัวละครนึงในสนามรบที่สู้อย่างรากเลือด หลังจากนั้นก็ดูคลิปมาเรื่อยๆ มาเรื่อยๆจนเกิดอาการติดและก็อินกลับคลิปพวกนั้น......เรียกได้ว่าติดขั้นหนักที่ว่าตื่นเช้าขึ้นมา ดูคลิปพวกนี้ทุกๆเช้า เสาร์อาทิตย์ เพราะเจ้าของกระทู้เป็นไม่นานมาก เลยไม่ค่อยหนักเท่าไหร่ จนกระทั้งมันเริ่มแสดงผลตอนที่เรามาโรงเรียน.....เริ่มไล่ตั้งแต่ตอนเช้าก่อนเลยนะคะ...เพื่อนถามงานเราว่าเราทํางานเสร็จยังเราใช้เวลาซักพักนึงในการคิดเราก็บอกว่าแผ่นไหนแต่ เพื่อน..มันบอกว่า..มันมีอยู่แผ่นเดียวอ่ะ...เราก็เงียบ...มันก็เงียบ+หัวเราะแหร่ๆ เราไม่รู้ตัวเลย...ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนั้นเราเป็นอะไร...และไม่รู้ตัวเลยว่าได้ทําอะไรลงไป...จนกระทั้งเรากลับบ้านเราถึงรู้ตัวว่า ตอนนั้นในหัวเราคิดอะไรอยู่ ในหัวเราคิดว่ามันเหม่อลอย...ไม่รู้สึกตัวเลยว่าตัวเองทําอะไรลงจนกระทั้งกลับมาบ้าน เหตุการณ์ที่2 เรา ไปซื้ออันนึงเดินเข้าไป ของมันราคาไม่ถึง 100 แต่เกือบๆถึงร้อย เราพกแบ่งร้อยมา 2 ใบ แล้วเราก็ยื่นแบงค์ร้อยทั้ง2ใบไปให้เขา เขาก็มองหน้าเราแบบยิ้มๆ เราก็บอกอุ้ย ให้แบ่งร้อยใบเดียวนี้หว่า พูดต่อหน้าไปอย่างงั้นต่อหน้าเลย สาบานว่าตอนนั้นอายมาก หน้าแตกจนไม่รู้จะแตกยังไง ต้องบอกเลยว่าเหตุการณ์ที่เราเล่าทั้งหมดเป็นเหตุการที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัวเลยแม่แต่นิดเดียว เหตุการณ์ที่ 3 เผลอส่งเสียออกมาดังออกมาตอนที่อยู่ใน ห้างคือแบบตอนนั้นมันก็ไม่มีคนนะ แต่เราพูดกับเพื่อนเราโดยที่เราเผลอพูดเสียดังออกมา เพื่อนมันก็คงทําหน้างงแหละว่าเป็นอะไร..แต่มันก็ไม่พูดอะไร โดยที่เราไม่รู้ตัวอีกตามเคย เหตุการณ์ที่ 4 อยู่ดีๆเราก็แคร์คนอื่นเฉยเลยแบบ..เวลาคนพูดอะไรแบบแค่พูดเล่นๆหรือจริงจัง คือเราฟังมาเก็บมาคิดรู้สึกหมดทุกสิ่งทุกอย่างจนเราจิตนาการณ์ในหัวว่างี้ๆนะๆและเพื่อนเรียกเรารู้สึกตัวบางไม่รู้สึกตัวบ้าง เราพึ่งมารู้สึกตัวและก็เรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมดตอนกลับมาที่บ้าน แล้วพอเรากลับมาบ้านเราเผลอไปเปิดดูรูปในโทรศัพท์ ที่เราได้ถ่ายๆเก็บไว้ๆ เราดูรูปและเหตุการณ์ในแต่ละรูปมันเริ่มผุดขึ้นมาในหัวเรา ทีละรูปๆ จนเรานึกขึ้นได้ละรู้สึกตัวทันทีว่าตัวเองเป็นอะไร พอเราเริ่มรู้ตัวเราเริ่มจดเหตุการณ์ที่เราเจอมาทั้งหมดลงในกระดาษ จนเป็นกระทู้นี้ขึ้นมา ยังไงแท็กห้องผิดยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ
มีอาการจิตหลุกโลกครั้งแรก!!!
.
.
