สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนแล้ว อย่างน้อยก็อยากระบายสิ่งที่กำลังอัดอั้นอยู่ในใจเราในตอนนี้ค่ะ
- เราแต่งงานมาอยู่ที่ประเทศเกาหลีได้ 2 ปีแล้วค่ะ ที่นี่ทุกอย่างดีค่ะ ...
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวสามี หรือสามีและคนรอบข้างสามี อาจจะแค่มี culture shock บ้างช่วงแรกค่ะ แต่ก็มีความสุขดี .....
จนกระทั้งเวลาเริ่มผ่านไป ช่วงก่อนหน้า 2 เดือนนี้มีอาการนิดหน่อยค่ะ มีความเครียดเป็นเรื่องธรรมดาเนื่องจากไกลบ้าน
- และด้วยความที่อยู่เกาหลีจะ 2ปีแล้ว เราก็ยังพูดภาษาเกาหลีไม่ได้สักที จนเริ่มท้อใจโทษตัวเอง ก็เลยลองหาวิธีแก้โดยการที่ลองออกไปทำงานพาร์ทไทม์ดู ซึ่งทำที่ร้านอาหาร งานไม่ได้หนักอะไรเลยค่ะ ทำมาได้ 2 เดือนแล้ว แต่ช่วงระหว่างที่เรากำลังทำงานอยู่ เราไม่ได้พูดกับใครหรือสื่อสารอย่างที่ใจหวังไว้
แล้วด้วยความอากาศหนาวจัดของที่นี่ เราก็ยังปรับตัวไม่ได้ มันทำให้เราป่วยบ่อยค่ะ ต้องลางานบ่อยๆ และช่วงหลังไม่มีอารมณ์ไปทำงาน ทำให้เราเครียดมากค่ะเพราะร้านที่ไปทำนั้นเป็นร้านของญาติสามี ซึ่งเราเกรงใจมาก รู้สึกไม่มีประโยชน์
อีกทั้งเริ่มมีอาการ นอนไม่หลับจะหลับก็ยันเช้าเลย ไม่มีสมาธิกับอะไรทั้งนั้น ไม่อยากออกไปเจอพ่อแม่สามี หรือใครก็ช่างแม้กระทั้งตัวสามีเอง
- จนมันเริ่มดิ่งลงไปเรื่อยๆ แบบไม่ต้องมีคนผลัก หรือดึงเราลงไป เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่า ทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่าง นอนร้องไห้ หรือแค่เห็นหน้า พ่อแม่สามีเราก็อยากจะร้องไห้แล้วค่ะ เพราะไม่อยากทำให้ท่านผิดหวังในตัวเรา จนหลังๆนี้เริ่มมีความคิดจะฆ่าตัวตายมาอยู่ในหัวเป็นระยะๆ
มันมาได้ยังไง...
-เราได้ลองปรึกษาและพูดกับสามีแล้วดูเหมือนว่า เขาบอกให้เราอดทนค่ะ แต่เราไม่รู้จะอดทนไปได้อีกแค่ไหน ทุกอย่างมันไม่ยากเลยค่ะ อะไรๆก็ดูเหมือนง่ายใช่ไหมแค่บอกว่า "อย่าไปคิดมากเลย ทำไมไม่อดทนหน่อยหละ ทำไมป่วยบ่อย ทำไมดูขี้เกียจ " ปัญหานี้มันสะสมมานานมากแล้ว ทำไมเราถึงดูไม่มีอะไรเลย รู้สึกไม่มีใครเลย ซึ่งหรือว่าเรามันจะอ่อนแอเกินไปจริงๆ
***********************************************************************************************
อยู่ที่ต่างประเทศ เครียดมาก
- เราแต่งงานมาอยู่ที่ประเทศเกาหลีได้ 2 ปีแล้วค่ะ ที่นี่ทุกอย่างดีค่ะ ...
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวสามี หรือสามีและคนรอบข้างสามี อาจจะแค่มี culture shock บ้างช่วงแรกค่ะ แต่ก็มีความสุขดี .....
จนกระทั้งเวลาเริ่มผ่านไป ช่วงก่อนหน้า 2 เดือนนี้มีอาการนิดหน่อยค่ะ มีความเครียดเป็นเรื่องธรรมดาเนื่องจากไกลบ้าน
- และด้วยความที่อยู่เกาหลีจะ 2ปีแล้ว เราก็ยังพูดภาษาเกาหลีไม่ได้สักที จนเริ่มท้อใจโทษตัวเอง ก็เลยลองหาวิธีแก้โดยการที่ลองออกไปทำงานพาร์ทไทม์ดู ซึ่งทำที่ร้านอาหาร งานไม่ได้หนักอะไรเลยค่ะ ทำมาได้ 2 เดือนแล้ว แต่ช่วงระหว่างที่เรากำลังทำงานอยู่ เราไม่ได้พูดกับใครหรือสื่อสารอย่างที่ใจหวังไว้
แล้วด้วยความอากาศหนาวจัดของที่นี่ เราก็ยังปรับตัวไม่ได้ มันทำให้เราป่วยบ่อยค่ะ ต้องลางานบ่อยๆ และช่วงหลังไม่มีอารมณ์ไปทำงาน ทำให้เราเครียดมากค่ะเพราะร้านที่ไปทำนั้นเป็นร้านของญาติสามี ซึ่งเราเกรงใจมาก รู้สึกไม่มีประโยชน์
อีกทั้งเริ่มมีอาการ นอนไม่หลับจะหลับก็ยันเช้าเลย ไม่มีสมาธิกับอะไรทั้งนั้น ไม่อยากออกไปเจอพ่อแม่สามี หรือใครก็ช่างแม้กระทั้งตัวสามีเอง
- จนมันเริ่มดิ่งลงไปเรื่อยๆ แบบไม่ต้องมีคนผลัก หรือดึงเราลงไป เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่า ทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่าง นอนร้องไห้ หรือแค่เห็นหน้า พ่อแม่สามีเราก็อยากจะร้องไห้แล้วค่ะ เพราะไม่อยากทำให้ท่านผิดหวังในตัวเรา จนหลังๆนี้เริ่มมีความคิดจะฆ่าตัวตายมาอยู่ในหัวเป็นระยะๆ
มันมาได้ยังไง...
-เราได้ลองปรึกษาและพูดกับสามีแล้วดูเหมือนว่า เขาบอกให้เราอดทนค่ะ แต่เราไม่รู้จะอดทนไปได้อีกแค่ไหน ทุกอย่างมันไม่ยากเลยค่ะ อะไรๆก็ดูเหมือนง่ายใช่ไหมแค่บอกว่า "อย่าไปคิดมากเลย ทำไมไม่อดทนหน่อยหละ ทำไมป่วยบ่อย ทำไมดูขี้เกียจ " ปัญหานี้มันสะสมมานานมากแล้ว ทำไมเราถึงดูไม่มีอะไรเลย รู้สึกไม่มีใครเลย ซึ่งหรือว่าเรามันจะอ่อนแอเกินไปจริงๆ
***********************************************************************************************