พอดีงานโรงเรียนผ่านพ้นไป นักเรียนม.ปลายห้องเรามีการออกร้านขายอาหารง่ายๆ งานโรงเรียน
หลายคนพยายามสรรหาอาหารที่แปลกใหม่จะมาขายได้ เช่น อิตาเลียนโซดามุกเยลลี่ กล้วยทอด ขนมเปี๊ยะ ข้าวโพดนึ่งเนยใส่ถ้วย
แต่ปรากฏว่าขายยากอยู่ โดยเฉพาะขนมเปี๊ยะ ไม่ค่อยมีใครซื้อ เราก็อุดหนุนเด็กแค่ถุงเดียว จะให้เหมาก็ไม่ไหว (และถ้าเหมา เด็กคนอื่นจะให้ครูเหมาตาม)
ที่ขายดีกลับเป็น น้ำอัดลมใส่แก้วเล็กแก้วใหญ่ ต้นทุนแค่น้ำอัดลมลิตรกับน้ำแข็ง
ที่เห็นเด็กคนอื่นขายดีภายในเวลาไม่เกินสองชั่วโมง คือไก่ทอดสไตล์ KFC ลูกชิ้นปิ้ง ข้าวเหนียวหมูปิ้ง

เราฟังเด็กโอดครวญว่าของเหลือขายไม่ออก 50% เพราะมีของซ้ำกันเยอะ
เลยมาตั้งกระทู้ถามว่าเด็กควรจะขายอะไรดีที่จะของไม่เหลือ หมดเร็วภายในเวลาก่อนบ่ายโมง (บ่ายโมง ตลาดของกินเริ่มน้อยแล้ว)
คือเด็กเขาก็ไม่อยากขายซ้ำกับคนอื่น แต่ก็ไม่อยากขายของที่ขายออกยาก
อย่างขนมเปี๊ยะ เราเข้าใจว่าเด็กอยากเอาของในชุมชนมันขาย...แต่มันขายยากไง กลุ่มคนซื้อไม่ใช่คนเฒ่าคนแก่ แม้แต่ครูหลายคนก็ไม่น่าซื้อเยอะ แล้วขนมเปี๊ยะมันไม่ใช่อาหารฟู้ดสตรีท กินแล้วติดคอคอแห้ง วัยรุ่นเขาไม่ชอบ พอของมันเหลือ ขายไม่ออก สุดท้ายมันจะขาดทุนเสียเปล่า
เพราะคนเดินตลาดของกิน ก็คือพวกเด็กนักเรียนทั้งในและนอกโรงเรียน ส่วนใหญ่เป็นวัย 15-18 ปี ขายช่วง 8:00 - 13:00 น. ขายด้านนอก อากาศอุณหภูมิกรุงเทพ
ปีหน้าเด็กเราจะไม่ได้ขายแล้ว เพราะปีหน้าเขาก็จะเป็นรุ่นพี่ รุ่นต่อไปก็จะเป็นรุ่นน้องเขา แต่เราก็ยังเป็นครูในแผนกพวกเขาอยู่
คิดว่าพฤติกรรมการกินของซื้อฟู้ดสตรีทของเด็กวัยนี้  ควรจะเป็นอะไรดีคะ ขอบคุณค่ะ

คิดได้อีกอันคือ ข้าวไข่เจียว เพราะเมื่อวันสองวันนี้เดินทั้งงาน ยังไม่มีใครขายข้าวไข่เจียวเลย อาจจะไข่เจียวไส้ไม่กี่อย่าง เพราะถ้าเยอะอย่างจะของเหลือ
สมัยเราเป็นนักศึกษา ในสวนคณะเรามีต้นลีลาวดีร่วงเยอะ เลยเอาชุบแป้งทอด ขายดีมากจนเพื่อนแทบจะปีนขึ้นเป็นเด็ดดอกที่ยังไม่ร่วง แต่โรงเรียนเราไม่มีต้นไม้สักต้น ไม่งั้นจะแนะนักเรียนไปแล้ว