ก่อนหน้านี้เจ้าของกระทู้ปกติทุกอย่างจนกระทั้ง....เจ้าของกระทู้ไปดูคลิปวีดีโอคลิปนึงในยูทูปขอไม่เอยชื่อคลิปละกันมันเป็นคลิปวีดีโอปกตินิแหละค่ะ แต่แค่เจ้าของกระทู้รู้สึกอินกับมันมากจนเหมื่อนหลุดเข้าไปในโลกนั้นหลังจากนั้นเจ้าของกระทู้ก็คิดจินตนาการไปต่างๆนาๆ แบบ...เราเป็นคนของโลกนั้น..เราเข้าไปอยู่ในโลกนั้น สู้รบฆ่ารันฟันแทง รู้สึกเป็นตัวละครนึงในสนามรบที่สู้อย่างรากเลือด หลังจากนั้นก็ดูคลิปมาเรื่อยๆ มาเรื่อยๆจนเกิดอาการติดและก็อินกลับคลิปพวกนั้น......เรียกได้ว่าติดขั้นหนักที่ว่าตื่นเช้าขึ้นมา ดูคลิปพวกนี้ทุกๆเช้า เสาร์อาทิตย์ เพราะเจ้าของกระทู้เป็นไม่นานมาก เลยไม่ค่อยหนักเท่าไหร่ จนกระทั้งมันเริ่มแสดงผลตอนที่เรามาโรงเรียน.....เริ่มไล่ตั้งแต่ตอนเช้าก่อนเลยนะคะ...เพื่อนถามงานเราว่าเราทํางานเสร็จยังเราใช้เวลาซักพักนึงในการคิดเราก็บอกว่าแผ่นไหนแต่ เพื่อน..มันบอกว่า..มันมีอยู่แผ่นเดียวอ่ะ...เราก็เงียบ...มันก็เงียบ+หัวเราะแหร่ๆ เราไม่รู้ตัวเลย...ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนั้นเราเป็นอะไร...และไม่รู้ตัวเลยว่าได้ทําอะไรลงไป...จนกระทั้งเรากลับบ้านเราถึงรู้ตัวว่า ตอนนั้นในหัวเราคิดอะไรอยู่ ในหัวเราคิดว่ามันเหม่อลอย...ไม่รู้สึกตัวเลยว่าตัวเองทําอะไรลงจนกระทั้งกลับมาบ้าน เหตุการณ์ที่2 เรา ไปซื้ออันนึงเดินเข้าไป ของมันราคาไม่ถึง 100 แต่เกือบๆถึงร้อย เราพกแบ่งร้อยมา 2 ใบ แล้วเราก็ยื่นแบงค์ร้อยทั้ง2ใบไปให้เขา เขาก็มองหน้าเราแบบยิ้มๆ เราก็บอกอุ้ย ให้แบ่งร้อยใบเดียวนี้หว่า พูดต่อหน้าไปอย่างงั้นต่อหน้าเลย สาบานว่าตอนนั้นอายมาก หน้าแตกจนไม่รู้จะแตกยังไง ต้องบอกเลยว่าเหตุการณ์ที่เราเล่าทั้งหมดเป็นเหตุการที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัวเลยแม่แต่นิดเดียว เหตุการณ์ที่ 3 เผลอส่งเสียออกมาดังออกมาตอนที่อยู่ใน ห้างคือแบบตอนนั้นมันก็ไม่มีคนนะ แต่เราพูดกับเพื่อนเราโดยที่เราเผลอพูดเสียดังออกมา เพื่อนมันก็คงทําหน้างงแหละว่าเป็นอะไร..แต่มันก็ไม่พูดอะไร โดยที่เราไม่รู้ตัวอีกตามเคย เหตุการณ์ที่ 4 อยู่ดีๆเราก็แคร์คนอื่นเฉยเลยแบบ..เวลาคนพูดอะไรแบบแค่พูดเล่นๆหรือจริงจัง คือเราฟังมาเก็บมาคิดรู้สึกหมดทุกสิ่งทุกอย่างจนเราจิตนาการณ์ในหัวว่างี้ๆนะๆและเพื่อนเรียกเรารู้สึกตัวบางไม่รู้สึกตัวบ้าง เราพึ่งมารู้สึกตัวและก็เรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมดตอนกลับมาที่บ้าน แล้วพอเรากลับมาบ้านเราเผลอไปเปิดดูรูปในโทรศัพท์ ที่เราได้ถ่ายๆเก็บไว้ๆ เราดูรูปและเหตุการณ์ในแต่ละรูปมันเริ่มผุดขึ้นมาในหัวเรา ทีละรูปๆ จนเรานึกขึ้นได้ละรู้สึกตัวทันทีว่าตัวเองเป็นอะไร พอเราเริ่มรู้ตัวเราเริ่มจดเหตุการณ์ที่เราเจอมาทั้งหมดลงในกระดาษ จนเป็นกระทู้นี้ขึ้นมา ยังไงแท็กห้องผิดยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